4 p e ta lis oppositas exse rens. Stamina 8 , re c ep ta cu lo ex c en tric e in s e rta , o v a rium cin g en tia .
Filam enta lib e ra v. b a s i co a lita . Ovarium e x c e n tric um , g y n o p h o ro brevissimo substipi-
ta tum , di- ra rissim e tri-lo b um , 2 - 3 -lo cu la re. Ovula in loculis so lita ria , e b a si an g u li
cen tralis a sc e n d e n tia . Stylus in te r o v a rii lo b o s im m e rsu s, stigmate b i- ra rissim e trilid o .
Fructus c a rn o su s , u n i- b i-ra rissim e trico c cu s; coeds subglobosis v. o b o v o id e is, in d eh is-
c e n tib u s, in p u tam in e c ru sta c e o m o nospermis. Semina e x a rilla ta , te s ta m em b ra n a c e â .
Em bryi c u rv a ti cotyledone s in c um b e n te s, inæ q u a le s, sigmoideo-plicatæ. Radicula bre v is,
d e sc en d en s, h ilo p ro x im a . — Frutices, rarius arbores, ecirrhosi, in regionibus tropicis et
subtropicis totius orbis crescentes; fo liis alternis, petiolatis, exstipulatis, trifohatis v . rarius
simplicibus ;fo lio lis soepe serratis v . dentatis raro integerrimis ; racemis a xilla ribu s, sim pli-
cibus v . ramosis, spicoeformibus ; floribu s polygamis, glomeratis aut subfasciculatis.
OBSERVATIO.
Allophylö quo tandem jure Schmidelia substitui potuerit, equidem non video, etiamsi statuas Genera duo ista Linheana
inter se non esse diversa. Quodsi quasi gemella essent, scilicet eodem simul tempore in lucemedita, turn sane, si de similitudine
eorum generica constaret, quoniam ubi unum Genus unum modo nomen esse potest, nomen S c hm id e lia tanquam magis
insigne, ad memoriam celeberrimi Botanici servandam longe prsestaret. Sed Allophijlus est e Generibus primum a magno
illo scientisB amabilis emendatore constitutis. Ulud jam descriptum est in Fiord ZeylanicA a. 1747, in Amcenitatibus
academicis a. 1749, in prima editione Specierum Plantarum a. 1755, neque in ullo eorum librorum, ne in quinta quidem
editione Generum Plantarum a. 1754, Schmidelia recepta est. A. 1767 demum in MantissA Plantarum (prima) Schmidelia
apparuit, et quidem secundum characterem Usubis triphyllas a N. L. Bormans exhibitum cum omnibus erroribus description
plantte illius javanicte initio in FlorA IndicA adhserentihus, id quod scripta modo laudata inter se comparando facile-
intelligitur. Quod si ambo ad unum Genus pertinent, nomen genericum antiquum necessario est servandum, nisi nominibus
temere mutandis fundamento disciplinarum naturalium omnem eripere velis stabilitatem, quam certó nomenclature institute
Vir summus ei conciliavit. Htee ut me ipse defenderem monenda putavi, ne novandi studium mihi objiceretur, quum jura
prioritatis vindicanda censerem. Ad hoc non solum exemplum originale Schmidelice racemosce Linn. s. Usubis triphyllce ex
Herbario Burmanniano, sed etiam Allophylum Zeylanicum Linn, cxploravi, quee petalorum situ, maxime vero conformatione
disci et quodammodo pistillorum ita differunt, ut ambo Genera, ceteris quamvis vegetationis characteribus simillima,
conservanda esse putem. Species utriusque Generis, ob magnam foliaturse tarn foliolorum magnitudine et forme, quam
serraturis et pubescentie mutabilitatem, nee non ob inflorescentise in une Specie varietatem, discernere perquam est difficile,
et facile in eum errorem quis incidat, ut Speciem existimet, quse tantummodo est Varietas. Mihi quidem characteres satis
certos illis discernendis prsebere videntur petala, nonnullis certe, nam haud ita aliis, veluti A. fulvinervi cum Varietatibus
ejus innumeris, quas enumeravimus, inter .quas tarnen nonnullae Species militare videntur. Illo autem charactere, ut in
ceteris omnibus Sapindaceis, caute est utendum, neque alia quam florum jam apertorum adhibenda petala, quum in
alabastris forma eorum variet: nam petala florum apertorum longe unguiculata in clausis fere exunguiculata sunt. Atque
minoris etiam character ille est pretii, quod in Speciebus nonnullis petala ejusdem floris forma sunt diversd. Postrcmo illud
quoque animadvertendum, me sententiam quorundam auctorum recentiorum, qui ealyeem in hoc Genere foliolorum duorum
superiorum coalitione quadripartitum esse dicunt, idcirco non probare, quia ejusmodi concretio neque vasis hujus folioli,
neque ullo sinu vel excisione marginis ejus, quse sicut folioli ei oppositi in omnibus, quas exploravi, Speciebus omnino
rotundata est, indieari potest. Quod si foliolum calycis superius aliquanto majus esse solefc, id potius pendere videtur ab
irregularitate florum, nempe ob discum incompletum cum petalis latus oppositum sive antcrius occupantem; quemadmodum
vulgo notum e st, ubi evolutio organorum interiorum floris uno magis latere limitatur, altero ei opposite partes exteriorcs eo
magis magnitudine excellere solere. l.
l . ALLOPHYLUS z e y l a n ic d s l in n .
A, ram u lis g lab riu sc u lis; foliis simplicibus ellipticis u trin q u e a n g u sta tis in teg e rrim is
g lab ris; ra cem is sessibbus simplicibus brevissimis d en siflo ris; p e ta lis s p a th u la tis su p ra
u n g u em longissimum b ia u ric u la tis L inn. Spec. P lan t, (e d . i*) p . 348. L am. E n c.
hot. I . p . 85. — W illd. Spec. P lan t. I I . i. p . 324.
raro subacuta ; posteriora sensim magis in formam ovatam aut subcofdatam v. dimidiato-cordatam aut
sublunulatam abeuntia, acuta, ad duos usque pollices aut magis etiam dccrescentia, reclinata ; infima
duo dimidiata, auriculas parvas falcato-semilunares nervo exserto setaceo-mucronatas margine hie
serraturis nonnullis magnis obtusis excisas exhiberitia. Racemi spicaeformes, simplices aut compositi,
paniculâ terminali divaricatà dimidium pedis vel plus pedem longâ laxâ ferrugineo - tomentosâ
dispositi. Flores ad rhaches tomentosas fasciculis approximatis basi bracteâ subulato-deciduâ suffultis,
pedicellati, parvi, polygamo-monoici. Pedicelli filiformes, ut calyces, ovaria, styli et pistilla rudi-
mentaria in floribus masculis tomentosi. Masc. : Calyx cupularis, 3- raro Æ-fidus; laciniis ovatis,
acutiusculis, subæqualibus. Petala laciniis calycis paulo breviora, erecta, obovata, crassiuscula,
albida, intus supra unguem cuneatum concaviusculum nervo sursum divergenti-bifido fere incon-
spicuo percursum tumidiuscula et ibi ad margines ci lia ta; lamina brevi, latâ, rotundatà, papilloso-
scabridâ. Discus annularis, crenulatus, carnosus, aurantiacus, glaber, organa fructificationis cingens.
Stamina 5 v. 4 , cum crenulis disci alternantia, per anthesin erecta et. calyce vix^ longiora , deinde
filamentis excrescentibus longissime exserta. Filamenta filiformia, incurvata, subæqualia, pubescentia,
rudimentum pistilli.minutum ovoideo- didymum cingentia, libera. Antheroe globoso-ellipsoideæ,
dorso basi emarginatæ alfixæ, punctatæ, purpureæ, loculis appositis intus rima longiludinali
dehiscentibus. Hermaphr. : Calyx, Corolla, Discus et Stamina ut in masculis, licet petalis paulo
minoribus filamentisque multo brevioribus. Ovarium sessile , tomentosum , rubro-fuscum, obeordato-
bi- rarissime trilobum, lobis ovulum angulo centrali ad basin affixum ascendens campylotropum
funiculo umbilicali crassissimo stipatum includentibus. Stylus centralis, lobos ovarii connectens,
longus, rectus, filiformis. Stigma terminale, obtusiusculum, emarginatum v. brevissime bilobum,
imberbe. Fructus binis v. abortu uno lobo. sessili ellipsoideo pollicari glabro monospermo formatus ;
pericarpio crasso, extus corticato, fusco, verruculoso,, intüs medulloso, incarnato, loculamenlo
membranâ (s. endocarpio) tenui chartaceâ gilvâ glabrâ obvestito. Semen sessile, ovoideum, basi
extremitate inferiori truncatâ aflQxUm, strato tenui arilli mucilaginosi diaphani tandem exsiccati
obtectum. Testa crassiuscula, fungoso-coriacea,!; ru fa, glabra, nucleum exalbuminosum arcte
obvestiens. Embryon rectum, conduplicatum. Cotyledones maxiiiiæ, inæquales, crassæ, longitudi-
naliter applicativæ , extus tuberculato-rugosæ, superne in stipitem refractum applanatum radiculâ
deorsum spectante lineari obtusâ compressa terminatum contractæ.
4 . IRINA ALNiFOLiA.
I. foliolis 4" ö -ju g is o b lo n g o -lan c eo latis b a si subinaequa li-acutis V. o b tu sis remo te
g lan d u lo so -se rra tis su b tu s tom en to sis.
Habit. In sylvis montanis Sumatra;. /. tomentosce affinis, cujus tarnen foüola basi magis rotundata et partim subcordata.
Descr. Arbor 40-50 ped. Ramuli teretes, striati, ex fusco rubiginosi, inferne glabrati, superne
fusco-tomentosi. Folia patentissima aut partim reclinata, 4 -6 , juga; rhachi 2 ^ - 5 poll., supra basin
nodoso-incrassatam crassitie pennae corvinse, teretiusculä, rectä, sulcis aliquot exarata, tomentosä.
Foliola petiolulis brevibus tomentosis insidentia, opposita; anteriora majora, 4 - 5 \ poll, longa,
poll, lata, utrinque subangustata; posteriora admodum decrescentia, apice subacuta, basi
inaequali-obtusa, quorum par infimum ad basin rhachios incrassatam auriculas minutas reclinatas
semilunatas caduöas exhibet; texturä chartaceä, serraturis ad margines parvis remotis glandulosis,
venosa, infra tomentosä et inter venas prominentes reticulata, supra glabra, nitida et in nervo medio
tantüm subtomentosa. Racemus terminalis, compositus, 3 -7 poll., nutans, ochraceo-tomentosüs, in
ramos paucos vagos patentes v. nutantes elongatos amenlaceos divisus, ad rhachin inter flores dense
fasciculatos parvulos bracteis setaceis obsessus.