pendent ab evolutionis stadio magis minusvc prövecto; quo indagantur. Ténef â ætate, baud aliter ac naturæ
eorum videtur tribuendum, epidermidis tegmata vidcntur àccessom, magis mindsve incrassala, hoc quidem
stadio squamiformia, sursum arete appressa, contextus membranosi aüt subcarnosi et décolora ;, deinde
vero partibus, quas obvestiunt, cxcrcscentibus, simul alia-magis, alia-minus, tractu patente vel reflexo
diriguntur eodein tempore præsertira supra ad basin intumescunt, universe induratione hunt flrmiora,
apice in colorem fuscum s. nigro-brunneum mutantur, atque ila paulatim in aculeos rectos yelrecurvos '
abeunt. Quod si aculei isti in parte anteriori vaginarum frondiùm, quæ caudicem arctissime supervolvunt,
atque ad imam partem rhacheos fere magis cumulati, elongati, inæquales, minus regulariter dispositi,
rectiores magisque complanati ‘esse soient, in superiöri rhacheos parte et appendice aphyllâ caudiformi
sunt unci magis regulariter‘certo intervallo lateri dorsali enati, solitai-ii vel superne plerumque cohjugati
aut terni pluresvè sériebus transversis connexi, crassiorCs, firmiores,. deorsum spectantes, aliis ssepe magis
irregulariter dispositis ejusdem indolis atque ad imam partem rhacheos intermixtis. At ipsi illi a’cnlci,
licet in eâdem stirpe admodum polymorphic)», haud miniis tarnen utilissimi sunt, ut multæ harum
Palmarum Rottang facile inter se dignoscantur, Atque gravioris etiam momenti in organisatione horum
vegetabilium esse videntur, quam primo quidem de, accessoriis ejusmodi partibus epidermidis suspiceçe.
Quippe squamuiæ: valde regulariter reverse inbricatæ fructuum, quibus Tribus Lepidocarynearum
insignitur, ejusdem plane sunt originis atque ilia tegmenta modo descripta in frondiùm vaginis aliisque
partibus, quæ, ut diximus, induratione sensim.m aculeos abeunt, in pericarpio vero, incipiente turgeseentiâ,
magis magisque excrescunt, indurantur et in fructu squamulas tessulatas resupinatas chartaceas v. cartila-
gineas angulo inferiore vulgo;sphacelaias relinquunt. Neque minus ut rite evolvantur'pistillà iisque inclusa
ovula adesse videntur, si quidem pistilla nuda, id est, tegmeritis ejusmodi squamiformibus1 non obducta,
qualia in masculis, interdum quoque in nonnullis femineis floribus, inveniuntur, semper aboriuntur,
quod maxime defectui illarum squamularum tribuendum puto, licet nulla alia earum ,vis esset, quam ut
compressione parietum pericarpii imprægnationi ovulorum faverent.
De distributione harum Palmarum in Genera jam superioribus Capitibus egimus., et Doemonoropem
fortàsse nihil , aliud quam Subgenus Cätämi existimandum esse diximus : quapropter ob summam ejus
aflßnitatem hoc simul loço de eo diçemus. ütriusque enim Generis, quod iterum moheb^ nullum habi'tu,
sed tantummodo èoriformatione spathæ et structuré albuminis est djscrimen. Quum vero in ceteris omnibus
Palmarum Generibus charactered ex his organis desumti magni habeantur momenti, ut adco Zalaccam
his tantüm characteribüs organorum fructificationis a Ccilamo distingui viderimus, istam normam hoc loco
quoqué tuebimur, itaque Doemonoropem tanquam pectiliare Genus sèrvabimus;
DÆMONOROPS.
Bl in Roem. ef Schult. Syst. Feg. F IL 2 p . 4333. Obs. 4 — Endl. Gen. Plant, p . 249.r n? 1740.
— Màrt. 6Jew. et Spec. Palm. p. 498.'— Kunth Enum. Plant. II I. p. 204.
Calami Species Âuct.
.CHARACTER ESSENTIALIS.
Flores p olygamo - d io e c i, in s p a d ic e d e n se -r am o s o , spàtkis n o n n u llis p a rtia lib u s
complétis «y. in côm p le tis deciduis., y a g in a ti, in am e n ta su b d istic h a cörige sti, in tr a '
b ra c te am p e rfo lia tam so lita rii. G a ly x è u p u la ris y. su b c am p a n u la tu s , trid e n ta tu s . Corolla
tr ip a r tita . Masc'. se ssile s, b ra c te o lâ c u p u la ri a u c ti. S tam in a 6 ; ß la m e n ta b a si c o hæ re n tia ;
antheroe lin e a r e s , ere c tæ ,. d orso su p ra b a s in affixæ. P is tilli ru d im e n t um n u llum a u t
o b so letüm . Fern, p ed ic e llo b in is b ra e te o lis o b liq u é su p e rp o sitis c irc u tn n ex o suffulti.
S tam in a in cu p u lam sexfidarn, c o n n a ta ; antheroe s a g itta tæ , im p erfectæ . O v a rium tr ilo c
u la re . S ty lu s b rev issim u s. S tigm a ta 3 , su b u la ta . Bacca s qu am is re tro rsum imbricates
lo ric a ta , m o n o sp e rm a . A lb um e n rum in a tum , c h a la z â la te r a li rim æ fo rm i n o ta tum .
E m b r y o n su b b a sila r e . P a lm oe sy lva rum h um ilium A rch ip e la g i I n d ic i inc'ôloe.; caudicibus
solitariis v . p luribus simp lic ib u s, longissimis, supêr arbores longe lateque v a g a jitib u s ,
remote fo l ia t i s , va g in is fr o n d iù m aculeatis vestitis v . p a r te inferiore, his delapsis, cicalri-
pibus à nnularibus n o ta tis ; f r o n d ib u s longe v a g in a n tib u s , rhâchi aculeatâ apice soepe in
appendicem longanï debilem uncis a rm a tam e x c u r ré n te , pinriatisectiF; segmentis lineari-
lanceolatis, reduplicatis, n ervosis, m a rg in e e t in neryis p lé rum q u e setulosis; spadicibus
lateralïbuSy paniculato-ramosis v . ramosissim is, p r im o coarctatis e t spathis partialibus
a liquot alternis d ein d e supra basin circumscissis obvolutis, spathellis àbbreviatis sub
ramificationibus e t braoteis conformibus in fra flo rib u s in stru c tis; flo rib u s p roe sertim in spadice
masculo- d e n sissim é imbricatisy stramineis v , fu s c id u lis ; fr u c tib u s fu s c i s v . lutescentibus,
in te r squamulas n o n raro m a teriem résinosam sanguineam e x su d a n tib u s. a
observa™ .
Calami discrimen tantaminodo spadiQibuS conträctis spathisque partialibus pluribus primp clausis v. superne secundum
lungitudinem’ apertis tandem supra basin circumscissoTdecidentibus tectis-atque albumine ruminato superficie non
tuberculato sed. pöroso constat. .Caudices Dwmonoropum minus flexiles quam Calavtoimii vulgarium, itaque, cum et
crassiores, polius scipionibus, quam operibus nectendis ligandisve apti. Ex Palmis Rottang a Roarnio descriptis hm ad
Dcfmonoropem referenda sunt, nempe : 1. Palmijuncns Calapparius. 2. Falmijuticus niger. 8.. Palmijuncus Aracänicus.
Ä. Palmijuncys Pglimbanicus. 5. Pälmijimcus Draco.
1 . 'DÆMONOROPS MELANOCHÆTES Tab. 454 et 437. B.
D . fro n d ib u s p le rum q u e c irrh ife ris ; segm en tis lin e a rib u s acum in a tissim is trin e rv iis in
n e ry is su p ra m a rg in e q u e setis r a r is ; aculeis y a g in a rum e t p e tio lo rum densis su b u latis
a u t setifo rm ib u s (n ig ro -fu scis) ere c tis y. a p p re ssis, rh a c h ium in d um e n to squamuloso
a sp e rs a rum p a r tim sp arsis re c tis in d o rso simplicibus a u t p a lm a to -d iv isis r e c u r vis; spathis
a c um in a tissim is, in fim â v ag in a rum fro n d iùm in s ta r d én sev.à p p re s so -a c u le a tâ ; sp ad icib u s
a rre c tis d e in d e n u tan tib u s. c o a rc ta tis ; fru c tib u s globosis (m a g n itu d in e ce ra si m ajoris).
Bl. in Schult. Syst. Feg. F H . 2 . p . 4333. Obs. 4. (sed. sicut in sequentibus excluso Palmijunco nigro
Rumph. ceterisque Synpnymis eo pertinentibus), — Mart . Gen. et Spec. Palm. p . 198. tab. 447
et 423. 4 . ÿ ^;Kunth. Enum. Plant. I I I. p . 202. 4.
Ilooy (s. Hooëïi) Selan nec non et Hooëk Sellang aut Seel monlanorum in occidentalibus Javæ regiônibus.
Habit. Crebrö in ’ occidentalibus Javæ provinciis, cum in montibus bümilioribus ac præsertim calbariis, tum, in sylvis
primævis altissimorum jugorum ignivomorum. Auctore Martius V. CI., Waiucu in Pulo Pinang, et divus IIabske in
Luzoriibus insulis eum reperit, nisi forte ad aliquam proxime sequentium Spécierum hæ-plantæ referendæ sint, quod
. diligenti earum comparatione indagandum. Palmijuncum nigrum Herb. A mb. V . tab. 8 s. Calamum nigrum Wiu.d.
verisimiliiter hue spectare, id quod olim credebara et cui opjniöni et Martius assentiri videtur, diligentiori nunc
examine instituto Valde dubito : qua de re confi Dccmonorops niger. Sunt tamen pèrquam inter se affines e t illüd
■ etiam commune habent, quod Rottang eorum minus flexilis atque idcirco ligandis rebus parum idonea est. Nihilo
’ minus indigenis alias utilitates præbet, qui scipiones inde vulgares et telorum hastilia parant. Mihi quidem liufr
verosimilius referendus videtur Fructus escilis Canna de Béngala creditus Cujsios exot. Lib. I I . p . 24. fig. 2 (ex Java! )
immaturo tum statu depictus , quam ad Calamum Rotang Linn., quippe qui in Java non'reperiatur.
Descr. Rhizoma subterraneus, crassus, fibris multis longis tcretiusculis lentis albicantibus crassitie
pennæ anatinæ, cum caudiee uno centrali et vulgo lateralibus aliquot in sexagirita ad ducentorum
pedum longUudinem extentis supra arbores longe lateque vagantibus. Hi, frondiùm vaginis persisten-
tibus, crassis, lignes'centibus, aculcis conferlissimis i - 3-pollicaribus angusto-subulatis aüt setiformibus
rectis flexilibus atro-fuscis nonnullis albicantibus immixtis ab basin fuliginoso-tomentosis
tcctis obvoluli, inferne crassitie brachii infantis, superne; vaginis illis remolis, adhuc fere pollicares
diametro, internodia 4 - 2i ped. longa cylindracea sursum aliquanto .crassiora altero latere in costam