l i í
i' 'i
CrusLa determinala , saepius orbicularis, maü-îci
adpressa, ised facile secedens et siibtiis albida velutina.
Pori conle.rtissiini, tolum fungnm, membrana jun-
gente excepta , constituentes, valde subtiles, aeqiia-
les, 2-3 lin. longi, omnes óre in dentes subsetaceos 1.
inucroneS; porrecti, quare tota superficies setosa appare!.
Si vero fungus transversîm, dissecatur facillime
patet, h.yinenîum componi e poris valde regularibus,
stipali», iniegfisj^ut aiisque dubiò hujus generis, licet
primo adspectu Hydnum exactissime référât. A centro
versus niarginem pori quoad longitudinem grada—
tirn et determinate decrescunt, ut marginales tandem
hrevîssiini siut et hi denliculo tantum inslructi. Ambitus
primilus passijn bombycino-byssinus, demum
etiam inflectilur. Forma constans, insignis, sed rara,
domestica ad asseres Pini mucidos, hieme le c ta . (x. y .)
Obs , Polyp, dentiporus Pers. l\Iyc. Eur. forsan
idem!
6. P. stipiicus I. c.
acidulus, albus, unicolor, pileis carnoso- sube rosis
crassis mollibus glabris, subtus planus,
poris exiguis subrotundis aequalibus.
Odor et sapor acidulus. Blollis, subspongiosus,
levis, fibrosus. Pilei imbricati, concrescentes, 4--~
unc. crassi, Pori long!. A vulgari diiFert colore non
rufescente, sapore hand sliptico ; certe tamen varietas.
Copiosissime in exiernis taeniis Roslagrae ad
truncos Pini. (v. v.)
6. b, P. fragilis, albidiis, pileo carnoso fragili plano
subdépresso sfrigoso-rugoso, subtus convexo,
poris teniiibiis longissimis flexuosis intricatis.
Bolelua mollis. fi. A , S. p. 247 !
Polyporo molli utique proximus ; sed fragilis,
nec mollis, ad tactum fusco-maculatus (nec rubens),
ut etiam forma distinctus, P. mollem insuper cum
P. boreali et sliptico optime serie naturali jungit.
Pilei poslice porrecti, subinde stipitati, supra plani
depressi, subtus vero ad basin gibbosi, çrassiusculi
(unciales usque, sed saepe infra ) , margine admodum
acuto; latiludine varia ilsque ad 2 uncias. Caro baud
crassa,, «fragilis, inlus fuscescens. Pori baud profundi,:
«eJ plurimi longissimi, confertissimi, valde
tortuosi, magis fere q u a m in ulla Daedalea,, sed dis-
sepiraenta tenula, acuta, integra, n /c,in dentes fissa
ut in.ìP. lácteo. Pilei superficies valde inaequabilis,
rugosg, radiato-strigosa; variat tameq-etiam;detensa.
Locis soffocalis saepe occurrit et affinium more valde
mutalnr, bombyciiuis etc. Legi formam P.
Sowerb. t. ,387. f. 8. exacte similem, sed de hoc,
Polyp, peltaio et P. eroso Pers. I Myc. Eur. H. p.
07, 114. id tantum :certer affirmare audeo, eos hujus
]. affinis speciei inonstrosas esse progenies. A d truncos
a h ie g n a s c a r ie consumios, H y d n i g e la tin o s i comes.
A u t. Legi in S m o la n d ia e in p n iib u s . (v. v.)
Ob s . Species carnosae iterum subdividi possm»!.
in ^ )p om elongatis, inaequalibusJìexuosis (P. borealis,
fra g ilis, mollis, caesius, iacteus— destructor)
poris subrotundis, obtusis, inte^ris P. stipticus, chio-
rieus , iepliroleucus, alutaceus —)
j-f SUBCARNOSI (S. M. p. 361.
Obs. Sectio c. ad Biennes abiit. — Carn
o so -len ti, tenaces, superficie subvelutina, carne
alba, sitea, fibrosa ; sed fibrae minus evidentes, quam
in prioribus. Pori colorati (rarissime albidi in speciebus
ad Carno.3os. transeuntibus) subaequales, ob-
tusi, breves. Wegeiatio autumnalis, serótina, per
hiemem in ver persistens. Numquarn stipitati, sed
saepe effusi. .
(1.) P. pubescens S. 51. l.' p. 367.
f i . Dan. 1. 1790.
Demnm subsuberosus, séd ob nafiiram fibrosam
hue referendus. A P. velutino caute distinguendus.
. *'1' (2.) P. undùlaiiis, subirabricalus, pileo. carnoso-suberoso
hirto lulescente, margine zonato, poris
minutis albis. Schwein.! Car. n, 893.
J t'i
¡ly