Stigmatis et hie sicuti in Rafflesid, nil nisi rudimentum adest, genifcaiibus
eunotis in plantis hisce sub-noimalibus adlmc in niassam connatis, nemie complete
a sese separandis. Ex ordine tamen symmetrico organorum, fructification!
in Brugmansid destinatorum, quae Meusqne exploravimus, ex antherarum situ
peripherico et e pericarpio ad plant® basin sub columnA centrab relegato nobis
persuasum habere debemus, stigma, media inter genitalia masculina quierendum,
column® esse extremitatem .supra antheras, in Rafflesid discoïdeam, hie sub-
globosam. Hano, ob parietes pseudocarpii numerosos, e pistillis plurihus coahtis
et peripheriA subtus cum staminibus junetis progenitam esse, nulli dubitamus.
Ast propter imperfectam stigmatis structuram etiam foeoundationem ratione
quidquam a lii ac in plantis ordinis altioris perfici yerosimile est. Quominus
enim anther® yel pollen stigma contingant, ipsarum insertio nec non apertura
stigmati utique opposita prohibet. Sin itaque ullam fceeundari plantam, quin
pollen stigmati illabatur, negare ye lis , inseotorum opem, exemplum secutus
cl1 B hown, implorare debebis. Equidem in Rhizantheis polhnis cum stigmate
contactum, imprimis quum superficies hujus y ix glandulosam naturam monstret
haud esse necessarium, sed fcecundationem transsüdatione aur® seminalis ab
antheris efflat®, fieri crediderim. Namque non modo foetor, sed et calor adauctus
in Rhizanthearum flore aperto ex antherarum eonditione penitus pendere
yidetur, quum poEine eyacuato exhalatio ista desinat, et specimina etsi
maxima, antheris adhuc clausis, yel persecta omnino inodora sint.
PsEUDOCAitPiuM {Tab. V , fig. 2, -fig. 1 1, -fig. 12, h ) adhaerens, sub-baccatum,
uniloculare, parietibus efformatum multis camosis, qui quidquam sub coUo
columnae centralis fere usque ad basin Cisso connexam descendunt, et introrsum
partim usque mediam ad cayitatem peridii pertingunt, istam arete sibimet
accumbendo ferme totam replentes. Ubi ex superficie peridii internA oriuntur,
crassiores sunt ( Tab. V , fig. i 4 ), laminasque introrsum sensim tenuiores,
pressione mutua sub-flexas, hinc inde connatas, referunt. — Compages partium
harum telam densam e fasciculis cellulosis, plerumque rectA adscendentibus,
ceEulisque laxissimis buEatis einctis, sistit {Tab. V I , fig. 16 V •
Spoils ( Sporidia L ink) innumer®, glandularum instar mmimarum, albi-
darum, superficiem parietum pseudocarpii, quibus sub - horizontaliter affix®
sunt, confertim obtegunt {Tab. V , fig. i 5) , sub-clayat®, infra, ubi in parietes
transeunt, paululum tenuiores, sursum, ubi apex reflectitur, crassiores. Pars
reflexa in sporis junioribus {Tab. V I , fig. 16, e) apice bine inde depressa (posterius
laeyis), sporarum parte et superiore et inferiore tunc in corpus unum
intime consutis. In sporis autem plantae penitus eyolutae ( Tab. V I , fig. 17, 18)
yel jam putrescentis partes duae distinctae adsunt : 1° Pars basilaris ( Tab. V I ,
fig- 17, b ) , sub angulo recto pseudocarpii parieti adhaerens, ad clayati pedicelh
instar, {sporophoro -analoga). 20 Spora ipsa {Tab. V I , fig. 17, c, fig. 18, a) oyata
yel obpyriformis, lateri pediceUi inferno sub angulo recto infixa, facihsque
separata. PediceUus sporA dilutius tinctus ceUulis minoribus densiusque con-
gestis, quam in parietibus constat. Verum sporn partibus sequentibus, extra
membranA* indutis simplice, utriculum arete incumbentem efformante {Tab, V I ,
fig. 17, d, d), yel ceUulam quasi unicam repraesentante, componuntur : i° Sub-
stantiA grumulosA, quae acutissimo microscopio telam ostendit ceUulosam,
laxam e cellulis sub-rotundis, pressione mutuA sub-angulatis {Tab. V I , fig. 21)
et materie grumosA refertis, quas inter yagantur 20 F ila {Tab. V I , fig. 22) siye
tubuli** plurimi, tenerrimi, longi, absque ordine implexi, membranA yegetabili
simplice efformati, plerumque forcati, partim irregulari - ramosi, basi dilatati
{Tab. VI, fig. 22, 2 ), singuli, ni fallor, ex cellulA unicA simpbee baseos sporae,
ubi cum parte pediceUi incrassata cobaeret, exorti, diapbani, septabs nullis
interrupti, globulisque minutissimis, spbaericis, rarius eUipso'ideis, liberis et
mobilibus bine inde onusti. Kami ipsi absque dissepimentis e trunco tubulorum
capiEarium nati, crassitie fruuntar ubique aequab, extremitatibus suis {Tab. V I ,
fig. 22, i, b, b ) mass® ceEulosae, quA circumdantur, tarn accurate appositis, ut
fila in ceUulas mass® singulas transire yideantur.
* Cl. Treviranos in muscorum sporis similem observa vit membranam, solid â refertam materie,
quam massæ colyledoneæ, nec albumine nec embryone instruct®, comparandam esse cl0 F. F iscuer
** Tubuli isti teneri, in Rhizanthearum. sporis præsertim maturis obvii, forsitan pro vegetabilium
formis inümis, ad genus Mycoderma Pers. (fain. Hydronemateoe Carus) spectantibus, ducendi sunt.
In Rrugmansioe adbuc clausæ sporis rarissime, crebro vero in plantâ pulescente parietes pseudocarpii
obducunt, id quod sporis facillime a pedicellis solvendis, materiæque, quâ scatent, gelatinoso-
cellulosæ effusæ attribuerim. Yerumtamen nota tu dignum est, quod sporæ ratione simili ac semina
plantarum perfectiorum inserantur, licet, uti sæpius jam memoravimus, conformatione sua penitus
ab bisce aberrant. Vegetabilium enim plianerogamorum ovis tantummodo nondum foecundatis com-
parari queunt, quæ in illis jam foecundatione, in Rhizantheis contra, prouti in ceteris Cryptogamis,
demum germinatione ulterius evolvuntur. Rhizanthearum ova, adhuc pericarpio materno inclusa,
ad embryonis explicationem pervenire, a vero prorsus abhorrere videtur. Namque, ut jam dicta
repetam, Rrugmansioe specimina numerosa in diversis evolutionis periodis iterum ac sæpius inquisivi :
perquisitiones in oculis virorum illustrium Reinwardt fratrumque Nees ab Esenbeck renovavi et
iteravi : Dr Meyen anatomen egregiam, quam Tab. VI exhibet, e speciminibus pluribus, spiritu vini
conditis, instituit, ita ut errorem irrepsisse directe negarim. Quo modo et Rhizantheoe plantæ embryone
instruct® existimari possunt, quum omnibus partibus structuram simplicissimam, plane
ceUulosam præ se ferant ?