vili
( i l *
efficitur ut easdem species in montibus tam siliceis quam calcareis
invenies.
Sedes torfacea e plantis detritis in ipso loco nascentibus consistit.
T o r fa ( s e u tu r f a ) ipsa e plantarum in loco vegetantiuin
rad ic ib u s, caulibus atque foliis originem suam ducit. Cum putre-
factione omnino decomponitur, terra in illam pinguem e fusco nigri-
cantem, acidi huinosi magnam partem continentem efficit, quae
te rra turfosa dicitu r, et cujus incolae quam maxime constantes
su n t: Campylopus torfaceus, Dicranodontium longirostrum, Dic ra nella
cerviculata, Ceratodon purpureus (cosmopolites ille omnis sedis
omnisque te rra e hospes), Dicranum palustre, S c h ra d e ri, und u la
tum , Polyirichum g racile, alpestre { stric tum ), B ryum nutans
var. longisetum, Aleesia uliginosa. In torfaceorum locis aquosis,
uliginosis tota cohors S p h a gnorum , Meesiarum magnaque Hypnorum
luxuriatur primaque elementa ad torfam ipsam forinandarn
plantisque ordinis superioris sedem idoneam praeparandam sup-
peditatur.
§. 5. De muscis qui sedem suam in corporibus animalibus putres-
centibus eligunt.
Ex omnibus adhuc cognitis muscis solae Splachnaceae, familia
illa elegantissima, fastidiosa sede in animalium ste rco re inque ipsis
animalibus putrescentibus u tu n tu r, et quidem aliae sede in excre-
mentis animalium herbivororum aliae in illis carnivororum : inter
illas numeranda sunt Splachna p ro p ria , in te r has Tetraplodontes;
Ta y lo ria serrata haud ra ro in stercore bovino unacum Splachno
g ra c ili invenitur, et in plantis putrescentibus socia Tayl. splachnoide.
§. 6. De muscis qui e statione terrestri ad arborum truncos vel
ad ligna fabrefaeta transmigrant.
Inter muscos qui a saxis ad arbores et ex his ad saxa migrare
solent praecipui sunt: Barb u la ru ra lis, Miilleri, Weisia cirrhata
ad ligna fabrefaeta, Leptodon Sm ith ii, Neckera c risp a , Leucodon
sciuroides qui in solis fere arborum truncis vetustis fructificat,
A n titrich ia cu rtip en d u la , Pylaisaea p o ly a n th a , rarius ad saxa,
Homalothecium sericeum, Pterigynandrum filiforme, Leskea nervosa,
p o ly ca rp a , ra riu s ad saxa potius ad ligna fabefracta, Anomodon
viticulosus, attenuatus, longifolius, Thuidium minutulum, Bra ch y thecium
rutabulum, salebrosum, v elutinum, p o puleum, AmblysL
serpens, Hypnum cupressiforme, Omalia trichomanoides, Tetraphis pe llucida
et Dicranum congestum e rupibus ad truncos pútridos migrant.
§. 7. De muscis in arborum truncis ve l ramis viventibus.
( A rboricolae.)
Arborum vegetatio parasitica quam maxime varia est, et inter
plantas cryptogamas qui earum truncos et ramos elegante tapete
multicolori o rn an t, musei non infimum locum tenent. Pra e te r species
e te rra ad arb o re s m ig ra n te s , non paucae sunt quae scile
permanente in arboribus u tu n tu r, ex. gr. Orthotrichum g ymnoslo-
mum, obtusifolium, fa lla x , pumilum, tenellum, pallens, leucomitrium,
patens, fastigiatum, affine, leiocarpum, diaphanum, Sprucei, ca lli-
stomum, stramineum, B ra u n ii, pulchellum, speciosum, Ulota crispa,
crispula, co a rc ta ta , L u dw ig ii, d ila ta la , Zyg o d o n viridissimus,
Brebissoni, conoideus, Barbula laevipila, latifolia, Ta y lo ria R u d o l-
phiana (inter muscos proceriores nidulans ), Dicranum Sauteri, Cryphaea
heteromalla, Leskea p u lvinata, Fabronia pusilla, A n a cam p -
todon splachnoides, A n isodon perpusillus, Neckera pumila, pennata,
complanala, Plagiothecium subtile (Ine illic ad s a x a ), Lescuraea,
Brachythecium reflexum ( r a ro ad s ax a ), sa licinum, Hypnum p a llescens,
Plagiothec. silesiacum praeprimis in truncis et stirpibus pu-
tridis quibus etiam, cum Coniferae sin t, Bu xb a um ia indusiata in-
nascitur.
Cap. V.
De muscorum per Europam distributione geographica.
§. 1. De vegetationis muscosae Zonis secundum latitudinem
diversis.
Flora bryologica europaca, mea sententia, in te r tres zonas, tam
temperatura atmosphaerica, quam vegetationis facie generali a se invicem
distinctas satisque limitatas dividenda est. Prima harum zo-
narum septentrionem versus a mari árctico term in ata, sese usque
ad parallelum 64® extendit atque Scotiam, totam peninsulam scan-
dinavicam Rossiamque septentrionalem usque ad radices meridio-
nales jugi uralensis comprehendit. Zonam hanc septentrionalem
nominavi.
Altera zonarum, quam nomine inlcrmediae designavi, omnes te rras
complectitur quae inter mare germanicum interque pedem meridio-
nalem A/pium jacen t, atque, orientem ve rsu s, usque ad promontorium
4 *