M imt coely u e m clem eoiäa covßiclv, audacem naävrae im v&tfi-
aam dze ard/rem m orte tnvm aturâ es^iarwn/.
Sorcm dem , yuwm m dâùjdem ,, e f eaom ef ÿ u e
valetudm em cmuM. tSé> df m ed ia m tor/ion cu/a, m edtad m ter
m ùeotad ùim im ierad d/ied m e condulavi/ e/ dudtentawi/', ß r e ,
u / la lo red m ev cdyucm do tR.e^LOCß' S u c t e Grills CCJ C6 fcocLb
tÿÿvi'olarea itw .
■ 6lU i amÿwd a a u clo aaudto. <Otemm y u a e yieryuùuiw ,
yu a e codent/, u f A u l aiuÿucuA ^vro^erem tur, ad n u ere
dijymaäiA &t. d/â'>itù^ ira cm iü mcendUd, tem ta d em en tia Aenddud
emtmwyyrat/dfmw totudfierß/AUd, reyfuclltcae Iter/dyue a d 'eener &f
udoue /ujdunie o/iSraefb n a v a le.
oüocJöidw <H UMAA
Cä 1
»
LECTORI SALUTEM!
Quamvis Java ab EuroP/EIS , imprimis vero a Batavis , gentium
Germanicarum, ut scribit T acitüS, virtute prcecipuis, per tot
secula lustrata, vel jam dudum armis pactisve subacta sit, aperte
tarnen et ingenue nobis fatendum est, hujus insulae naturam,
praesertim Floram,, nondum accuratius cognitam esse. Cujus
inseitiae culpam ad naturae impedimenta propemodum insupera-
bilia, maxime eoelum teterrimum*, quibus insulae interioris aditus
difficill imi redduntur, transferamus, minime vero majores nostros,
literarum nunquam non amantissimos, incusemus oportet.
Inveniuntur tarnen scriptores, q u i, licet morum Societatis,
quae olim exstitit, Batavo-Indicai prorsus ignari, calumniari non
vereantur, quod ab illä expeditiones, quae ad augendas scientias
spectarent, non modo neglectae, sed et praepeditae fuerint, ut terris
istis quasi aeterna obfunderetur caligo. Quod longe secus est! Quam-
quam enim inelyta illa Societas, cujus proprium et praecipuum
* Negari quidem nequit, Javoe, insularumque conûnium partes interiores, cura littoreis colla
tas , vix indignas esse, quæ salubres vocentur. Attamen, ut oras istas marilimas, ubi mors
citissima Europoeorum plerosque sternit, silentio transeam, in regionibus etiam interioribus
quas aer purior amplectitur, coelum alienum nosmet Europoeos ad, oneris instar gravat.
Uti pulcberrima Floræ tropicæ proies, ad nos translata, summum evolutionis suæ gradum
nunquam consequitur, imo, quamvis diligentissime et benignissime cura ta , ægram langui-
damque trahit vitam , ita nos Europoei in terris istis, licet naturæ prodigâ largitate fruantur.
Num forte exempla desiderantur? Nonne in ipsissimâ Jcivâ interiore legiones nostras labo-
ribus j qui in Europd perlevi reverâ momento æstimantur, absumtas.doluimus atque dolemus?
Quam cito viri omnelaude majores, K tjhl et van Hasselt, molestiis suc^übuerunt, quibus,
montosa altiora perquirentes, afflicti fuerant! E t paucis abbinc mensibus ad aures nostras
acerbissima fama funeris pervenit, quo ibidem, iisdemque miseriis gnavus historiæ naturalis
scrutator B oie exstinctus fuit !