162 T - I i e l e p h o r i .
iq..
! ■ (
■natis eb asees quaternato-approximalos {Thelephorae
verae). 2) Auriculariae , byjnenio in staiu normali
prorsus laevi aut accidentaliier papilloso, sporidiis
albis solitariis (non iu ascis, ubi plures saepius ad-
sunt, sed quoad situm ascorum). l ’apillas iu speciebus
omnibus corticalibus, ut supra notavimus, omnino spu-
rias equidem inveni! nectantumpapiilae, verum etiam
aculei a Sphaeriis incrustatis formanlur; sic v. c.
Hydnum paradoxum variorum auciorura est Thelephora
homhycina, Sphaevìaìn cilialam incrustans.
Auriculariae igitur laeves dicendae; nec dubitamus
hymenium undulato —tuberculosum in speciebus per
còrticem erumpentibus huic vegetaìioni saepius ad-
scrilmre. Hoc genus plurimas sibl vindicat species,
3) Peculiaris quoque est indoles ascoriun sporidio-
rumve, quibus erumpentibus superficies pulveracea
evadit in Coniophoris, quae hoc loco ut sectio peculiaris
allatae sunt, et omnino genere distingui possuut.
His hj'menium frequenter tuberrulosum, sed tuber-
ciila collabentia nec pefsistentia Ptaduli, habitu diversissimi.
Obs . 6. Thelephorae genus certe maxime insigne,
etsi hactenus nimis neglectum. Species n u -
merosae, eximiae et distinctissimae ; sed ad earurii
deterrainationem veram necessariae sunt praenoliones
de singulae secliouis typo et inetamorpbosibus, quas
suo loco exponere studebo; porro specimina perfecta,
nam palam est, status incompletos haclenus praecipue
descriptos fuisse. Sic quamquam tot auctores
Th. sulphuream, hymenium nemo descripsit, Ouod
cum probe perspicerem, hoc genus in Sist. Myc.
parum curavi, novas studio omisi (p. 428.), ( e x
quo id saltern commodi, quod nullam speriem fal-
sam, quantum perspicio, introduxi) simul monens,
simplices e quacumque aetate desumtas descriptiones
mi ad harum plantarum cognitionem conferre 1. c,
p. 441. Ni valde fallor, solidioris cognitionis
») Papillae , ubi non omnino spuriae, in siccis c o lla tu n -
tu r , in Tìi, A.podibùs Ceraeeis etc.
T li e I e p b 0 r a. 163
fundanienla, saltim indigitabo, ex nuibus et eerlius
et jucundius, perspecta uempe evolutionis serie, eva-
dat. Formae normales praecipue quaerendae m silvis
montosis hieme et primo vere, (juo tejiipore haeg
loca a Mycologis raro visitantur. rraeterquam quod
per viginti annos hujus species in diversis regionibus
diligentissime quaesivi, dilissirnas vidimus collectiones
Cell. Schweinizii Boreali —Americanartira, Lundii
Brasiliensium, 6’it'cr7-r;ò Indiae Occid,, Sommerfel/ii
Lapponicarurn, JFormshjoldii Camtscbatk., TFeinìnanni
Iluthenicarum, Schleicheri ìLlvet,, ChaUletii oinru’mn
pretiosissimara, Gallicanim Mougeofii, Gonnanicanun
Schuberti eie. Nec non eximia specimìMa dederunt
Cel. Kunze, G u e p i n , Greville, Desmazières, Aspe^m
gren etc., ut forsan mireris, numerum specieium
tam exignum esse. Sed non quam multa, sed quam
certa, quaerendum judito, Paucissima ceterum, ab
amicis laudatis nobisrum communicaia, quae non
ipsi legimus. Ne vero fingas, me species, pro iubitu
redux-isse, Nullas copjunxi, quas non aperte con—
filiere vidi; bine quas conjungo, vix umquam d i-
stlnguendas credo ; quas distinctas adinilto, earum
nouuullas conjungendas dies forsan docebit futura
V. c. Th. hirsutae aillnes. Probe enim perspicio,
fidem sibi unumquemqne detrahere, qui sine certa
experientia species contrahat. Fatenduia tainen, me
ómisisse formas haud paucas dubias) quarum specimina
non ojiinibus numeris completa fuerunt. De-
scriptjones plantarum imperfecte cognìtarum scien-
liae molem tautum augent. Laetor quoque, quod
plurimas species rersoo.oianas Mycol. Eur,. ex inven-
torum speciminibus noscam, sine quibus certe d^
eisdem judicia ferre non auderem.
Obs . 7. Nil magis ad veram specierum cogni-
lionem confert, quam dispositio naturalis et certa..
Huic imprimis operaio dedi. Inter fungos perfeciiore&
disposinone ex externo colore nulla pejor est. Tr i-
bus IVIesopus, Merisma servavi, quales in Syst. Myc.
proposui. Pleuropodes cum Apodibus ob a/finiiatem
conjunxi. Apodes et llesupinaios ullerius in subtri-
L 2
A
I