Ì
Eximia varietas, colore stanni ab omnibus diversa
; ad basin tantum nigrescit. Sph. spermoidis
paulo minora sunt perithecia, fragilia, quare saepe
cupulari-diffracta, intus evacuata albo - vestita ; nu cleus
vero ater est. Ostioium minulum, punctiforme
nigrescens, primo prominulum, rarius impressum,
demum periuso - aperturn. A d Ugna durissima prostrata,
rarior. Legi in Quercu et Pago. (v. v.)
327. S. sordaria. 1. c. p. 453.
Cfr. Sommerf. Lapp. p . 214. — A Denudatis
recedere 1. c. jam monui, ob perithecia vero integra,
demum liberata, silumque confertum hoc loco po-^
tissiraum collocavi. — Plurimae huic accedeutes formae
e Gallia, praecipue ad Jigna populina, missa sunt.
328. S. moriformis. I. c.
S. verrucos/ Grev.! Crypt. Scot. t. 39. optime
(lecta in Poljp. abietino.)
Hujus varietas /? a Levieux in ramis Syringae
lecta est, quod forsan ansam dedit Cel. Sprengel.
Sph. Syringae bue trahendi. Vera autem Sph. S y -
ringae buie nullo modo affinis, polius Sph. inquinanti.
— lleliquarum specierum reductionis rationem
.apud Auctorem non perspicio; videtur Celebratissi-
mus Vir speciminibus male determinatis seductus
fuisse. — Wirnis caute Cel. JFahlenherg de hujus etc.
differentia a Sph. Fulvi pyrio dubitai. — S. rimosa
Sowerb. t. 375. f. 3 est S. pulv. pyrius. S. bombarda.
1. c. t. 372. f. 4. S. pulveracea.
332. S. myriocarpa. 1. c. p, 459. [Sci. Suec. n. 313.]
Grev.! Cr. Scoi. t. ±52. f . 1. (f. 2. est Sph. pulvis
p y riu s.) SommerJ. Lapp. p . 214.
Specimiua e Gallia possideo determinate aggregata.
Praeter situm transversalem in rimi# corticis
(erumpens autein nou est) ab hac non disiingueiE
valeo S. transversalem. Schwein.! in Hit.
Trib. XX. PERT OS AE.
335. b. S. testacea, sparsa, peritheciis hemisphae-
rico-depressis glabris testaceis, papilla nigrofusca
depressa submarginata pertusa.
Minor, sed valde dislincta tam colore, (qui demum
fuscescit, vix autem nigrescit,) quam oslioli figura.
Intus albicat, nucleo tantum centrali globoso,
ad dimidiurn ligno immerso. A d ligna levia denudata
canescentia Petropoli, Weinmann. (v. s.)
337. S. papillata. S. M. 2. p. 461.
Prorsus conveniunt speciminaWeinmanniana Petropoli
lecta, affinitatem quandam cuin S. aquila in -
dicantia. Perithecia sparsa, dimidiata, basi deficien-
tia et ligno immersa, celerum eximie superficialia,
hemisphaerico-globosa, majuscula, dura, persistentia.
Ostioium papillaeforme. Subiculum prorsus nullum,
sed extus floccis tenuissimis quasi corticata apparet,
licet Mabra potius dicenda sit.
337, b.,S. insculpta, semi-immersa, globosa, perilheciis
hemisphaericis dimidiatis fusco-atris pa—
pillatis, demum pertusis cupulari-apertis, tan-
deinque decedentibus.
Oualis haec memorabilis species saepius obviam
venit aperta 1. perilheciis decidtiis nucleo tantum
in ligno nidulanle, Stictis speciem facile dicas;
vera tamen est Sphaeria, cujus etiam vidi specimi-
na integra et papillata, ut taceain structuram nuclei,
quae omniuo Sphaeriae est. — Reliquis pertusis magis
immersa est, tamen ad Obtectas non referam ob
periiliecium dirnidialum et ostioium deciduurn pertu—
sum. Exoleta sislit foveolam albain, margine nigro
cinctam. Nucleus globosus, in ligno paene nidulans.
Asci ampli. In ramis decorticatis deciduis Ilicis
Aquifolii circa Bruyeres in Galìia. Mougeot. (v. s.)