B H I ^ S I
L V TABULAE PHYSIOGNOMICAB EXPLICATAE. LVI LVII TABÜLAE PHYSIOGNOMICAE EXPLICATAE.
LVIIl
liiqiiirit ac dignosnere stiidet, adlmc ut non nisi rariiis
iilae siiit i-especlae inqiie luoem pi-otractae laclum est.
Ibi lion solum Bo/elmii scmi/uimum, (|ui per tolam
Amci-icaiii iropicam dispersus coloris rnliri igne alque
facie coriacea excellit, vidi I'reciuenlem, sed etiam
midtos et magnos Agáricos, in ligno corlice et solo
deiisariim silvannu, siculi iu Enropa gregatim puUnlantes.
Paiiter inveniiintiir Coniomycetes et líyphomj/
celes, nec aliis qnaiii nostris ratioiiibus tolus oi-do,
nisi qnod Gasteromi/cetes hand eadeiii nniltitudine
conspicere memini. Hasce (Uvitias, qui in futuro p r -
migraturi sunt illas regiones, largas nobis patefacieut.
Ceteriini cum LUB. Cim. TIIEYIBANO, viro insigni niiliique
amicissimo, uoii possum non consentire, qui (Pflan-
'/.enphysiologie II. p. 792) contendat, lias plantas veros
esse parasites et únicas qnidem inter celliilosas,
qiiibns semper aegrum aut jaiii einortuum corpus (sive
vegetabile, sive id quod rarius animale) sit fundamento.
Nec potest vocari in dubitationem, quin etsi
pleraeque nntriuntur aere qui circnmjectas est atque
liumore, lamen proprios quosdam atque natura báseos
comparatos suecos iu sese recipiant. Al) altioris
ordiuis parasitis iiescio an in recipiendis alimentis
eo maxime discedant, quod líaseos suecos
lion iiitegerrimos el vitae vigore perfusos, sed potius
eo excipiant tempore, quo illi succi jam recedere coeperunt
e singularis vitae dominio aut revera jam prorsus
sunt segregali. Nam quiun fungorum radices imnqnam
per corliceni líaseos ad ejus lignum penetrent,
illas e cortice modo aut ligno jam putrescente sugere
alimenta apertum est.
Quodsi coiijectum est, fungorum matricem fdiformein
aut fibrosaiii, quod (licitiir Mycelium, ex^ ipsis
coiiDuere succis pulrescentibus nec nisi singulari fortuna
posse evolvi ex ea formas altiores sporasque ferentes,
veliili fructns illius Mycelii, illnd iis, quae novissimo
tempore sunt obsérvala, videtur liene confumari;
qua ex ralione eliam id coraprohatur, quod alidore
NEES DE ESENBECK fuiigi „vegetatio succedanea,
secnndaria" appellabantur. Quod coguomentuni si apprime
diximus convenire fungis, eliam par videatur esse,
alias plantas ciyplogamas, quae iu cortice aliaruin sese
elTingunt planlarnm, easque mira forma extruclas Imcce
referri, uti potissimum Liclienes e tribu Grapliidearnm,
Verrucarinarum el Trypellielinarum, de quibus cf.Escn-
WEILEB iu MAETII Flora Brasiliensi et MAHTH Icones
select, plant, crj-ptog. t. 6 —10.
g. 2. At ab his parum nobilibus parasitis jam ad
illos transeo altioris ordiuis, quos partium genitalium duplicitale
ac tola slructura plianerogamos esse apparel.
Primi ordinis, quern consliliii, sunt P a r a s i t i apliylli
p h y t o g e u i i , quales ii suut, qui primitus in aliis crescuut
plantis nec vera geslant viridia folia, sed loco
eorum squamas modo aut folia partem mere vaginalem
prae se ferentia, quae coelophyl l a appellare soleo.
Genera per Brasiliam osservata in eo omnia coiiveniunt,
quod aut ad radices vel caudices hyiiogaeos
aliarum insident plantanun aut in illis fradiclcolae
DEC.INDOLLE) atque colore fusco, rubescente, flavo
vel albescente nihil viridilalis prae se ferunt. Hue referas
ScyhaKum, Lophophyium, Lcrnysdorffiam, Helosin,
cui adjungendum Omhrophytmn a POEPPIGIO in
Andibus Periivlanis detectinn, quae genera omnia sunt
e ßalanoplioreis. Multa de vita ac foriiialioiie liaruin
plantaruiu adirne sunt occidta et iteratis deraum in patria
observalionihus eruiit patefacta. Be modo quo in
parte subjecla iuseruntur, relego ad dissertationem
amicissimi mihi F. ÜNUEai (Anual. Mus. Vindob. U.
p. 15 _ 60 cuiu tah.}. Simüls parasitismus in generibus
invenitur Frostiae el Apodcmthis, quae mihi ideo
videntur comineuioranda, quod prioris species quaedam
in Brasilia reperta est. Illae plantae et ipsae mullis
obnoxiae dubitatioiiibus, quae adnumerantur Rafflesiaceis,
a priori bus jam statu suo discednut, quum non e
radice aut rliizomate, sed e superioribns ejus plantae
esurgaiit partibus, ex qua capiunt alimenta. Ejusdein
orilinis parasiloi-imi phylogeniorum aphyllorum decolorimi
etiam est forma Orobanchearum et Monolropearum
in temperalis terris frequentissima. De quibus quouiam
uiliil adhuc e Brasilia est relatiim, crebras ibi
Gesneraceas earuin locum explore conjecerim.
§. 3. Alius est ordo P a r a s i t o r u m aphyllorum
g e o g e u i o r u m , ad quos speclaiit Cuscitla et CassyUi.
Hae plantae quin ab initio pullulent sul) terra uequit vocari
in dubitationem; sed, ubi certam asseculae sunt allitudinem,
inclinant sese ad vicinas plantas sive herbaceas
sive arhoreas, atque emittunt ad latera e canlibus raimilisque
parvas verrucas aut haustoria, capreolos, pythmenes,
qmhus se in plana succosaque corlice subjaceutiiuu
partimii et iiisugunt et nulriunt. Posteriore
vero tempore primariae radices in terra inlixae aboleiiliu,
quo facto, e sola ilia planta nutrice vitam siistentant.
Cuscntae in Brasilia liaud raro couspiciuntur in
allioribns arboribiis, quarum rami passim dense al) iis
sunt circinnstricti; quod ubi accidit, nou e solo crediderim
accrevisse plautam ad tautam altiludinem, sed
al) avibus aliisve hestiolis in ipsos apportalam ramulos
ibi occupasse domicilium. Ceteroquin adnioduiu
eliam discednut haec ambo genera. Cuscuta scilicet
non viridi est colore, verum ocreáceo aut fnsco-flavescente
nec habet spiracula in tenerrima epidermide,
quae magnis ohloiigisque formalur cellidis, quum contra
Cassi/ta viridi ornata sit colore atque (sicuti in C.
brasiliensi vfdi) in sulcis teuerrime slriatae siiperficiei
Seriem feral elJiplicornm contra axem primarium oblique
tendeutiimi salisque grandium spiraculorum, quorum duae
cellulae magnae eaeque valvarnm modo concliisae altius
sunt edilae ac pituita implelae paullum pellucida.
Haec species pilis quoque longis subulalis est extructa.
Cuscuta auteni uti in Europa, ita in Brasilia
iu plantis diversissimorum generum invenitur ; vidi cam
m Echile, Spermacoce, Kalstrnemia CEhrenhergia
Mart.}, Microlicia, TremUeyd, Schino; item Cassylam ,
hrasiliensem juxta diversas plantas : Cassiam, Krmneriam,
Ipomoeam, Lusicmdram eamque ciar. GAUDNEU
Oenotheram el UsiauUmm amplecteiitem observavil.
§. 4, P a r a s i t i foliigeri, originitus inserti
rParasili cUorophylli DECASDOLLE Physiol. IH. p. 1409
sq ] . Hue traliendae suut Loranlhaceae, familia in Brasilia
frequentissmia, quae in ralione parasilismi aequales habel
ill Europa Viscum ulhum el Lurunthum europaeum.
lilas non herbaceas requirere piaulas, in quibus eiiascantur,
sed lirmum ligni corpus in universum adnotaiidum
est. Horuiii parasitorum semen si in alia se
evolvit arbore, rostellum ejus pénétrât in plantae corticem
plicatilem atque per hanc ad corpus ligneum.
Parasiti radix palaris ab initio siinplicissima serins
ocius in ramulos discedit atque, quum planta iiulrix
aucto vitae vigore nova continuo ligni corticisque
strata sejungil, istiiis radix niagis magisque sese nisiiiuat.
Pleriimque onnies parasiti radices ni cortice
corporis snbjecti vidi demersas ejusque simplicem caudicem
in tumore illius insisleiitem. Atlainen DECANiiÒLLE
Chi Bibliothèque univers, a. 1830 m. Mari,
p 304} aiiimadvertit, apparerò e íiguris Florae peruviano
chileiisis Cl- 273 — 279} nmllas in Peruvia et
Chile Loranthaceas radices palniatas multumque divisas
etiam in corlice evolvere et extendere, id quod
UNSEHUS CI. I- P- 33} de pluribus speciebus brasiliams
coiifirmavit. De his quoque conféras cl. KOBTHALS de
Loranthaceis javanicis.
Horum parasitorum se in parte subposita alfigeiidi
rationein iiomiiiari liceat insitionem, vento, pluvia
maxime vero avium opera elTectani, quae Loranthacearnra
baccas comeduiit earumque semina non decode secreta
in arbores demittunt; quae singularis se propagandi
ratio nec feros fugit Americae populos, qui idcirco
tupice vocant Loranthaceas „Oêra-repoly" i. e. stercus
avium. Beote etiam DECAXDOLLE videlur monuisse,
eas nisi in dicolyledoneis non inveniri, quum arborearuin
monocotyledonearum- lignum duriorein habeat superliciem,
quam quae islorum parasitorum admittat insitionem.
Ceruunlur igitur dumlaxat in dicotyledoneis,
sed in his diversissimae naturae ac diversissimorum
ordinuiii, uti iu Theohroma Cacan, Uriodendro anfractuoso,
Vochysia Tucanorum, Qualea ecalcata et
¡irandi¡lora, Citro Aurantium, Gìiarea purgante,
Myrsine gujanensi, Psidio pomífero. Anona crassiflura,
Guazmna ulmifoUa, Spixia ohtusifolia, Stryphnodendru
Jiarliatimaui atque in speciebus Acaciae,
Mimosae, Ingae, Nectandrae, llondeletiae, Mayleni,
Spondiae, Myrciae etc. Ex quo apparet, Loranthaceas
plantarum suecos, qui variae sunt chemicae
coiistitutionis ; in qnibus aut pituita aut partes balsaminae,
lanninum, resina vel resina elastica CCaulschuk}
praevalent, posse recipere et in vilae suae convertere
emolumenta. Ad quod ipsnm aplae fiuiit band dubie foliis
crassis spiraculisque exlructis, quae organa in niultis
earum, quas supra diximus, plantis desiderantur. Quum
ratio quae intercedit inter plantas nutrices atque sïugiilas
species fiieril magis conslilula, conlideutius etiam,
quam jam nunc conjecerim, posse videtur statuì, uuam
eaudenique speciem iu diversissiinis plaiilis valere crescere,
iu qua re quin forinarum quaedam conspiciatar
differentia neqnil dubilari, quainquaiii praeseiili teuipore
nihil dum est accm-alius deihiiluin. Quemadmodmn in
Europa Loranthus europaeus in Visco alio, ita in
Chile Loranthus laxifoUus in horantho tetrand.ro
observatus est. Frequentissinias conspexi Loranthaceas
in silvis collucatis CCaa-liiiga}, praecipue iu interiore
parte provinciaruui Bahiensis et Minarum, ubi in humilibus,
niutilalis tignoruinque modo divaricalis arboribus
silvae, quae dicitur Taboleiro cobeiio , dependent
magnos efficientes caespiles et ipsae l'orlasse harum
arborum incrementum tam miro modo constituentes.
Eaedem iu udis silvis primariis proviiiciaruiu Para
et Rio Negro satis mullae inveiiiuiilur, ila lamen ubique,
ut tolam aliquam regionem non insigniore forma
induant distiuguantre. Quod genus nomine Psittacantkoruni
appellavi, ejus complures species excelluiit
magnitudine Horum, qui variis coloribus, Havis, ruhris,
viridibus splendent promiscue.
§. 5. Plantae foliatae in terra crescentes, quae
seriore demum periodo in aliis liguosis plantis parasitice
sese insugunt et crescunt. Hoc parasilismi genus
prorsus singulare, quamquam jam diutius in universum
fuit cognituiu, lamen a me primo CBeisebeschreibuiig;
die Thiere und Pflanze;! des tropische« America
p. XXXI I . sq.} explanalius est descriplum. Duo possunl
discerni genera: plantae quae se secuiidariis insuguiil radicibus
aeriis et quae 'ipso caudice aut raniis imitanliir
parasilos. Ulriusqiie parasilismi natura et causa esl
diversissima, eadem potestas. Utrobique vehementer
augelur ligni copia, qua caudice luxurianle, qua radicibus
subcrescentibus et iu iniruin extensis ainbilum;
utriusque ea est vis et potenlia, ut pars subjecta postremo
prorsus extingualur. Dixeris hasce plantas Empnsas
Lamiasve, quae letali amplexu oppriinuiit viciiias.
Qua de causa in Hispanensi America vocantur Malapalo,
Bejuco Slatador et in Brasilia Mata-pào, Sipo
Matador itemque in FraiicogaUorum Antillis Clusia
rosea appellatur Siguier mandil. Príus horum parasitorum
genus nominaverim U h i z o h d a l l o s; quo relerendae
sunt complures Artocarpeae, uti Brosimum microcarpum
et discolor, Cussapoa latifolia, Perehea
gujanensis et aliquot Ficorum species ; ex ordine
Marcgraviacearum genus Norantea, Ruyshia el quodam
modo Marcgravia, in qua etiam caudex in corpore
infra posilo accrescens ohservatus est, licet paruin
sit evidens; ex ordine Myrlacearum Giistavia
hrasiltana el Myrcia egensis ; inter Melaslomaceas
Blakea quimiwenerms el parasitica; inter Asclepideas
et Apocyneas m'ultae diversqrum generum species
iiondum satis cognilae, in Ai-aceis complures species
radicnm aerearum numero insignes, e quibus solum
afferò PMlodendron, quod in Brasilia vocari Sipo
í/e ifflS« jam memoravi. E Leguminosis ad illos RhizohdaUos
retulerim Sipo de Escada vel Sipo de Mororó
BrasUieiisibus, Cawlotretiim gujanensem, Outimoulam
et macrostachyam atque e Meiiispermeis aliquot species
Cocculi; denique plures Gissi species hue pertiuere
veri est simile. In his plantis oriuntur e caudice aut
ÜÜ - -