I'-Í?
p .
m
r í s
t e d
Prnefatio.
posila genera ad subgenera re d u x i, alias naturales sectiones, imo
species singulas ad generis gradum extuli, Iribuhus secundum ordi-
nem naturae familia s subjeci, quae ab iis, qui frequentia generum
nomina p e rh o rre scu n t, ut genera considerar! possunt. Sed spero
fore ut oliin, omnibus illis octo rnillibus et ultra Muscorum specie-
bus, quae terrain incolunt, bene co gnitis, numerus generum a me
non" sine periculo propositus non nimius esse videatur. Genus
enim, meo s e n su , aggregatio specieruin est quae tarn magnani
in te r se similitudinem exliibent ut ex eadem forma typica enatae
videanlur (yevog origo ex eadem gen era tio n e yeverrf), primoque
intuitu ffuy/gvsig liabeanlur. Qualis autem est similitudo syn-
genetica in te r Bartramiam subulatam et Breuteliam arcuatam
et inter banc et B a rtramidulam W ilso n i, qualis inter Thamnium
alopecurum et Neckeram p ennatam, Cylindrothecium cladorrliiz-ans
in te r et Hedioigidium imberbe e. s. p. ? Genus (pro subdivisione
subgenus) ultimus terminus divisionum est, et si re s aliter definitur
confusio in methodo tota oritur.
Paucos solummodo auctores pro synonyniis laudavi, quia legem
mihi imposui u t eos solos nominarem quos e a sd em , quas ipse,
plantas d e scribere mihi persuasum haberem. Synonymis quae e
libris aliorum ex sc rib u n tu r semper aliquid incerti in h a e re t; liber
ipse nominibus obruitur innumeris pro magna parte inanibus, volu-
nienque inutiliter in crescitur. Qui synonyma sic dieta desiderant,
magnam eorum copiam in Bbideui et aliorum operibus invenient.
Ad finein omnibus illis fautoribus, qui e diversissimis regionibus
Muscis mihi missis consiliisque me adjuverunt, maximas ago gratias,
eosque rogatos e sse velim, ut etiam ulterioribus communicationibus
aliquid perfectius componere, praecipue in parte bryo-geographica,
facullatem mihi offerant, atque quos e rro re s tam in descriptionibus
quam in synonymis d e tex e rin t, eos corrigendos et in posterum
vitandos mihi benigne significent.
Argentorati die 15. Febriiarii 1860.
W . F h . I ^ c h i i n p e r .
I N T R O D Ü C T I O .
Bryologiae elementa orgaiiographica atque morlipologica.
Cap. I.
D e propagationis modis diversis.
§. 1. De germinatioue.
Muscorum gerininatio cum illa Spliagnorum atque Hepaticarum
omnino c o n g ru it, eorum contra evoliitio prothalloidea notis certis
discrepai, muscosque proprie diclos inter c aeteras Muscineas per-
belle distinguit.
Granulum seminale, sp o ra vel sp o rid ium dictum, e duabus con-
sistit celliilis, quarum externa, sub nomine perisporii nota, pro more
solidior haud ra ro asperula pleruinquc colore proprio tincta est,
et quarum interna exlernae c o n tig u a , inollis, hyalina, elementa
varia ad germinationem necessaria (am y lac e a , chloropliyllosa, oleacea
etc.) continet.
Spora perfccte matura humiditati mandata, incremento celliilae
illius internac tam vehementer tu rgescit ut exosporiuiii disrumpat,
liberumque exitum vesiculae primordiali germinationem inchoanti
praebeat. Quo facto vesicula haec in utriculum augetur. ab Hedwigio,
muscorum germinationis primo detcctore, pseudocolyledonis nomine
salutatum, a recentioribus eo p roembryonis seu protonematis desig-
natum. Utriculus hic p ro embryonalis, cellulam matricalem primordialem
s is tc n s , diaphragmate singulo parietiluis perpendiciilari in
cellulas duas dividitur, quarum ultima, inatricalis sccundi ordinis
ScHimpER, Synopsis. 1