Altera quos nudo traducit Gallia talo,
Nemo tarnen itudiis indignum ferre laborem
Cogetur pofthac, nedit quicumque canoris
Eloquium vocale modis, laurumque momordit.
Hoc agite, o juvenes: circumfpicit, et ftimulat vos,
Materiamque libi Ducis indulgentia quærit.
Si qua aliunde putas rerum expedanda tuarum
Præfidia, atque ideo croceæ membrana tabellæ
Impletur; lignorum aliquid pofce ocyus, et quæ
Componis, dona Veneris, Teleline, marito;
Aut elude, et poiìtos tinea pertunde libellos.
Frange mifer calamos, vigilataque prælia dele,
Qui facis in parva fublimia carmina cella,
Ut dignus venias hederis, et imagine macra.
Spes nulla ulterior: didicit jam dives avarus
Tantum admirari, tantum laudare difertos,
Ut pueri Junonis avem. Sed defluit actas,
Et pelagi patiens, et calfidis, atque ligonis.
Tædia tunc fubeunt ánimos, tunc feque, fuamque
Terpíichoren odit facunda et nuda fenedus.
Accipe nunc artes, ne quid tibi conférât ifte,
Quem colis, etMufarum et Apollinis æde relida.
Ipfe
Ipfe facit verfus, atque uni cedit Homero,
Propter mille annos. At fi dulcedine famæ
Succenfus recites, Maculonus commodat ædes;
Ac longe ferrata domus fervire jubetur,
In qua follicitas imitatur janua portas.
Scit dare libertos extrema in parte fedentes
Ordinis, et magnas comitum difponere voces.
Nemo dabit regum, quanti fubfellia confient,
Et quæ condudo pendent anabathra tigillo,
Quæque reportandis polita eft orcheftra cathedris.
Nos tamen hoc agimus, tenuique in pulvere fulcos
Ducimus, et littus iterili verfamus aratro.
Nam fi difeedas, laqueo tenet ambitiofi
Confuetudo mali ; tenet infanabile multos
Scribendi cacoethes, et ægro in corde fenefeit.
Sed vatem egregium, cui non fit publica vena,
Qui nihil expofitum foleat deducere, nec qui
Communi feriat carmen triviale moneta;
Hunc, qualem nequeo monftrare, et fentio tantum,
Anxietate carens animus facit, omnis acerbi
Impatiens, cupidus filvarum, aptufque bibendis
Fontibus Aonidum. Neque enim cantare fub antro
M 2 Pierio,