ir- i !
0 1 ) S . Ulii’mae species snnt Hypocreae, ne d i cam,
l ’ornniai iìin, cum analoga sectione Tulvinata—
rum et connatarum affiuitate próxima conjunctae. N.
16. b, et c. facile Dothideas dicas.
Trib. III. PELVI NAT A E.
De harum nexu cum prima tribù jam supra
disputavimus ; ultimae roroniae primo obtulu polius
liuc referas. Jam de harum nexu cum Sph. Connatis,
quae, meo quidem sensu, in alia serie {Hoinolo-
stromaè) numquam seponi possunt, Singula enim species
Pulvinatarum supra lignum decorticatum hori-
zontalitcr prostratum effusa appianata variat; status
pulvinatus vix occurrit nisi in liguis cortice tectis I.
verticalibus 1. supinis; in pagina terram spectante ef—
fusae sunt , cujus exempla jam in Syst. Blyc. dedimus
sub Sph. fu sca , Sph. cohaerente et Sph. initllifor-
mi. Cfr. Sph. rulnginosarn, pcrforaiam et annula—
tam infra. Ubique observaiiduin, „circumstanlias rem
variare“ , sed vix alibi hoc magis necessarium, quam
inter Fungos.
18. S. concentrica. S. M. 2, p. 331.
Aliam /ilclierrirnam hujus formam (S.eniero-
leuca dictam; tota structura simillimam in Suecia legi)
ex America sept. inisit Cel. Schweiniz. Prorsus
clavata est, ut Cordyceps; strata interna cellulosa al-
bicant; extus glaberrirna, aterrima et nitida, utjS.con-
centrica Lapponica , quae vero, simul lignosa et tenax
(Cfr. Wall!. Suec. et Fries Stirp. Fems .), dum
Americana ut formae australiores rigida et fragilis.
— Ad ligna prostrata haec species cpioque magia effusa
variat, numquam vero plana.
19. S, fragiformis. 1. c. p. 332.
Junior prorsus laevis est (videas nltidissimain
iconem Grev. Crypt. Scot. t. 136 }. etiam argillacea
(S. argillacea Quibusd.!), lateritia (5. lateritia Dee, I
fr. 0. p. 137), fuscescens ; inìnhne tamen cum Cel.
Wableuberg de S. fuscae differentia dubitare possum.
At si cui S. rubiginosarn P. hujus formam e loco,
supra indicato, ortam dicere placeat, me contradicen-
tem non habebit. Etiam supra cortices, legi hujus
formam confuentem Schwein.! in litt., qui eandem
ex America misit, in strumas demum l — 2 pollica-
res, valde crassas, undulatas, rimoso-ru g o sa s, magis
fuscescentes connascentem. Hanc dabo in Lich.
Suec. cel. Dee. X X X IX .
19. b. S. rubricosa, difformis, tuberculosa, rimoso-ru—
gosa, rubiginosa, intus albido-cinerea, peritheciis
peripbericis immersis atris.
Bene distincta, revera ex hac affiuitate, licet vix
cura alia, quam Sph. multiformi confundí possit. Differt
vero ab hac ceterisque; 1) stremate molliori, albido
** cinereo, nec atro: 2 ) superficie u n d u la to - tuberculosa,
valde inaequabili, peculiari modo rimoso —
corrugata, cujus quidem analogiam prioris torma confluens
offert, alio tamen modo: 3 peritbeciis miuu-
t i s , vere peripbericis, sed immersis collo brevissimo
instructis. Cura nulla alia igitur facile comparanda.
A d ligna denudata, l. per epidermidem erumpens!
in Gallia occidentali. Guepin. ! ,(v, s.)
20. S. fu sca . 1, c. p. 332.
Forma ad ligna horizontaliter prostrata extensa
(cfr. 1. c. ) sub variis peregrinis nominibus inissa est.
Hue eam spectare, nullum est dubium.
21. S. argillacea 1. c. p. 333. Chev.! Par^ p. 502.
In Europa australiori vnigatior videtur, saltim
a Schleicliero, Moiigeoìio etc. copiose missa. Primitus
revera erumpens obviam venit. Ostiola nigra, Praecipue
in Carpino.
22. S. cohaerens. 1. c.
'il
'i