J*
4
\\
'J' !
Trjb. II. PLEUROPUS.
1. b. H. adustum, integrum dimidlalumque, pileo
leuto reniformi velutino lulescenti-pallido, saepe
. fusco-zonato, margine aculeisque nigrescentibus.
— Sclnvein. I Car. n. 977. t. 2. f , 7 - 9 .
Caro sicca, firma, lenta potius quam coriacea.
Stipes firmus, compressus, inaequalis, tomentosus,
unciam longus, centralis 1. lateralis. Pileus 2 - 3
unc. lalus, alutaceus I. albidus, ad peripheriam fusco
zonatus; etiam cinerascenlem vidi. Aculei longi,
regulares, admodum conferii, primo lutescentes, mox
quasi adusti. Frequens ad ramos dejectos in Carolina.
( V. s.)
4. H. Frinaceus 1. c. p. 407.
‘Species Hydnoriim nobilissima, in agro Femsio-
neusi, Ilollandia etc. mihi copiose obvia rnultisque
sub formis, quae primo obtutu ita diiTerunt, ut non
miremur, Auctores quosdam v. c. Pers. Myc. Fur,
p. 153. collatis lantum iconibus nostrum diversum
aut e variis compositum habere. Sed ne varietates
quidem sunt nomine dignae, in eodem trunco saepius
mixtae. Nunc Pleuropus, nunc flierisma, nunc
A p u s , iinrno Resupinatus, hinc in limine harum
tribuum collocatiiin. Quoftd affinitatem potissimum
sitfllerisma; hanc tribum vero cum reliquis cilatis
arctisslme connectens, ut perperam omniuo genere
distinguatur. Nuperius insuper legi et cum amicis
communicavi formam prorsus similem Hydno capiti
Medusae, e qua saltim didici, hoc verissimum esse
Hydnum, aculeosque ejus contortos esse abortivos 1.
male explicates, quales etiam in if. Frinaceo a. videre
licet. Sed specimina perfectissima apice saltim
acúleos gerebant genuinos, terram spectantes! —
Ab H. capite Bledusae tantum recedit colore albo-
lutescente, qui in ilio cineraseens. Aut mera varietas
est, aut species maxime affinis.
Trib. m. ME R ISM A .
Manina, Scop, dis». subt, 1. ITericii species. Pers. M y e ,
Eur, p. 150. Mednsina. Chev. par, p. 278.
Hanc tribum genere distingui non posse, certe
Limare audeo. In priori specie limites omnino
confunduulur. — Aliae vero hue relatae species,
nempe H. H y s trix et Fchinus, j quibus stipes verli-
calis apice subulls 1. potius ramulis strictis termi-
natus, peculiare genus inter Clavatos potius sistuiit.
Hericium S. 0 . V . l .p . 88. Accuralus Scopali, utrius-
que autopta, haec quoque Mavtellae nomine bene
distinxit.
3. H. Caput Medusae 1. c.
Conferas velim H. Erinaceum, a quo parum
recedit.
Trib. IV. A F U S.
(8.) H, pudoriitum, piléis coriaceis effuso-reflexis
azohis villosis albis, a-culeis confertis aequalibus
albido - rubicundis.
Pilei suberosa-coriacei, effuso-re flexi, subim—
hricati, varie concrescentes, in speciminibus a me
visis peculiari modo contorti, hymenium luuítilocu-
lare reddentes; superne villosi, azoni, albi; margine
obtuso. Specimina júniora tota resupinata, pileo
reflexo angusto, aliquot lineas tantum lato. Aculei
primilus granulosi, unde verissimum Hydnum, deiu
elongati, confertissimi, oblusiuscufi, teretes, aequa—
les, albidi, in colorem carneum leniler vergentes.
In truncis A ln i incanae òi fiiòòeraa. Weinmann.(v.s.)
1 15. H. strigosum 1. e.
Pulcherrirnam hanc speciem jam ipsi legimus
in truncis proslratis Betulae, variorum Hydnore man
e feraci. Habitus Poi. hydnoidis. Pilei suberoso-
coriacei sells striclis longissimis asperrimi, umbrini,
J .