JA
u
fi'
* ’ )•
U i
A
iviri;,
ri•r»i,,
ti': '
:1'^
L V'
margine laceri. Aculei omnes liberi, longissimi,
aequales, albido-badii. Cfr. Somnierf. Lapp. jj. 279.
in Pado lecliim. — In liac specie vidimus eliain
exemplum Hydni reviviscentis, quod prorsus singulare
! Non vero supra acúleos, ut supra poros, novum
stratum immediate enasci potest, sed novus
pileus praecedentis anni emoriuum incrustât.!
16. b. H. Rhois, pileo coriaceo semiorbiculari hirsuto
zonato albido, deiitibus longis subdifforw
mibus compressis ochraceis. Schwein.! Car.
72. -978. '
Polyporum velutinum 1. stereum primo obtutu
refert, sed H. ochraoeo affine ; tamen majus, finpius,
unc. et ultra latum, basi haud effusa. Aculei
conferii, longi, ocbracei, demum fuscescentes. In
Carolina passim, Rhois radicantis incoia, (v . 's.)
16. c. H . olivaceum, pileis coriaceo-inembranaceis
flexuosis zonatis pilosis umbrinis, aculéis spa-
thulatis olivaceis.
Sistotr. S chwein.! Car. n, 952.
Sessile, saepe eifusuin, tenerum. Pilei J u n /
lati, imbricati, deflexi, stri goso-pilusi. Aculei minus
couferti, subobliqui, compressi ; apice subluinentes,
pallidiores, pruinosi. A d truncos Andromedae arbo—
reae emortuos CaroUnae, hieme, vere. (v. «• )
Trib. V. RESUPINATUS.
O b s . Centrum Hydnorum ; inde specierum
mimerus major, quam analogoruin Polypororum (inter
quos Apodes centrum) earumque autonomia certior,
quippe quae cum Apodibus effusis minus cou-
tiguae. Non tamen desuut exempla Hydnorum uor-
mallter reflexorum prorsus elfusa. Sic Cell. Alberiini
et memorant Hydn. ochraceum non tautmu
eifusum, quale legi, sed et slipitatum, pileo integro,
quod, licet non visum, idem fuisse non dubito.
Rel!(|tiae mutationes Resupinatorum praecipuae. suul;
1) Receptaculum subinde obliterulur, ut ! acn.lei soli
reslent, sed hoc semper abnorme pst,. ,wt « i n / f
Lichenes acruslaceos. , Sed Hydn. eot/iJurn ;A, 'S.,/lies
generis est planta. ‘2) Ambitus ptiis ininuj byssinus
e loco et aetate pendet; eadem saéiie¡ Rpeties ioco
sulfocato ambitu byssino I. fimbriati gaüdét, quae
in apricis 1. adulta omni ambilu sterili caret, 3) Color
ex aetate mutaiur, albus in lutescentem siccilaie
abit; ( in proximis Irpexibus saepiu/expallesceus);
carneus junior, adultus subfuscus / sed ■ occurrunt
saepe individua colore peregrino tiriclá'jpra/ipue lutescente
aut isabellino , rarius rubicuedbV Jfetaiuor-
pboses aculeorum, in fronte generis euarraiae; praecipue
inter Resupinatos observant ur. „ Necesse igikir
est, ut species noq e quayis fragmeuto, sed e cupio-
sis in nal lira observatis formis determinentuF. Nec
species a ine non visas repetere aiisps,asum» ,¡ Spe-
scimina autlienlica Hydnorum, iui P e r /A ly c . Enr.
descriptorurn, mibi comparare minus sp/ppssit, quam
reliquorum generum. Hinc ea tanium, \q n a /c e r tis -
slma, citavi; reliqua, e descriptionibus solljcite per-
pensis determinata, ad ilnem allegavi. Valde dole-
inus plurimorum pulcherrimorum, sed
rum, Hyduorum desiderar! icones. , ^
2. H. membranaceum 1. c.
Colore fulvo ir ferrugineo, dein fusco jagitspadi-
ceo , receptáculo tenui glabro omnino membranaceo,
aculéis distinctis semper aequalibus e t/nlegr is iacile
dignoscitur. A nostro vÌx dmert ^ Ify ’dntan
castànemn fi. fu scum Pers. Blyc. pAÌr. II. p. USD.
t. 17. f. 3. ■ - V 1 .
fi. dryiniwi, tenue, .-'lutescenti - fulvum,- aculéis
gracilioribus., Chaill.! in Ulti-
. IJcniéitihri'ìsten'iKloii. Perii. ! l. e. ex iìtt. *p,ewiiiinibusque
Cliíiilteli?. . * ■JO*'.’
Omnino loco a priori enalum vMéltir, nec olim
vavietatibus iniinicus, distinxi. Subiculutìi adliuc
lenuius , sùbinde f e r e oblilératuin, lóiigé èi indelev-
'o!'