Pelle patet, vel fi confuto vulnere craffum,
Atque recens linum oftendit non una cicatrix?
Nil habet infelix paupertas durius in fe,
Quam quod ridiculos homines facit: Exeat, inquit,
Si pudor eft, et de pulvino furgat equeftri,
Cujus res legi non fufficit, et fedeant hic
Lenonum pueri quocunque in fornice nati.
Hic plaudat nitidi praeconis fxlius inter
Pinnirapi cultos juvenes, juvenefque laniftae.
Sic libitum vano, qui nos diftinxit, Othoni.
Quis gener hic placuit cenfu minor, atque puellae
Sarcinulis impar? quis pauper fcribitur haeres?
Quando in confilio eft aedilibus? agmine fado
Debuerant olim tenues migraife Quirites.
Haud facile emergunt, quorum virtutibus obftat
Res angufta domi. Sed Romae durior illis
Conatus: magno hofpitium miferabile, magno
Servorum ventres, et frugi coenula magno.
Fidilibus coenare pudet, quod turpe negavit
Tranllatus fubito ad Marfos, menfamque Sabellam,
Contentufque illic Veneto, duroque cuculio.
Pars magna Italiae eft, ft verum admittimus, in qua
Nemo
Nemo togam fumit nifi mortuus. Ipfa dierum
Feftorum herbofo colitur fi quando theatro
Majeftas ; tandemque redit ad pulpita notum
Exodium, cum perfonae pallentis hiatum
In gremio matris formidat rufticus infans :
Aequales habitus illic, fimilemque videbis
Orcheftram, et populum, clari velamen honoris,
Sufficiunt tunicae fummis aedilibus albae.
Hic ultra vires habitus nitor: hic aliquid plus,
Quam fatis eft; interdum aliena fumitur area.
Commune id vitium eft: hic vivimus ambitiofa
Paupertate omnes: quid te moror? omnia Romae
Cum pretio. Quid das, ut Coflum aliquando falutes?
Ut te refpiciat claufo Veiento Iabello?
Ille metit barbam, crinem hic deponit amati :
Plena domus libis venalibus: accipe, et illud
Fermentum tibi habe : praeftare tributa clientes
Cogimur, et cultis augere peculia fervis.
Quis timet, aut timuit gelida Praenefte ruinam;
Aut pofitis nemorofa inter juga Volfiniis, aut
Simplicibus Gabiis, aut proni Tiburis arce?
Nos urbem colimus tenui tibicine fultam
Magna