At pius Aeneas, quanquam lenire dolentem
Solando cupit, et ditìis avertere curas,
395Multa gemens, magnoque animum labefaélus amore:
JuiTa tamen Divum exfequitur, claiTemque revifit.
T nm v e ro T e u c ri in cum b u n t, et litore celfas
D ed u cu n t toto naves : n a ta t u néta carina :
Fro n d en tefq u e fe ru n t remos, e t ro b o ra filvis
4QoInfabricata, fugae iludio.
Migrantes cernas, totaq u e ex u rb e ru en te s.
Ac véluti ingentem formicae farris acervum
Quum populant, hiemis memores, teéloque reponunt ;
iTnigrum campis agmen, praedamque per herbas
405 Cónvetìant calle angufto: pars grandia trudunt
Obnixse frumenta humeris : pars agmina cogunt,
Caftigantque moras : opere omnis fornita fervet.
Ouis tibi tunc, Dido, cernenti talia fenfus ?
Quofve dabas gemitus, quum litora fervere late
4ioProfpiceres arce ex fumma, totumque videres
Mifceri ante oculos tantis clamoribus aequor ?
Im p ro b e amor, quid n o n mortalia pe éto ra cogis ?
Ire iterum in lacrymas, iterum tentare precando
Cogitur, et fupplex animós fubmittere amori ;
415 Ne quid inexpertum, fruftra moritura, relinquat.
Anna, vides toto properari litore circum :
Undique convenere : vocat jam carbafus auras :
Puppibus et Ire li nauta: impofuere coronas.
Hunc ego fi potui tantum fperare dolorem ;
420 Et perferre, foror, poterò: miferae hoc tamen unum
Exfequere, Anna, mihi. folam nam perfidus ille
Te colere, arcanos etiam tibi credere fenfus:
Sola viri molles aditus, et tempora noras.
I, foror, atque hoftem fupplex affare fuperbum :
425 Non ego cum Danais Trojanam exfcindere gentem
Aulide juravi, claifemve ad Pergama mifi :
Nec patris Anchifae cinerem Manefve revelli.
Cur mea dicla negat duras demittere in aures ?
Quo ruit? extremum hoc miferae det munus amanti:
430 Exfpeclet facilemque fugam, ventofque ferentes.
Non jam conjugium antiquum, quod prodidit, oro ;
Nec pulchro ut Latio careat, regnumque relinquat:
Tempus inane peto, requiem fpatiumque furori;
Dum mea me vitìam doceat fortuna dolere.
435 Extremam hanc oro veniam : (miferere fororis)
Quam mihi quum dederis cumulatam, morte remittam.
Talibus orabat; talefque miferrima fìetus
Fertque refertque foror : fed nullis ille movetur
Fletibus, aut voces ullas traclabilis audit.
440 Fata obilant; placidafque viri Deus obftruit aures.
Ac veluti, annofam valido quum robore quercum
Alpini Boreae nunc hinc, nunc flatibus filine
Eruere inter fe certant ; it ftridor, et alte
Conilernunt terram concuffo ftipite frondes :
445 Ipfa haeret feopulis ; et quantum vertice ad auras
Aetherias, tantum radice in Tartara tendit.
Haud fecus affiduis hinc atque hinc vocibus heros
Tunditur; et magno perfentit pectore curas.
Mens immota manet : lacrymse volvuntur inanes.
450 Turn vero infelix fatis exterrita Dido
Mortem orat: taedet coeli convexa tueri.
Quo magis inceptum peragat, lucemque relinquat ;
Vidit, thuricremis quum dona imponeret aris,
Horrendum diclu, latices nigrefeere facros ;
B b 2 455 Fufaque