angustioribus. Stamina 6, corollâ paulo breviora, tubo calycis superne inserta. Filamenta subulata, imâ
inter sc el tubo corollæ connota, patentia. Antheræ ovato-oblongæ, obtusæ, dorso supra basin emarginatam
affix æ. Pislilli rudimentum nullum. Amenta feminea 7-12 poll., masculis crassiora, subuliformia, recta,
spathcllis (s. squamis) magnis latissimis obttisissimis semiamplexicaulibus imbricatis coriaceis margine
tandem sphacelato-fissis tecta, quarum imæ et summæ steriles. Flores e sinu spathellarum posteriorum
soli tari i , sessiles, globosi, diametro pollicares, foliolis octo tid duodecim ordine subternario dispositis arcte
imbricatis ovato-orbiculatis concavis firmis coriaceis extus sordide viridibus striât is ad margines extenuatos
sphacelalis excrescentibus conformati : ex his duo ad sex exteriorum, lapsu fructuum maturorum inrhachi
persistentia, brâcteæ sunt habenda. Annulus staminifer brevissimus, 6- dentatus, auctore Roxburgh
antheris sterilibus parvis erectis subulatis cito sphacelatis. Ovarium globosum, pallide virens, 3- raro 2- vel
4-loculare; ovula solitaria, sessilia, anatropa. Stigmata totidem quotloculamenta, parva, sessilia, approximata
conniventia, e basi latâ attenuata. Drupæ depresso-globosæ, stfgmatibus persistentibus coronatæ, lævigatæ
nitidæ, novæ virides mixturâ brunneâ, deinde ltiteo-brunneæ, tandem nigro-fuscæ et longitudinaliter
rimosoe, magnitudine capitis infantis. Sarcocarpium erassum, in fructibus novis albidum, in maturis
luteum, pulposo-succulentum, fibris densis tenacibus tenuibus pallidis distinctum, pulpâ saporis fastidiose
dulcis, odoris qualis melopeponum nimis maturorum aut fructuum quarumdam Varietatum Mangiferoe
indicoe, tandem exarescens et pallide stramineum. Pyrenæ vulgo très, rarius duæ v. quatuor, aut abortu
solitariæ, magnitudine circiter volæ manus, obeordato-subrotundæ, leniter compressée, undique fibris
sarcocarpii densissime crinitæ, substantiâ crassâ lignosâ, coloris grisei, ventre planiores quâ fasciculi
fibrarum in hilum arcuato-convergunt, dorso convexæ et sulco longitudinali subdidymæ, vertice leniter
bilobæ, inter lobos foramine pertusæ. Nucleus pyrenæ conformis, sed apice inter lobos in umbonem
prominens, utroque latere sulco longitudinali exsculptus. Albumen cartilagineum, niveum, in centro
tandem cavum. Embryon umbone verticali immersum, conicum, inversum.
Omnibus rite perpensis, non est, quod Lodoiceam L a b i il ., Cocos illos Maldivicos magnitudine et forma
famosissimos proferentem, a Genere Borasso satis diversam existimemus, quum discrimen illud nullâ aliâ
re , quam floribus polyandris ac defectu rudimentorum staminum in floribus feminéis cernatur, neque ille
defectus aut satis sit probatus, aut characterem alicujus moment! exhibeat. Borassus autem tunicata, a solo
L oureiro in Flor. Cochinch, p . 760 memorata, ad oras Decan et Guzurate crescens, a Specie süpra
dcscriptâ diversa non videtur, licet Lontarum sylvestri alteri s. Ih u r R umph. , Herb. Arrib. I. p. 36.
tab. 12, affinis esse queat. Ut autem Ihur Generi Borasso annumeretur, fieri non polest ob spadices
femineos ramosissimos et ramulos floriferos non Borassi instar spathellis (s. squamis) yaginatos. Jam in
Roem. et S chult. Syst. V eg. V I I .p . 1308 in Observ. annolavi earn typumnovicujusdam Generis præstare
“cui nomen Pholidocarpus, ob fructus superficie rugosâ aspectu quasi tessellatâ. Pholidocarpus Ih u r raro
in Amboinà invenitur, ubi Ih u r et Malaicè Wuka-utan appellatur ; frequentius in Büro, Bonoa et Timor.
Dignissiraa est, quam peregrinantes diligentius explorent, ut organa fructificationis , de quibus nihil fere
constat, rite cognoscant. Divus S panoghe earn Corypham esse putabat, a quâ tarnen fructus multo majores
•obconico-rotundati in sarcocarpio fungoso très quatuorve pyrenas duras continentes magnitudine ovi
mediocris generice eam distinguunt. Ceterum eonferantur quæ de hac Palmâ memoriæ prodidit
R um ph iu s I. c.
DE QUIBUSDAM SAPINDAGEIS MAXIMA PAR TE INDIÆ ORIENTALI
PROPRIIS.
Consilium meum primo non aliud fuit, quam stirpes liujus Familiæ in hoc libro depictas, nempe
Erioglossum edule, Sapindum Rarak ac nonnullas Meliosmatis Species copiose describere. Neque tarnen,
lectori benevolo ingratum, puto, fecero, si et alias multas Sapindaceas, maxime Indiæ orienlali proprias,
simul tractavero. Nam et satis magnus est numerus earum, quæ ex variis partibus Archipelagi Indici nobis
innotuerunt, et quarum multæ ne verbo quidem memoratæ sunt; et revisio Sapindacearum Indiæ orientalis
eo magis videtur necessaria, quod multæ nuper in libros systematicos receptæ, neglecto discrimine fabricæ
organorum fructificationis, ad Genera non idonea relatæ fuerunt. Hinc maxime factum est, u t alia Generum
illorum minus convenienter naturæ quasi colluviem formarum heterogenearum complectantur, alia vero
prórsus naturæ congrua videantur. Quod diximus imprimis valet de Sapindaceis Indiæ orientalis,
quarum adhuc desideratur descriptio, qualem de Americanis in lucem ediderunt P lumier et Vir omni
laude major Au b l e t .
In hac commentatione illud maxime egi, ut quorundam Generum cbâracteres diligentius constituerem
alienasque Species ab iis secernerem : quâ in re non solum habitum, sed et discrimen fabricæ organorum
fructificationis spectavi. Quod si in quibusdam, veluti in Sapindo et Nephelio L in n. , satis bene mihi
successit, veilem equidem idem posse affirmare de Cupaniâ P lum . ; sed materia mihi defuit. Quod tarnen
Genus cum coinplura vegetabilia, habitu certe dissimillima, complectatur, illud quoque in Genera
quædam magis naturalia dissolvi posse censeo, si characteres generici, haud secus atque a me factum est,
non tantum a corollâ, staminibus, pistillo, fructu, sed etiam a conformatione disci et calycis petantur.
Jure itaque Cambessedes V. Cl. in egregiâ commentatione de hac Familiâ monuit, fundamenlo divisionis
generieæ maxime disci formam esse posse, quæ cum aliis semper modificationibus in reliquis floris partibus
sit conjuncta. Calycem vero eodem consilio neque ille, nec alii auctores spectaverunt, quamquam, meâ
certe sententià, præclaros distinguendis Generibus exhibet characteres. Itaque in referendis characteribus
genericis, cum pecùliaris fabricæ fructus, tum imprimis et calycis a me habita est ratio, sintne foliola s.
laciniæ ejus uni-an bi-seriales, harumque præfloratio u t vulgo imbricativa, an valvata : quibus rebus ipsis
nonnulla Genera Indiæ orientalis ab aliis Novi orbis ceteroquin admodum analogis manifesto distinguuntur.
t r ib u s i. SAPINDEÆ.
Flores subregulares. Ovarium sessile, 2- 4- loculare; ovula in loculis solitaria, ex
anguli centralis basi ascendentia. Fructus carnosus v. corticatus, 1- 4_ coccus, rarissime
dehiscens. Embryon curvatum v. rectum. -^Arbores aut fructices erecti, ecirrhosi;
foliis pari- v. impari-pinnatis, rarissime simplicibus.