Non negandum, flammam in gas ifto exftingui, quando bæc, ob«
(ervanie Cl. Pelletier (Journal de phyf Juin 1785. fag. 391.) fubito im -
mergatur. Lente autem immifla igne ardet viridi, & vividiore, quantum-
vis ut vidit Cl, Fourcroy ( Annales de chimie T. lV..pag. 2 5 1.) flamma
contraûior magisque elongata fit, quod idem ip(um Cl. Tihavsky confirmât.
Hinc concludo, Cl. Weftrumb aut neglexiffe Pelletieri obiervatio -
nem, aut vapore. acidi muriatici ufum fuiffe aëris fpeciebus inquinato, alen-
dæ flammæ ineptis. Notum namque eft, primas portiones aëris, ex ma-
gnefio expulfi, conftare ex gas azotico & acido carbonico, quod præter
Cl. Ingen -Houlz ( Exper. fur 1er végétaux. Tom.' 11.') ipfe etiam Cl, We-
ftrumb (Kleine chemijche Abhandl.) deftillando magnefium, obtinuit.
Secundum argumentum in eo confiftit, quod bafis acidi muriatici
in tabula affinitatum oxygenii, a Cl. Lavoifier elaborata, primum occupet
locum, proinde ob hanc affinitatem, qua pollet majore, quam cum omnibus
aliis fubftaniiis, oxygenium ab acido ifto nec leparari, nec inflamma-
tionem producere poffit. ■ Hinc côncludit etiam, acidum muriaticum oxy ■
genatum non majore gaudere oxygenii quantitate, quam vulgare; elle igi-
tur acidum dephlogifticatum calorici ope in gas mutatum.
Cl. Autor non-videtur, dum hoc propoluit argumentum, (ecundum
jnentem Lavoifieri, diftinxifie affinitatem oxygenii cum bafi acidi muriatici
ab affinitate ejusdem cum acido ipfo. Licet oxygenium a bafi acidi mu-
ïiatici hucusque (eparare non potuerint chemici, nihilominus tarnen adeo laxe
adhæret ipfi acido , ut in apricum fponte evolvatur, hinc a multis
fubftantiis, quibuscum affinitatem majorem exercet, decomponendum. Etfi
Jiæc affinitatis tabula, ut ait Cl. Weftrumb, phænomenis inflammationis
dir
I n F L A M M A B I I . 1 , 69
diverlarum fubftantiarum in gas acido muriatico oxygenato n on lemper cor-
refpondet, an non inde edocemur , naturam in operibus & phaenomenis
•fuis proprias obfervare leges , refpuendo noftras artificiales ? Verum an tabula
Thunbergii de diverfa quantitate phlogifti in metallis rem melius expli-
cat?asftimando quantitatem majorem phlogifti,in corpore content!, a vividiore
inflammatione in gas acido muriatico oxygenato, antimonium, regulusque
arfenici primum tenerent locum; base tarnen metalla, lecundum Cl. Thun-
berg (JDiffert. de diverfa quantitate phbgijti in metallis. Upfal. 1780.) expe-
rimenta medium in ferie metallorum, ratione quantitatis phlogifti pofito-
rum, occupant locum. Quid igitur hoc allatum argumentum valeat, ad
demonftrandum, acidum muriaticum oxygenio non poliere, nullus video.
Tertium argumentum, ad inpugnandam praslentiam oxygenii in gas
acido muriatico, defumtum eft ab illius concretione vel congelatione'in
mafiam cryftallinam, frigoris artificialis ope. Et quoniam aer, poft con-
gelationem.gas acidi muriatici, flammas alends ineptus ipfi videbatur, ron-
cludit inde, aut oxygenium, privatione calorici, in corpus mutari folidum
aut ipfum gas non plus continere aeris vitalis, quam acidum muriaticum
vulgare.
Obfervavit Cl. Auftor, gas acidum muriaticum oxygenatum jam
in calore 40 graduum thermometri Fahren, concrefcere in cryftallos. An
talis concretio, frigore artificiali produfta , congelationis nomen meretur ?
Sed'demus. Quid inde ? Utique ablurdum non eft, bafim aSris vitalis five
oxygenium abire cum aliis fubftantiis in maftam folidam. Quod vero
illud condenfatum, & in minimum poffibile volumen redu&um gas oxygenium
attinet, in gas acido muriatico hsrens, facileque feparandum, id in