Ante ilium uxoris, poft quem nil amplius edit.
Virro libi et reliquis Virronibus ilia jubebit
Poma dari, quorum folo pafcaris odore,
Qualia perpetuus Phaeacum Autumnus habebat;
Credere quae poffis furrepta fororibus Afris.
Tu fcabie frueris mali, quod in aggere rodit,
Qui tegitur parma, et galea, metuenfque flagelli
Difcit ab hirfuto jaculum torquere Capella.
Forfitan impenfae Virronem parcere credas :
Hoc agit, ut doleas: nam quae comoedia? Mimus
Quis melior plorante gula? Ergo omnia fiunt,
Si nefcis, ut per lacrymas effundere bilem
Cogaris, preffoque diu ftridere molari.
Tu tibi liber homo, et regis conviva videris;
Captum te nidore fuae putat ille culinae :
Nec male conjedat: quis enim tam nudus, ut ilium
Bis ferat, Hetrufcum puero fi contigit aurum,
Vel nodus tantum, et fignum de paupere loro ?
Spes bene coenandi vos decipit: eccedabit jam
Semefum leporem, atque aliquid de clunibus apri.
Ad nos jam veniet minor altilis : inde parato,
Intadoque omnes, et ftrido pane tacetis.
Ille
Ille fapit, qui te fic utitur. Omnia ferre
Si potes, et debes ; pulfandum vertice rafo
• Praebebis quandoque caput, nec dura timebis
Flagra pati, his epulis, et tali dignus amico.
S A T YRA