Quorum fi pretio dominus non vincitur ullo,
No<fte boves macri, lafioque famelica collo
Armenia ad virides hujus mittuntur ariftas;
Nec prius inde domum, quam tota novalia faevos
In ventres abeant, ut credas falcibus aélum.
Dicere vix poffis, quam multi talia plorent,
Et quot venales injuria fecerit agros.
Sed qui fermones? Quae foedae buccina famae?
Quid nocet hoc? Inquit. Tunicam mihi malo lupini,
Quam fi me toto laudet vicinia pago
Exigui ruris pauciifima farra fecantem.
Scilicet et morbis et debilitate carebis,
Et lu&um et curam effugies, et tempora vite
Longa tibi polì: haec fato meliore dabuntur;
Si tantum culti folus polfederis agri,
Quantum fub Tatio populus Romanus arabat.
Mox etiam fratìis aetate, ac Punica paffis
Praelia, vel Pyrrhum immanem, gladiofque Moloffos,
Tandem pro multis vix jugera bina dabantur
Vulneribus. Merces ea fanguinis atque laboris
Nullis vifa unquam meritis minor, aut ingratae
Curta fides patriae. Saturabat glebula talis
Pàtrem
Patrem ipfum, turbamque cafae, qua foeta jacebat
Uxor, et infantes ludebant quatuor, unus
Vernula, tres domini: fed magnis fratribus horum
A fcrobe vel fulco redeuntibus, altera coena
Amplior, et grandes fumabant pultibus ollae^
Nunc modus hic agri noftro non fufficit horto.
Inde fere fcelerum caufae, nec plura venena
Mifcuit, aut ferro graffatur faepius ullum
Humanae mentis vitium, quam faeva cupido
Indomiti cenfus. Nam dives qui fieri vult,
Et cito vult fieri. Sed quae reverenda legum?
Quis metus, aut pudor eft unquam properantis avari?
Vivite contenti cafulis, et collibus iftis,
O pueri, Marfus dicebat et Hernicus olim,
Veftinufque fenex: panem quaeramus aratro,
Qui fatis eft menfis. Laudani hoc numina ruris,
Quorum ope et auxilio, grate poft munus ariftae,
Contingunt homini veteris faftidia quercus.
Nil vetitum feciife volet, quem non pudet alto
Per glaciem perone tegi; qui fummovet Euros
Pellibus inverfis. Peregrina ignotaque nobis
Ad fcelus atque nefas, quodcunque eft, purpura ducit.
Z a Haec