il | á
ìi I I )
-f. fr
" ;[5 ri'
412. b, S. merdaria, peritlieciis immersis globosis
albis Í macula nigricante tectis, papilla nigra prominula
pertusa.
Inter plures species sub Sph.fimeii coidmsa (hanc
Cel. Persoon pro S. Jim eti vaccini determinavit, non
tamen ei affinis est), praesens maxime memorabilis
esl. In fimo'observanlur maculae subrotundae cine-
reo-nigricantes, facie fere pustiillarum Cytisporae f u -
gads, ai planiusculae, in quarum centro ad est papilla
solitaria nigra prominula, demum pertusa. Perithecia
in ipso fimo immersa, sparsa, immo distantia,
solitaria sub singula macula, globosa, alba, mox evacuata,
majuscula, tenuissima, a matrice haud separando.
In merda porcorum etc., Galliae. Slougeot I
(v. s.)
412. c. S. inquilina, peritheciis? immersis latentibus
tenuissimis pallescentibus, nucleo atro, ostiolo
punctiformi nigro promiuulo.
In parte interiori lignosa caulium herbarum
omnino dispersa latitant hujus perithecia globosa, tenuissima,
si revera adsint?, nam saepius tantum nucleus
-aler in cellula globosa cauli insculpta nìdivlari
videlur, et ilio evacuato observantur lantum foveolae
globosa« undique inclusae albidae, absque peregrina
substantia. In cauiis vero nigresceniis superficie observantur
osiiola minima quidem, sed valde prominula
, conica, cornea , atra. In cauUhüs Heraclei in
Thuringia, Wallroth! (v. s. )
Trib. XXIV. OBTÜRATAE.
416. b. S. AlougeoUi, erumpens, sparsa, peritheciis
obpyriformibus mollibus roséis, ostiolo papillae-
forrni obscuriore.
, Forma S. uberiformem [Sci. Suec. n. 347.] quo-
damraodo refert, ceterum alii haud affinis, uisi T u -
101
hereulariis monocarpis. Ferithecia erumpentia, l i b /
rata, obverse pyriformìa, mollia, rosea ; sicca longi-
tudinaliter collabentia, aurantiaca, et snb lente obsolete
pruinosa. Ostioium crassum nigrescens. Asci
filiformes, lenuissimi. In ramis Hederae Helicis,
Mougeot. ( V. s. )
417. b. S. Ericae, erumpens, sparsa, peritheciis globosis
furfuraceis fuscis, ostiolo conico papillato.
Colore et ostiolo mox dignoscitur, sed peritheciorum
structura quoque valde singularis. Perithe-
cium exterius crassum, ejusdem structurae ac stroma
Pulvinatarum, quare, ut in rnultis aliis SimpUci-
bus I, stroma patius dicendum ; iu ejus centro a d / t
unicum peritbecium aut nucleus potius globularis.
Superficies pulverulenta etiam ad HypoxyloruMi seriem
accedit. In ramis Ericae circa Angers Galliae
occidentalis. Guepin. (v. s. )
417. c. S. micula, erumpens, peritheciis globosis
pruinatis albo-pallescenlibus, ostiolo fuscescente.
Non minus notabilis, structura priori accedens.
Sparsa, erumpens, sed non ut prior prominens, multoties
minor, puncto vix major, sub lente vero luculentis-
sima extus albido - pallescens ! ; iutus concolor, subfar-
cta ; nucleo centrali atro. Ostioium papillaeforme, iin-
pressum, fuscum ! In ramis languesceniibus Rhamni
alpini. 5Iougeot. (v . s. )
420. b. S. excavata, erumpens, sparsa, peritheciis
planis atris, demum collabescendo cupulaeformibus,
ostiolo papillaeforini prominente.
Insignis species, licet color magis trìvialis. Quoad
vegetationem cum S. clypeata; quoad formam cum
S. complanata comparari potest ; sed sporidiis atroin-
quinantibus forsan potissimum cum S. inquinante;
omnibus citatis vero inelius evoluta, per epidermidem
erumpens et hac secedente nuda, Perithecia
eliam in stalu vegeto plana apparent, orbicularia, lae-
V 'I
■
.iì
’•"wrr