
CLEMATIS TEXENSIS. - TAI!. X IX
CLEMATIS T E X EN S IS B u c k ., Proceedings o f Ihe Acad, of nat. sc. o f Philad clph., 1 8 0 1 , p . Î4 8 , e t 1 8 7 0 , p . 1 35. —
G ra y , in eociciii, 1 8 6 2 , p . 1 6 1 .
C . COCCINEA E n g e lm . in G r a y , P k m l . W r ig h t . , P a r t . 2 , p . 7 . — B o t . M a g . , I S S I , Lai). 6 5 9 4 .— F io r is i . , 1 8 8 0 ,
a o û t , c u m I c o n . — Gard ene rs' C h ro n . , X V , 1 8 8 1 , p . 4 0 5 , c u m I c o n .
C. P iT C iiE n i, C a r r , ( n o n T o r r . e t G r a y ) , R e v . h o r l . , 1 8 7 8 , p . 1 0 .
C . VioiiN A , v a r . c o c c in e c t, J a m e s in Long's exped., I , p . .5 4 ,— G r a y , N o te s u p o n th e R e s c r ip t , o f new P la n is from
T e x a s h y l i i ic k l c y , 1 8 G l , p . 4 4 8 .
I [erbacea, g lab errima , cau lib u s subtesla ceis, g racilibus, scan d en tib u s, foliis subcoriaceis,
.0-10 segmenlis in lcg ris lobulatisve, ta n tum eliam decomposilis, gracillime petiolulatis,
grosso ro tu n d a tis , a u t ra riu s irre g u la rite r ovalis, ad basim sæpius cordatis, olitusis el plus
minusve apiculatis, iiitegerrimis, p rim um prasiiiis, deinde æru g in o sis, in fra g la n d s ac re ticu -
lato-venosis; petiolo clematito v. cirrbifero.
F lo re s n um e ro si, coccinei, longe p ed u n cu la li, sepalis fortiter incrassalis, ovatis, ad apicem
atten u a tis, su b a cu tis recu rv isq u e , in tu s flavis a u t (in varietatc) ru b ris , m a rg in ilm s sericeo-
tom en to sis; stam in a sepalis dimidio breviora, filamentis ad im um glabris, su p e rn e pilosis,
lu teo lis; carpella a tten u a la , apice in cu rv ato , arg en teo sericeo.
Achainiæ ro lu n d a tæ , pilosæ, lo n g c cau d a tæ , candis couloiio-rellexis plumosis, persis-
tentibus.
Texas incolens.
DESCairTlQ.N. — CompIcloincnL herbacée, ccLIe Clématite ne devient même jamais sous-rruLcseente;
ses tiges cylindriques, généralement grêles et fortement vo lub iles, s’élèvent à environ 2 mètres de hauteur
sans presque se ramifier; e lles son t presque toujours glabres.
Les renilles présentent nue longueur variable de 10 à 25 centimètres; elles ont nn pétiole qui s ’amincit
insensib lemen t vers son extrémité, au point de devenir très grêle ct cirrliifère. Les segm en is, au nombre
de 5 à 1 0 , portés cliaeun par un pétioliile long de 1 5 à 1 8 millimèlre s, son t généralement arrondis, pins
raremeni à peu près ovales, cordiformes on obliquement tronqués à la base, obtus, ou iiTégulièrcmeiit par