In basi nimirum pi ante juxta ac in juniori (Tab. V , fig. i,
A - C , d) fibrae istae fascias crassas, irregulari-confluentes,
sistunt, quae, plants increscente, praesertim in ambitu pseu-
docarpii (Tab. Y , fig. a, h) ad diversas partes divergunt. Hoe
igitur pacto Brugmansice organa diversa sensim sensimque
ad altissimum perfectionis gradum perveniunt : squamarum
strata lamellacea (Tab. Y , fig. i, B), prius in massam densam
conglutinata (Tab. V , fig. i , A), conspicuaevadunt; perianthium
(Tab. V , fig. i , B, b) apice ad columnam versus magis inflectitur,
et e&dem de causA column* superficies, ab initio vix non plana
(Tab. Y , fig. i , A, c ) , magis magisque concavatur; anther*, quas
jam in plants juvene (Tab. Y , fig. i, B) una cum rimulis sub
columnA observare licuit, eo distinctiores fiunt (Tab. V , fig. i,
C, g, g ) , quo magis columna inferne rotundatur, verumtamen
adhuc inter columna; partem infimam fundumque perianthii
adeo coarctate, ut superficies vicina tam hujus quam illius
sulco longitudinali persistenti exsculpatur ( Tab. V , fig. 2, i;
fig. 5, c*). Eodem tempore rim* sub columna magis a sese rece-
dunt (Tab. V , fig. 1, c, h), unde granula innumera, parietes
obtegentia, oculo nudo discernere vales. Disrupta denique Cissi
dilatatione corticali, quA hficusque premebatur, parasita liberius
citiusque explicatur : cuncte partes magis panduntur; squamae
perianthium laxius circumvallant, aereoxidate atque indurate;
perianthii parietes interiores, column* adhuc exacte eontigui,
extensi (Tab. V , fig. 2) ab ipsa decedunt, formaque involucri
floralis globosa sensim in ovale/m vers4, column* portio inferior
producitur in collum (Tab. Y , fig. 2-fig. 5, c.*), cujus ne vestigium
quidem adfuerat. Flore magnitudinem tandem ovi anse-
rini adepto atque aperto, quern odores tetros spargere indigen a;
narrant, partes omnes, licet ambitu adhuc increscant, colore
nigro-fusco tinguntur, atque fabricam magis spongiosam nacta;,
tarde putrescunt, exceptis parte basilari et imprimis pseudo-
carpii parietibus, quse celerius dissolvuntur. Dilatatio etiam
Cissi corticalis, plant* basin cingens, setate provectA rimosis-
sima, demum prope radicem detrusa, cicatricem (Tab. IV,
fig. 3), linquit orbicularem, apertam, intus residuis nonnullis
parietum pseudocarpii notatam.
BRUGMANSIA Z IP P E L I I .
T a b . III — VI.
Habitat. : Crescit in provineia Buitenzorg Javce occidentalis, xnontis Sa lak declivia australi-occidua,
i 200-i 5oo' supra mare elevata, inkabitans, nomine salutata hortulani Zippelii , qui primus gemmam
in sylvis bumidis montis istius, Vulcano Flpra;que sacerrimi, reperit. Poslcrms plura. specimina
fucre adlata ab incolis, denominationis vernaculse tarnen ignaris. Ex magnitudine sua admodum
diversa suspicari licet, toto anno individua perfecte evoluta dari. Planta ceteroquin viribus valdo-
pere stypticis pollens , multam materiem extraclivam nigro-fuscam, qua; spiritu vini solvitur, nee
non amylaceam , qua; eodem coagulatur, continet.
Radices Cissi taberculatce Bl. , quibus Brugmansia innascitur, lignosæ, teretes,
vix digitulum crassas, vcl saspc tcnuiorcs, glaJjriuscnlas, sordide cincraccas, lon-
gitudinaliter aciculatæ, yerruculis multis sub-rotundis, y el plerumqne oblongis,
sæpe in series simplices digestis, adspersæ et liinc annulatæ (Tab. IV , fig. 1-6),
structura a ceteris Cissi speciebus non aberrant. Transverse enim sectæ exhibent :
i° Compagem e centro radiatam (Tab. V I , fig. i, h , h , h ) vasts spiralibus porosis,
prosenchymate cinctis, refertam; 2° Radios medullares (Tab. V I , fig. 1, i, i, i), e
substantia corticali (Tab. V I , fig. 1, k , k , k ) radiatam pénétrantes compagem,
quam corticis propaginem, et æque atque hunc parenchymate celluloso vasisque
destituto conflatam esse,luculenter inde patet. Radices porro plerumque admodum
tortuosæ (Tab. IV , fig. i -3) , et a Cissi caudice adscendente longe lateque
difFusæ, fere horizontales super terrain proserpunt, atque nunc Brugmansice
stirpe unico infectæ, nunc parasitis suis, supra præcipue, prope omrnno obsessæ,
figuram præ se ferunt nodosam, a primitiva ahenissimam. Nodi enim isti sive
plantæ novellæ sæpius sibimet adeo vicinæ sunt, ut vicissim sese contingant
atque comprimant (Tab. IV , fig. 4 )> nunquam tamen concrescant.
Parasitæ teneræ sub-globosæ pro evolutionis gradu majore vel minore magnitudine
admodum differunt, aliæ vix piso majores, alias vel nucem avellaneam
superantes; omnes adhuedum Cissi cortice dilatato, extra verruculis irregula-
ribus aspero, (quæ sæpius stellatim confluunt, atque rumpendo pulverem amy-
laceum fundunt) penitus involute. Ipsis vero magis adhuc tumefactis, pars
Cissi corticalis dilacerata, a vertice modo rimis irregularibus dehiscit, turn in
segmenta sat regularia partitur. Qua ratione receptaculum efformatur, quod
clausam Brugmansice gemmam fovet, subtus intusque tam arete cum ipsa per