Fervet, et exultat rauco vigoria circo.
Nobilis hie, quocumque venit de gramine, cuius
Clara fuga ante alios, et primus in aequore pulvis.
Sed venale pecus Corithae, pofteritas et
Hirpini, fi rara jugo viéìoria fedit.
Nil ibi majorum refpecftus, gratia nulla
Umbrarum: dominos pretiis mutare jubentur
Exiguis, tritoque trahunt epirhedia collo
Segnipedes, dignique molam verfare Nepotis.
Ergo ut miremur te, non tua, primum aliquid da,
Quod poflim titulis incidere praeter honores,
Ouos illis damus, et dedimus quibus omnia debes.
Haec fatis ad juvenem, quem nobis fama fuperbum
Tradit, et inflatum, plenumque Nerone propinquo.
Rarus enim ferme fenfus communis in ilia
Fortuna. Sed te cenferi laude tuorum,
Pontice, noluerim, fic ut nihil ipfe futura
Laudis agas. Miferum eft aliorum incumbere fanra,
Ne collapfa ruant fubdutìis teda columnis.
Stratus humi palmes viduas defiderat ulmos.
Efto bonus miles, tutor bonus, arbiter idem
Integer : ambiguae fi quando citabere teftis
Incertae-
Incertaeque rei, Phalaris licet imperet ut fis
Falfus, et admoto dhftet perjuria tauro,
Summum crede nefas animam praferre pudori,
Et propter vitam vivendi perdere caufas.
Dignus morte perit, coenet licet oftrea centum
Gaurana, et Cofmi toto mergatur aheno.
Expeélata diu tandem provincia cum te
Re<ftorem accipiet, pone ira frana modumque,
Pone et avaritias; miferere inopum fociorum.
Offa vides regum vacuis exhaufta medullis.
Refpice quid moneant Ieges, quid Curia mandet;
Pramia quanta bonos maneant ; quam fulmine jufto
Et Capito et Numitor ruerint, damnante fenatu,
Piratae Cilicum. Sed quid damnatio confert,
Cum Panfa eripiat quicquid tibi Natta reliquit?
Praconem, Chaerippe, tuis circumfpice pannis,
Jamque tace. Furor eft poli omnia perdere naulum.
Non idem gemitus olim, nec vulnus erat par
Damnorum, fociis florentibus, et modo vieftis.
Piena domus tunc omnis, et ingens ftabat acervus
Nummorum, Spartana chlamys, conchylia Coa,
Et cum Parrhafii tabulis, fignifque Myronis
O Phidiacum