
 
        
         
		IXIA  SCÏLLARIS. 
 F am .  des  I r i d é e s .   J p s s . — T r i a n d r i e   m o n o g y n i e .   L i n . 
 Ixia  scillaris.  I. corollæ  laciniis  obtusissimis ;  antheris  brevissimis,  sulcato-di-  
 dymis,  capitato-conniventibus;  stigmatibus  infundibuliformibus, hiantibus,  
 infra  antheras  recurvatis.  Gawler in  Curt.  bot. mag.  n.  542.  t.  542. 
 Ixia  scillaris.  Lin.  Spec.  S 2.  A it.  Kew.  1. p.  S 9. Burm.  prod. p. 1. Hoult.  not.  hist. 
 12. t.  77. Hoult. pjlzam. syst.  11. p. 33. t.  7 7 .f .   2. non.  Thunb.nec Willd.  ex Gawl. 
 Ixia  scillaris, var.  0.  Lam. Dict.  3. p.  338. 
 Ixia  pentandra.  Lin.Jil.  suppl. p.  92.  Thunb.  diss.  p.  18  et  22. prod. p.  10. Murr. 
 Syst.  85.  Willd.  Spec.  1. p. 207.  Pers.  Ench.  48. 
 Ixia  retusa.  Salisb. prod.  35.  Mort,  in Miil. Dict. n.  44* 
 A.  Latifolia.  I.  spicâ  elongatâ ;  corollæ  tubo  spatham  brevem  subæquante  ,  
 laciniis reflexis ;  foliis latere  excisis  ( sæpissimè  subundulatis);  scapo  triplé  
 vel  quadruplé  brevioribus.  Gawl.  loc. cit. 
 Ixiæ polystachiæ  var.  Jacrj.  coll.  suppl.  iSg.  t.  z .f .  1. 
 Ixia  reflexa.  I.  floribus  spicatis,  reflexis;  foliis  ensiformibus, glabris. Andr.bol. 
 rep.  ti  14. 
 Ixia  rotata.  Andr. recens. 
 B. Angustifolia.  I.  floribus  minoribus ;  tubo  capillari  spatbâ  duplô  longiore,  
 laciniis  patentibus  ( modo  retusis  )  æquali;  foliis  subexcisis,  longioribus.  
 Gawl.  loc.  cit. 
 Ixia  polystacliia.  Jacrj.  coll.  3.  p.  269. ic. rar.  2. t.  275.  Gmel. syst. p.  110. 
 Ixia polystachia,  yar. incarnata.  I.  foliis  linearibus ;  scapo  spicis  pluribus ;  corollæ  
 laciniis  subreflexis,  incarnatis.  Andr.  bot.  rep.  t.  128. 
 IXIA  A  FLEURS  DE  SCILLE. 
 D E S C R I P T I O N . 
 Cette  élégante  espèce  d’Ixia  ressemble  véritablement,  par  la  grandeur  et  
 l'apparence de ses fleurs, à quelques Scilles, et mieux encore à certains Antbérics. 
 Sa  racine est  une  bulbe  blanchâtre,  arrondie,  recouverte  de  tuniques  brunâtres  
 ,  et  dont la  grosseur dépasse  peu  celle  d un  pois ;  sa  tige  est droite,  cylindrique, 
   haute  de  2 -3   décimètres,  tantôt  simple  et  un  peu  flexueuse,  plus  
 souvent divisée en quelques rameaux écartés ;  les feuilles naissent en petit nombre  
 à  la  base  de  la  tige,  droites,  oblongues,  lancéolées,  pointues,  de moitié  
 au  moins plus  courtes  que la  tige,  engainantes par le côté,  et comprimées à la  
 manière des  feuilles  d’iris ,  remarquables,  parce  que  leur bord intérieur est rétréci  
 et presque  échancré  vers  sa  base. 
 127