¡lì
i*
“ j:
■I : '!
V j
38 S c l e r o t i a c e a e .
Pers.J qnoad speciinina inventoris Chaillefii, ^oi'ws est
Leptostroma, at mire convenit descriptio.
5. H. rubella, seriato - elongata, immarginata, laevis,
fulvo-coccínea.
Habitus Leptostromatis, at colore nitidissimo
absque perithecii vestigio facillime dignoscitur. Va •
n e elongata, confluens, in plures series parallelas dis-
posita, tenuissima et tota arete adglutinata. Substantia
H. vulgaris. A d culmos Typhae laüfoUae circa
Angers Galliae occidentalis. Guepin I (v. S.)
SCLEROTIACEAE.
Sijst. Mye. 2. p . 239. Cfr. S. Orh. V eg . 1. p . 153.
Obs . Genus Sclèrotium Auctt. hunc ordinem
constituit. De eodem in plura genera disponendo non
omne dubium sublaturn videtur. Non loquor hoc loco
de portentoso Pachymate, quod adeo diversissi-
inum, ut cum reliquis baud comparar! debeat, polius
cum Tubere aut Sclerodermate; sed de Europaeis,
facie saltim congruis. Sed eadem accuratius inquirenti
valde diversam eorum esse naturam et indolem
videre liceat, Veniet forsan dies, qui eadem
in Systemaie longe semoveat. Nam Pyrenium ( sa ltim
species a me lecta) et Periola structura a ceteris
multum recedunt, ut prius saltim, licet non gelati-
nosum, Tremellinam formam facile dicas. Acrosper—
m um , inepte cum Clavatis comparatum, non minus
insigne ob substantiam internam lubuloso-fibrosam,
sporulis distinctis primumin tubulis inclusis. Cfr, opli-
mam iconem analyticam Grev. Crypt. Scot. t. 182.1
— Phizoctonia Dec. vix minus insignis, tain vegetatione,
quam sporangiolis compressis augulatisque.
Cfr. analysin speciei optime evolutae Chevall. Par.
t. 1 0 . / . 8. c. 5Iajor sane cum Erysiphis affinitas,
quibus a Cel. L in k quoque associantur. — Acinulae
limites ad Sclerotia quaedam forsan extendendi, sed
P a c h y m a. 39
genus a veris Sclerotiis differre testatur omnis Ga-
sleromycetum analogia. Velum prorsus diversam indicai
vegetationem. Varia celerum genera, inter quae
prorsus nova Cenococcum, JMylitta etc. maxime eminent,
intus distincte fructificantia, videas sub Peri-
sporiis,cum quibus r e ipsaScZeroiiaceomm ordo jungendus,
licet evidens quoque cum Hymenomycelibus
adsit nexus. Cfr. S. M. 2. p. 273.
I. PACHYMA.
s . M . 2. p . 242. Syst. Orh, Veg. p . l5 3 .
A Sclerotio differt hoc genus, ut Scleroderma a
Trlchia 1 — Idem videtur Gemmularia llafinesque.
1. P. Cocos. 1. c.
Lycoperdon solidum, Gronev. V irg . 1, p . 176. Trems-
act. Linn. Soc. Land. X I I . p . 368.
I I . P Y P i E N I U M .
s . M, 2. p. 243. Syst. Orh. Veg. p. 64.
1. P. terrestre, subglobosum , primitus farctum, extus
iutusque aureum. Z. c.
2. P. Ugnatile, rotundato-difforme, primilus inane,
” extus intusque pallidum. Stirp. Ferns, p. 71.
a. luteolo - pallidum.
b. albó-lateritium. Grev. Fl. Scot. t. 270.1
speciose.
Fungus admodum nobilis et singularis ! Aggre—
gatus, confluens, rotundalus 1. valde difformis , carnosus,
mollis, bulla to-inflatus, inanis. Pisi cocti magnitudine,
saepiusque ejusdem coloris. Exsiccatus
pallescit, fit rugulosus et quasi villosus ( recens vero
omnino glaber apparet), sporidiis emersis conspersus.
Intus ad latera cavi fibrosus est; contextus celerum
floccosus, sporidiis globosis minutis in ambitu disper-
9 ?
•>
I '