' r « ' ii
?!
iGPifi
i|
vk '
I'-t
I'!
,s
'L‘
Ur
2. G. Spathularia , suberecta, pileo diuiidiato spa-
tîiulatü stipiteque pubescentibus giaucis, liyme-
uio aurantiaco plicato.
Merulius Spatlmlaria, Schwein.! Car, n. 834. U 2 ,f . 1 —,3.
optime.
Fungus caespitosus, more Ditiolae (certe affi—
nis , etiam coloribus) radicalus, 2 . unc. usque Ion--
gus,. sed valde delicatus, tremellosus; forma ad
generis typura maxime varia, saepe Cladoniae scyphi-
ferae cujusdam, linguae etc. Villus pilei et stipitis
ejusdem fere indolis ac Ditiolae. Hymenium elegan—
ter aurantiacum, tenue, nervis plicisve tenellis in
stipitem decurrentibus oniatum ; hae vero a plicis
Ditiolae prorsus diversae sunt, genuinae nec ab hymenio
diffluente ortae. In ramis putridis Carolinae,
omni tempore, frequens. (v. s. a Schwaegrich.,
Schweiniz communie.)
Ob s . i . Licet forma diversissima sit; fructifi-
catioque différât, fungos tam affines, quam Guepinia
Spathularia, Ditiola radicata, Naemaielia
ruhiformis et Dacryrnyces stillatus revera sunt, in
diversos ordines collocare non possum.
Ob s . 2. Plures hujus generis, in frigidis regio—
nibus non observati, in tropicis adesse videntur.
Vidi e Brasilia speciem rubraiï), stipiteque quoque
laterali, sed ex unico specimine describere non
decuit.
S, M . 2 . p. 210, exclus, T rib . 1 . (quae Guepinia).
3. T. frondosa. 1. c. p. 212.
Varietatem colore obscuriore, hue tamen potis-
simum spectantem, misit Gel. ìFaJIroih. — Sic et
Dlougeot misit formam T. foliaccae ì. c. colore badio
lectam in Vogesis ad truncos Fagi.
5. T. lutescens. i. c. p. 213, •
Cavens, ne pluviinorum more cum Tr. mesenterica
commutes. ! — Nostoc luteum mesentrii fo rm a
Vaili, par. t. 14. f. 4 hue utique pertinet indeque
hoc nomen revera Tr. lutescentem primitus speclat.—
At Retzius, qui primus Tr. mesentericam descripsit,
Tr. mesentericam hodiernam ante oculos habuit, —
Tr. aurantiam Schwein. I inter utramque mediam,
Petropoli legit Weinmann ,!
11. b. T. indecorata, sessilis, rotunda, tumida, convexa,
plicata, opaca, sordida, sicca, nigrofusca,
T . epbispbaeria. Chaill, ! in litt. T . populina, Moug. i
in liti, T . indecorata, Sommerf.! Lapp. p . 306. (A
tribus bujus aevi inclytissimas Mycologis distincta
e s t; nomen Gel. Sommerfeltii, cujus descriptione u to r,
utpote publicatum recepi. )
E cortice ramorum rotunda erumpit, primo
sicca epidermidem vix excedit et time aspero - corrugata,
dura; madefacta tumet, superfìcie convexa,
plicata, opaca ob sporidia pulveracea, e livido oli-
vaceoque fuscescens, intus concolor, quasi e pluri—
bus lobis connatis composita, 2 — 4 lin, lata, 2 lin.
crassa. Substantia satis firma. In alpestribus Norvegiae
ad ramos Salicis phylicaefoliae ; in montanis Eu—
ropae mediae ad Populos eie. (v. s.)
O bs. Tremell. dubia Spreng. Syst. Veg. I V . est
larva Gasteromycetis, forsan Physari hy alini Pers. —
Tr. vesicaria Z. c. certe non Fungus. Cfr. S. D/l,‘Z.p.2ob.
II, EX IDIA.
S. M. 2. p . 220. Nees. officin. Plant, cum analysi exim
ia ! Sommerf. Lapp. p . 307. Auricularia. W a h l.
Suec, Exidia et Spicularia. Chevall, Par,
Obs . Plurimae formae nuperius exam in ata e de
naturali nexu omnium specierum me cerliorem red-
dideruut, Possunt tainep, ut vult Gel. Chevallier, tri-
bus nostrae ut gen« ra considerari. Equidem tamen
il. c
‘Gì
Hi
" f i