facta, eodein modo cellulam lertii ordinis procréât et sic porro,
usque dum lilamentum plus minusve elongatum efficiatur, quod e
lateribus ramos emittit e qnibus rainuli baud ra ro copiosissimi egre-
d iu n tu r, byssumquc illuni confervoidcum ellbrmant, in quo plantulae
novellae nidulantcs re p e riu n tu r, et quem prolhallmm p ro em b r yo -
naie nominavi, ut denominationo propria a simili prothallio radic
a li, de quo infra tractabimus, distinguatur. In plurimis attamen
muscis prothalliuin proembryonale ante planlarum perfcctam evolu-
tionem effugit.
Pianta ipsa originem siiam e cellula quadam filamenti proembryonalis
ducit, nunqiiam ex ipsius sporae cellula primordiali. Piltre
s plerumque ex eodein prolliallio iiascuiitur stirpes.
Cellula quae plantulae initium incipit divisionibus obliquis diverso
sensu repetitis s e c a tu r , tandeinque in glomerulam transmutatur e
cujus parte superiore caulis priuiuiti rudiiiientuin assu rg it, dum ex
inferiore fila oriiintur tenuissima pallida oblique septata, quae, deor-
suin c re s c e n tia , radiculas primarias fingunt.
Continuante evolutione, caulis sese foliis gradatili! majoribus
vestit atque e basi radices mimerosior.es fortiores plerumque colóralas
protrudit, ita ut paucos post menses plantain perfectam atque
ad flores procreandos paratam ante oculos babeas*.
§. 2. De Propagatione e prothallio radicali, e tuberculis radicali-
b u s, e gemmulis, nec non e cellulis singulis e caulis ve l foliorum
pareuchymate erumpentibus.
Muscorum propagatio multo minus seminulis eificitur quam pro-
pagulis nunc gemmiformibiis, nunc tuberculaceis, nunc filamentosis
e plantae partihus diversis egredientibiis, nunc tandem ramulis vel
foliis deciduis et ramorum in eodem stirpe inultiplicatione atque in
plantas novellas transmutatione.
Omnes fere species illae quae annuae dicuntur revera minime
annuae su n t, quia individuorum vita non sp o ris, sed prothallio e
radicibus persistentibus n a to , voi tuberculis, vel ramulis radicanti-
bus continuatur.
Propagatio e prothallio radicali i. e. e radicibus assurgenti-
bus prothalliique indolem induentibus, praeprimis apud Ephemera,
• Vide pliirii de his in W . P i i . .Sc i i is ip i ìr Recherches morpholog. Tali. 1.
ejusd. Einleitung in das Studium der Laubnioose et Icones Tab. I.
Schistostegam, Splachna, Discelinm, Mninm p u n c ia tnm , Pogonata
a io id ea * e. c. occurrit.
Propagatio e tuberculis plurimis muscis propria e s t: tubercula
numerosissima rep eriu n tu r ad radices Dic ra n e lla rum , fìarbularum,
Grimmiarimi, B ryo rum e. m. al., quo fit ut stirpes quas in saxis,
muris terrav e d istu rb a s , semper semperquo c radicibus residuis
re su rg an t* * .
Gemmulae, quae e foliorum axiliis B r y i annotini erumpunt,
plántulas novas efformant; g ran u la , quae in A.iilacomniorum pscu-
dopodiis acervulos illos pulverulentos fingunt, lenticulae quae apud
Tetraphidem cyathulos e foliis doforinatis eleganter compositos im-
plent, filamenta ista solidiuscula fuscescenlia, quae e pagina vel e costae
extremitate Orthotrichorum, Syrrhopodoìitium egrediuntur, radiciilae
pallidae, quae plantarum apicem Leucobryi glauci obruunt caulem-
que multorum Dicranorum tomento ob teg u n t, ramuli foliaque decid
u a , haec omnia locum seminum tenoni atque plantarum multipli-
cationem plurimuin juvant ***.
Cap. II.
De vegetationis organis.
§. 1. De radice.
R a d ix , pars illa essentialis stirpium qua plantae non splum
aluntur sed etiam fulciuntur te rra eq u e affixae rem an en t, nulli muscorum
sp e c ie !, ne minimis qu id em , quamvis ab antiquis botanicis
et recentioribus nonnullis negetur, deest.
Phasca exilissiina aliique tenuissimi procerioresve musei manu
levi peritaque tractati radiculas suas obsorviijori spcctandas exhibent.
Quin et illae species, quae arboribus saxisque adhaerentes
talibus organis care re videntur, eis etiam providente natura instruc-
tae sunt. Nulla etenim datur .superficies adeo laevis quae non
asperitatibus lacunisqiie scateat, in quibus humi volitantls particulae
ventis adductae et humori pluviali concretae coacervantur et muscorum
seminulis eo casu delatis solimi radiculis firmandis aptum
succosque generabiles praebenl.
Plerique musei ad radices agendas adeo proclives sunt, ut
Viti. W. l’ii. ScHiMPER, Eiiileilung. et Icones Tal). II.
** Vid. Icones Tal). II.
“ * Vid. Icones Tab. II.