8o P. V I R G I L I I G EO R G I C A LIB. III.
Atque notis longam maculofus grandibus alvum:
Qui, dum amnes ulli rumpuntur fontibus, et dum.
Vere madent udo terrae, ac pluvialibus Auftris,
430 Stagna colit; ripifque habitans, hie pifcibus atram
Improbus ingluviem, ranifque loquacibus explet.
Poftquam exhaufta palus, terraeque ardore dehifcunt,
Exfilit in ficcum; et flammantia lumina torquens
Saevit agris, afperque fid, atque exterritus aeftu.
435 Ne mihi turn molles fub dio carpere fomnos,
Neu dorfo nemoris libeat jacuilfe per herbas:
Quum pofids novus exuviis, niddufque juventa
Volvitur; aut catulos tedis, aut ova relinquens,
Arduus ad Solem, et linguis micat ore trifulcis.
440 Morborum quoque te caufas, et íigna docebo.
Turpis oves tentat fcabies, ubi frigidus imber
Aldus ad vivum perfedit, et hórrida cano
Bruma gelu: vel quum toniìs illotus adhaefit
Sudor, et hirfuti fecuerunt corpora vepres.
445 Dulcibus, idcirco fluviis pecus omne magiftri
Perfundunt, udifque aries in gurgite villis
Merfatur, miífufque fecundo defluit amni;
Aut tonfum trifli condngunt corpus amurca,
Et fpumas mifeent argenti, vivaque fulfura,
45oIdaeafque pices, et pingues unguine ceras,.
Scillamque, elleborofque graves, nigrumque bitumen.
Non tamen ulla magis praefens fortuna laborum eli,
Quam fi quis ferro potuit refcindere fummum
Ulceris os. alitur vitium, vivitqiue tegendo;
455 Dum medicas adhibere manus ad vulnera paftor
Abnegai, et meliora Deos fedet omnia pofeens.
Quin edam ima dolor balantum lapfus ad offa
Quum
Quum furit,. atque artus depafeitur arida febris;
Profuit inceniòs aeftus avertere, et inter
460 Ima ferire pedis falientem fanguine venam:
Bifaltae quo more folent, acerque Gelonus,
Quum fugit in Rhodopen, atque in deferta Getarum,
Et lac concretum cum fanguine potat equino.
Quam procul aut molli fuccedere faepius umbrae
465Videris, aut fummas carpentem ignavius herbas,
Extremamque fequi, aut medio procumbere campo
Pafcentem, et ferae folam decedere nodi;
Continuo culpam ferro compefce, prius quam
Dira per incautum ferpant contagia vulgus.
470 Non tam creber agens hiemem ruit aequore turbo,
Quam multae pecudum peftes. nec lingula morbi
Corpora corripiunt: fed tota seftiva repente,
Spemque gregemque fimul, cuncìamque ab origine
Tum feiat; aerias Alpes, et Norica fi quis (gentem.
475 Caftella in tumulis, et Iapidis arva Timavi,
Nunc quoque poft tanto videat, defertaque regna
Patìorum, et longe faltus lateque vacantes.
Hic quondam morbo coeli miferanda coorta eli
Tempeftas, totoque autuinni incanduit aeftu;
480Et genus omne neci pecudum dedit, omne ferarum;
Corrupitque lacus: infecit pabula tabo.
Nec via mords erat fimplex: fed ubi ignea venis
Omnibus afta litis miferos adduxerat artus,
Rurfus abundabat fluidus liquor; omniaque in fe
485 Offa minutatim morbo collapfa trahebat.
Saepe in honore Deum medio Hans hoftia ad aram,
Lanea dum nivea circumdatur ínfula vitta,
Inter cundantes cecidit moribunda miniftros.
L Aut