Fruct. matur. aestate.
l’ianta valde variabilis ab auctoribus iionnuiiis in duas species distincta
in A. ru p esirem nempe e t A. alpinam sensu L in n a e i , quarum prima fol¡¡¡
secundis, ailera foiiis imbricatis gaiidet, haud raro autem ambas non solum
in uno eodemque caespite sed etiam in una eademque planta conjunctas repeti,
Varietates caeterum innumerae vix deiiniendae suut.
Ciar. Z e i ie r s t e d i in praestantissima sua Alonographia Andreaearum
Scandinaviae varietatem valde insignem verbis sequentibus descripsit: „recedit
a var. n. /3. (var. n. supra relata) foliis multo magis secundis et falcatis, fere
nt in Andr. n iv a li vel falcata et ad forniam B. a. fere ita se habet ut A. fai-
cata nd A. Hothii“. Speciem novam esse auctor suspicatur.
2. Andreaea alpestris.
S c h p r . Bryol. eur.
Dense pulvinato-caespitosa, atra rarins rufescens. Caulis satis
e la tu s , tenuissimus, ramosissimus. Folia minima, con ferta, sicca
arcte imbricata humida undique p a tentia, ovata et ovato-lanceolata.
obtusa, latere postico minute papillosa; retis laxioris areolae marginales
quadratae, mediae utriculo primordiali contracto vermiculares.
Flores masculi in ramis propriis copiosissimi, antheridiis
brevissime paraphysatis. Folia perichaetialia breviora, obtusiora,
minus convoluta. Bryol. eur. VI, Tab. 626.
A n d r. petrophila var. alpestris T h e d e n . Observât.
Andr. alpina nonnullorum.
Habit, in summis alpibus ad saxa bumida praecipue sectis
rivulos glaciales; ad Sidelhorn m. Grimsel, in m. St. Gotthard, in
summo Simplon prope nives aeternas et in m. Dovrefjeld Norvegiae
legi.
Pulvinulis compactis profunde atris subnitidis raro ru fo -brimncis, sacpiiis
submersis, caule tenuissimo ramosissimo, foliis minoribus et minimis subnitcii-
tibus primo intuitu a praecedente simili distinguitur.
3. Andreaea obovata.
T hed en . Observ.
Dense p u lv inato-caespitosa, caespitibus snperne nigricantibus
inferne fuscis. Planta e la ta , ro b u stio r, pluries divisa, fastigiata.
Folia d e n s e ’conferta majora, e basi imbricante patula apice snrsuui
vergentia, siccitate arcte imbricata, ex ovato-panduraeformi sensim
lanceolata, obtusiuscula, subsolicJa, mimitissime jiapillosa ct sublaevia,
nitida, margine in te g e rrim a , nigricantia, sub lente pulchrn aurea,
cellulis valde pachydermis superne areolas rhombeas inferne
siniioso-elongatas sistentibus, reti rev era su perne rotundato inferne
rectangulo-hexagono. Flores masculi in ramis propriis tenuioribus
numerosi, antheridiis magnis, longe paraphysatis. Perichaetii folia
l'iuilina superiora superantia, convoluta, ex te rn a late ovato-lanceolata,
interna late elongata, apice obtuso baud ra ro hyalino vel praemorso.
Bryol. eur. VI, Tab. 627.
Andr. obovata T h e d e n . Observat. p. 78, t. 1, 1. 2 7—3 6 ; e specim.
auctor.! Bit. et Seti. Bryol. eur. H a h t m . Skand. FI. ed. 6,
p. 437. Z e t t e r s t e d t Monogr. p. 39.
Andr. alpina Angstr. in Fr. S. V. Se. I , p. 97 et mihi olim in
sched. pro specimm. e Dovrefjeld relatis.
Andr. alpina ¡3. caule elongato, fo liis majoribus fere obtusioribus
W a h l e n b . Flor. Suec. ed. 2, P. H, p. 809.
^ erm. alpina F i n n , ex parte.
Habit. in alpinis totius Scandinaviae ad rivulos nivales; primus
omnium ut videtur L i n n a e u s in Lapponia legit, unde ineunte seculo
etiam W a h l e n b e r g re tu lit, in Alpibus Herjedaliae ( T h e d e n i u s ) , in
Alpe Dovrefjeld ad pedem m. Sneehattan saxa in rivulis e mve
iieterna detluenlibus latis caespitibus investiens, sociis A n d r. Hartmani
et Thedenii ut et Hyp. sarmentoso, Conost. boreali e tP h ip p sia
algida (ego ipse aestate 1844), in Alpibus Areskutan et S n a sa -
hògen ( B o b . H a r t m a n ) , in Alp. Rundene mediae Norvegiae ( Z e t t e r s
t e d t ) . Extra Scandinaviam nondum lecta est.
Fruct. matur. aestate.
Ab An d r. petrophila consuiiiter differt caesintibus densioribus, statura
elatiore robustiore, foliorum majorum forma et absentia fere tota papillarum,
reti diverso. Magniludine et foiioriim forma similitudinem quandam cum A. a lpina
exhibet, notis complurilius autem quam maxime diifert.
Rami masculi saepe valde ramulosi reperiuntur ita ut plantas proprias
elForraare videantur, nude e rror cl. T h e d e n ii atque Mü l l e r i qui speciem dioicam
dicunt.
4. Aiidreacii Hariniani.
T hf.d en . Observ.
Caespites molles o liv á c eo -virescentes et fuscescentes, parnm
cohaerentes. Plantae molles, plus minusve e la tae , pluries dichototne
ramosae ot ramulosae fastigiatae, apicibus incurvis vel rectis
getnmifonnibiis. Folia remota, rarins conferta, e basi e re c ta crecto-
patentia, mollia, laevia, opaca, pallide olivácea, acuminato-spathulata