tarn N igrinam spicatam T iidhb. ( Ciiloranthum inconspicuum Sw .), quam Nigrinam ser-
ratam T huito. {Act. Upsal. V I I I , p- 0 » a d is R oemer et Schultes jure in
Chloranthis numeratam, quas amicissimus de Siebold benevole nobiscum communicavit.
Mine plantam utramque quibusdam valenius illustrare notulis! — Ch. inconspicuus Sw.
teste cl° S iebold — ex China fuit introductus in Japoniam, et Mc nonnisi in bortis colitur.
— In Ch. serrato R oem et Schult, caulis— uti.videtur— est simplicissimus, pedalisvëlaltior,
herbaceus, sulcatus, in articulationes remotas sub-no.dosas divisùs, inferne nudus 3 arlicula-
tionesextremæapproximatæ, foliis paucisoppositis. breviter peliolata, magna, ellipticoovata,
utrinsecus, imprimis apice, attenuala, grosse arguteque (et passim inæqualiter)
serrata, serraturis apice incrassatis, membranacea, reticulato-venosa, subtus glauco-vire-
scentia. Petioli ut in congeneribus, at vaginA limbum angustissimum utrinque bidenticulatum
formante. Spicoe foliis longe breviores, erectæ, simplicissimæ aut sub-ramosæ, filiformes,
teneræ, plerumque sub-fasçiculatæ, axillares aut terminales, flexuosæ, ad basin nonnun-
quam foliolis 2 minutis oppositis serratis. Flores oppositi, versusracheos apicem sub-alterni,
remotiusculi, singuli muniti bracteA naviculari, obtusA, extus punctatA. Ovarium ex ovali
ovatum, gibbere laterali obliquum, superne stigmate sessili obtuso.
, CIILORANTHUS OFFICINALIS.
T ab. I.
Ch. caule suffruticoso, foliis ovali-oblongis lanceolatisve acu-
minatis, supremis acuminatissiinis, spicis brachiatis terminalibus,
floribus triandris. Blume Enum. PI. Jav. I , p. 79. 2.
Ch. inconspheuus E jusd. Catal. Hort. Buitenz. p. 39.
Stropha N o r o n h a Fig. ined.
Habitat : Sylvis humectis Javce occidentalis, persæpe altitudine circa i 5oo-3ooo ped. supra mare. Monti-
colis vocatur Kras-lulang, et jam a cl» Noronha, qui abhinc quadraginta annos Javam lustravit, observâtes,
iconibusque suis relictis nomine Stropha depictus fuit. Prius cum egomet, tum cel. Reinwardt a Ch. incon-
spicuo Sw. non distinximus, licet fob'is longe majoribus, magis acuminatis multoque minus serratis, peræque
ac inflorescentiâ e spicis brachiatis paudoribus conflatâ abunde differt. Cæterum ab Java indigenis maximi
æstimatur ob virtutes, quas jam nunc verbosius exponere animus fert.
Enimvero partes hujusce plante omnes contrite aromatico fragrant odore, quem exsiccate sensim sensimque
amittunt. Verumtamen longe alia est radicum ratio, quæ, fibris longis, tenuibus, fuscis, sursum in comam
coalitis, contexte, odore excellunt fragrantissimo camphorato, atque sapore aromatico-subamaro. Cito enim
siccate et diligenter servatæ, vires istas perdiu retinent, a radicibus Aristolochi® serpentante Lis h. difficiles
discernuntur, etpariter achæ inter remedia exdtantia efficacissima, quas regnum vegetabile profert, nume-
randæ sunt. Adhibentur a monticolis tam infusæ, quam contrite corticeque Cinnamomi Culilawan mixte
contra spasmos, quibus parturientes tentantur. Simili modo, medicamentis aliis adiaphoris, e. g. seminibus
Anisi foliisque Ocimi cujusdam commistàs, in variolis infantium malignis saluberrimas præsens meis vidi oculis,
et ipse iisdem siccatis infusisque in febribus, musculorum debilitate ingenli, cutisque functione suppressâ corn
plicatis, secundo cum eventu sum usus. Ita, quum anno i8a5 in traclibus Rembang, Cheribu parleque Tjanjor
indigenæ ex tempestate uvidâ assiduâ, quæ siccitates præter modum diufumas exceperat, gravi laborarent
typho, quem infirmitas quam maxima, pulsus languidus, sensuum stupor, vomilus vehementes atque exinanitiones'
biliosse concomitabantur, radices Chloranthi nostri mulliplicem egregiamque probuerunt utilitatem,
praesertim in provincia Tjanjor. Hic enim humanissimus Legatus ordinarius van der Capellen , frater Guber-
natoris Generalis, quum medicaminis istius praestantiam sibi ipse haberet perspectam, radicum copiam ingentem
colligi, et inquilinis gratis distribui jusserat. Nee minus contra febrim interraittentem malignam, qua; anno 1824
pluribus Javce regionibus ingruerat, medicina eadem quam plurimum valuit. Attamen in morbo isto, cujus
paroxysmi semper vomitus violentos ex intestinorum irritabilitate adaucta, viriumque consumptionem move-
bant plenissimam, radicum infusionem cum decocto Cedrel® Toner Roxb. conjunxi. ld vero mihi tam bene
cessit, ut medicorum nostrorum plurium animos ad istud advertere remedium non dubitarim. Et revera viri
illi tam hoe, quam aliis quibusdam medicamentis Javanicis febrem istam malignam, qua plus 3o,ooo indige-
narum laborarunt, felicissime propulsarunt. Experientia itaque edoctus atque innixus, persuasissimum mibi
habeo, radicem Chloranthi officinalis in Serpentaria; locum jure posse suffici, usumque suum semper indicari
atque conducere, ubi stimulis continuis acribusque est opus. Maximi ideo momenti est tale remedium coloniis
nostris Indicis, ubi medicamina vegetabilia, e longinquo apportata, imprimis illa, quas, prout radix Serpentaria,
fugacibus scatent dementis, astate nee non viA adeo depravantur, ut saspe ad nullam rem sint utiles, vel
saltern vim exspectatam non habeant. Quanti vero medicorum errores, quanta incommoda, asgris iniseris
funesta, inde necessario fluant, luce clarius est, quum in ipsis istis morbis unica saspe spes in prassenle vertatur
remedio. Quamobrem medicamina egregia, quorum copiam hand ita exiguam nostra: fundunt colonise, tanto
pluris sunt sestimanda atque respicienda.
Reliquum est, ut notemus, plantam istam sine singulari opera posse transponi et multiplicari, s. individuis
annosioribus discerptis, s. caulibus nodis nonnullis instructis humo relaxte fcecundte immersis, qui e nodis brevi
radiculas emittunt. Desiderat tarnen stationem editiorem, umbrosam nee nimis udam, quapropier loci olim
colfeè consiti, ad montium al tiorum radices, prae aliis conveniunt. Regionibus e contra depressioribus suflrutex
iste, qui jamjam in hortis botanicis Europceis, e. g. Lugduno-Batavo, colitur, sat tete quidem provenit, sed
potestates aromaticas magnS amittit e parte.
Süffrutex 3-4-pedalis, glaber, juxta radicem divisus in ramos plures assur-
gentes, quorum nonnulli prope articulos radiculas simplices, descendentes,
fibrillosas emittunt. Ramuli oppositi, diyaricati, nodoso-articulati, teretes : natu
majores lævigati et lignosi, juniores secus longitudinem striati, fistulosi, yiriduli,
ad internodia nonnunquam sordide purpurascentes, foliorumque loco vaginula
brevi stipulaceâ membranaceâ muniti.
F olia erecto-patentia vel patula, per paria caulis internodiis infixa, 4-6-pol-
licaria, circa 2-3 poll, lata, petiolata, ovali-oblonga, utrinsecus, maxime sursum,
acuminata, interdum minus lata et perfecte lanceolata, supra basin integerri-
mam ad apicem usque plus minus distincte serrata, serraturis glanduloso-
incrassatis, supra saturate viridia, nitida et sub-rugosa, subtus dilutiora et opaca,
membranacea, costâ mediâ. subtus fortius prominente, sub-reticulato-venosa.
Petioli breviusculi, sub-teretes, supra obsolete canaliculati, sub-carnosi, sæpe
purpurascentes, ad basin cum stipubs intrafobaceis geminatis connati in vagi-
nam membranaceam utrinque setaceo-bidentatam.
Pedunculi terminales, vel ex ramulorum axilbs orti, erecti, sobtarii, brachiato-
ramosi, e viridi violacei, basi nudi, bracteisve instructi duabus minutis, sessi-
libus, semiovatis, in vaginam coadunatis, compositi e spicubs circa 6-8, sesqui-bi-
unciabbus, filiformibus, divaricatis, decussatis, ad basin raebi articulatim junctis
bracteâque adornatis.
F lores sub-oppositi, intervallo aliquot linearum inter sese disjuncti, sessiles,