Calamus Rotang Li™, Sp. pi. p . 465 (ex partei Dt in ceteris omn.bus, modo quod ad c,latum Herb.
A m i ) - Eids». Flor. Zeyl p . 209. — Ejdsd. Syst. pi. (ed.. Reich.) II . p. 95. - B uhm. Flor.
■ Ind. p. 84. — Hooit. Nat. Hist. II. IF . p . 445. — Gaernt. de Fruct. et Sem. pi. II. p. 268.
— Wii.ld. Spec. pi. I I I - p . 202. 4. — Schult. Syst: Feg. F i l . I I . p . 4522.1.
Calamuspetroeus Loon. Flor. Cochmch. (ed. Wh. » . ) ? . 260. 4. (u t in sequenti, quod ad citatum Herb.
Amb. tantum.).— Lam. Ene. bot. F I. p . 3 0 5 .1 .
Calamus Calapparius Mart. Gen. et Spec. Palm. p . 209. 47.-Ko.vTn. Enum. Plant. I I I. p. 208. 47.
(excl. au tem imago fructus Gærtn. et Lam. !)
Pahnijuncus Calapparius Rdmph. Herb. Amb. F . p . 98. tab. 51.
Rottang Calappa Malaie«; Uha Hahula, i. e. Rottang pilosa, Amboinice, nee non et Ua Niwel et Va
Mamina.
Habit. Ia monta» »bisque sylvU Amboinæ, polisstamm in Hitu, rnrius in Leytimor. Roltang ad nullam Opus apte Tel
„tills, nui. facile per longi.udinem tauras palitar : substantia vero solid.,, alb. er summitato candle,s, s. Palm,tat,
qua, dicitur, rite parat., ut multarum Palmarum, eins gustu juoundum proebet. Nee non et nuclei recentes vice
Palmæ Arcea, adbiberi possunt. Fructus nonnihil materiei rubra: rasudant, sud copiä nimis eriguü, ut coll.gcrutur.
Digna autem Species, quam botanici in Amboinä degeutes accnratius explorent, quam Rum.,, nostri Rescript,0 neque
copiosa sit, nec cum figura ejus bene congruat, cujus hæc fere summa est. .
Descr. Caudex, quales, ut auctor in Palmijunco vero p . 405 animadvertit, plunmi ex cadem radice
oriuntur, crassitie brachii, elongatus, flexuosus, in vaginis frondium aciileis densis subülibus
setiforinibus obsessus, mollioribus quam in reliquis Speciebus Moluccanis, brevibus, at si flguræ
fldem babes, satis longis et patentibus. Frondes breviter petiolate, secundum figuram ecaudate et
in petiolo rhachique aculeis rectis patentibus satis copiosis, quamquam legimus : « in rhachi (rainis)
» ad quodyis par tertium segmentorum (foliorum) hamos incuryos flrmos ac pungentes locari. »
Segmenta subæquidistantia, deorsum inclinata, amplius quam 4 | ped., ultra pollicem lata, superior*
sensim insigniter decrescentia, obscure viridia, nervis ternis subtus setuHs fuscis obsessis (quamquam
ex icône segmenta utrinque setis-sparsis sunt ob'sessa), intermedio supra, prominente. Spadices
2 -2 1 ped., laterales, arrecti, laxe paniculati. Pedunmlùs (ramulus Rubph,) caudici inferne quasi
annexus, striatus, cortice crasso tamquam vagini cinctus, aculeis brevibus mollibus obsitus. Fructus
globosi, mucrone obtuso termina«, yix pollicem crassi, squamis rhombeis sulco impressis loricati,
politi eboris instar nitentes,. primo flavescentes et purpureo-maculati (ut disertius in sequenti Capite
dicetur) deinde straminei. Nucleus ex globoso subcompressus, utrinque. foveolâ et sulco laterah
notatus, e fiisco nigricans, duras, lævis.
b. DÆMONOROPS draco. t »„. i s t , 132 >T 137. c.
D . fro n d ib u s in te rd um c irrh ife ris ; segm en tis p lu rim is lin e a ri-la n c e o la tis ac um iu a tis-
siinis trm e ry iis m a rg in e e t in n e rv is u trin q u e setis r a ris ; ac u le is v a g in a rum co n fertis tr a n s v
e rse se ria tis e lo n g a to -su b u la tis o om p lan atis p a te n tib u s a u t re fle x is, rh a c h ium in te rn e
simplioibus re c tis su p e rn e p a lm a to -d iv is is re c u rv is ; sp ad ic ib u s Iaxis a r re c tis ; sp a th is
a c um in a tis , in fim â a d u tram q u e co stam d o rsa lem a c u le a tâ ; fru c tib u s ellipsoideo-globosis
(c e ra si m a g n itu d in e .).
C a lam u s R o ta n g vor. d Draco U s * . Sp. p l .p . m . - E n s » . Syst. pl. (ed. Reich. I l , p . 95.
Calamus Rotang Pi.ei.ce. Plant, offic. tab. 276 (ut sequentes flguræ lqudatæ caudicis fructiferl ex Rompu,o
repetitæ).
Calamus Draco Wii.ld. Spec. p i. II. 4 -P- 205. 3.—Lam. Enc- bot. F I. p . 303. 7 Roes Cy d . n° 7.—
Bose, in now. Diet, dlhisl. nat. X X IX . p . 4 8 7 .,^ Havre A n n . Gew. X . tab. 3. « B « . Sylt-
Feg. II. p . 47. 8.—Fr. Nbesvon Esenr. Plant, offic. fasc. 47. tab. 3-4.—Porn, in Diet, des Sctenc.
nat. X L F I .p . 307.— Schult. Syst- Heg. FH . H. p . 1323. 3 .— Br., in Bydr. tot de Natuurk.
fFetensch. FH. p. 115. — Roxb. Flor. Ind. III. p . 774.4. — Mart. Gen. et Spec. Palm. p. 211.
25. tab. 116. fig. I X (fructus immaturus). — Kunth Enum. Plant. I I I. p. 210. 25.
Palmijuncus Draco, Rottang Djernang Rumph. Herb. Amb. F . p . 114. tab. 58. fig. A -D (mediocris
et quod ad' figuram fructus falsa ! ).
DrakenbloedsRottang Fr. Valentyn Beschr. Amb. III. p . 218. tab. X L I X (figura ex M. S. Herb. Amb.
depromta). •
Rottanj Dsjerenang Kæmpf. Amoen exot. p. 554? — Valent. Hist. Simpl, p. 267. et in India
litt. X X X I I I . p. 489.
Arundo fa rd a Indice orientalis Sanguinem Draconis manans Rob. Moris. Oxon. III. p . 220. 22. —
R a j . Hist. Plant. I I I. p . 615.—Ochs in Disput. de Sang. Drac. in Valent. Hist. Simpl, p . 612. § 15.
Palma Sanguinem Draconis fundens altera Dale Pharmacol. 4° p. 297. et Palma foliis et caudice
undique spinûsis, longis, acutissimis, armata Scherard. ibidem.
Rottang Djerenang (Dzerenan) s. Rottang Jernang Malaice ; Sanguis Draconis Malaice Djerenang et
Djernang vel Jernang, Macassarice Jerenne, Dsjerenne vel Djerne.
Habit. Præsertiin in orâ orientait Siimatræin sylvis paludosis, unde ex Jamby et Palembang, quod jam Rumprius l. c., p. 116
notavit, hodie adlhue Sanguis Draconis maxima copiâ optimique generis exporfatur. Illinc quoque Vir amicissirans
Prætorids, qui diu illi Sumatræ provinciæ præfuit, aliquot ad me misit hujus Palmæ specimina, quæ nialeriâ rubrâ
pulcerrimâ inclaruit. Neque tarnen earn in Java inveni, etiamsi Morisson l. c ., auctore D. D. Hyde Itiner. Mundi, i La
referat : « Apud Bantamenses sponte oritur. Tola canna cortice tenui tecta, facile absterso, quamplurimis spinis acumine
instar obsita est. » Rdhpbids quoque banc-Rottang in Jàvæ districto Bantam dicto crescere ait, sed fructus ejus non
satis rubri corticis habere, unde Djerenang sive Sanguis Draconis parari possit : quapropter eum, ut jam antea,
friietns quarundam Specierom maxime affinium confndisse suspicor. Nam licet veterioribus botanicis fructus genuinæ
Speciei Sumatranæ noti essent, id quod ex Morisson et Rajds constat, ubi legimus : « Dictus fructus externe tegitur
» materia quâdam rubrâ, facile friabili, ita ut earn quis digito abstergere possit, quæ tacta chartam aut manus rube-
» dine afficit ; » plerique tarnen baud dubitauter fructus squamosos aliarum Palmarum arundinacearum Indicarum,
qui forte fortunâ iis in manus vénérant, eosdem existimabant atque illos a Closio Exot. Lib. I I . p . 24 depictos, qui
a nonnullis falso Canna de Bengala liabebantur. De hac fructuum diversarum Specierum confusione inter alia con-
feratur Sect. 16 Disputationis de Sanguine Draconis auct. J. F. Ocusio, a Valentyn Hist. Simpl, p . 609 repetitæ, ubi
hæc Palma etiam in insulâ Amboinâ dicitur inveniri.
OBSERVATIO I.
Fructus externe materia quâdam obscure sanguineâ resinosâ plane obdueti, quæ facile friabilis agitando in sacco aut
tundendo cito inde sejungitur ac deinde cribràta squamulis aliisque pericarpii reliquiis purgatur. In sole calefacta vel
vapori aquæ ebullientis in vase clauso exposita, materia ilia resinosa adeo mollescit, ut indigence frustnla articulum digi Li
longa aut globulos pruni minoris magnitudine facili inde.negotio conficiant, quæ deinde foliis Palmarum aliarumve
arundinum involuta funiculis moniliformibus alligantur. Hæc optima species sive, quæ Materialises dicitur, Sanguis
Draconis in guttis, atro-sanguinca, levi attritu pulcerrime rubens aut in læte puniceum vergens, quæ maximâ parte in
Sinam exportatur. Altera species vilior, quæ suffimentis inservit, fructibus contusis excoquendis paratur, ex quâ vulgo
resinis quibusdam aliisque substantiis adulteratâ massæ rotundæ variæ magniludinis fiunt. Quæ autem hic referuntur
tantummôdo spectant Sanguinem Draconis, quæ Indice orientalis dicitur, quuin ilium Indice occidentalis incisionibus ex
trunco Dracamoe Draconis Linn. elici vulgo notum sit, quemadmodum ex aliis quoque arboribus materia rubra resinosa
minus magisve similis conquiritur, veluti ex Xanthorroeâ hastili Smith, Pterocarpo Dracone et Pterocarpo santalino Linn. —
Præter banc mercera, quæ in supellectile medicâ a veteribus magni ducebatur, mine vero prorsus in oblivionem venit,
quamquam tingendis plurimis rebus sit aptissima ac minime negligenda, pulcerrimura baculorum genus, Ilispamcæ, quæ
dicuntur, arundines, quæ pro longitudine inlernodiorum æstimant-ur, ex hac Palmâ resecantur.
OBSERVATIO II.
Nobis nulla alia innotuit Species, cujus fructus tam copiosc crustâillâ atro-sanguineâ sint obducti, quam hujus Palmæ
Sumatranæ nonmaturi tantum, sed et minores plane immaturi : quâ r e, ut jam Ruhpihus animadvertit, a ceteris omnibus
distinguitur. IJanc ob causam nobis quidem nondum plane constat, an planta a Viro 111. Kaehpfer descripta, quam inter
nigritas Orientis, Malajos Javanosque exploraverat, révéra cadcm sit, quum de Sanguine Draconis parand'o agens, l. c.
p . ooo, hæc referat : « ita fit, » inquit, « ut tinctura sanguinea, quæ in dissecto fruclu ad oculum mihi non comparait, calente