Í
I. ft
molliora, valde chlorophyllosa, siccitate arcuato - incurva.
Capsula rufa et atro-brunnea ovata et subglobosa, solida,
ro stro operculi crassiore rufo.
Gymnost. pomiforme Nees e t Hornsch. ex p a r te ?
Var. y. microcarpon. Caespites condensati, solidiuseuli, superne
fusco-virides subvelutlni, inferne ferruginei. Plantae elatae
gracilescentes. Folia laliora, erecto-patentia, rigidula, sicca
incumbentia, baud ra ro trifarie seriata. Capsula minuta obovata
et globosa, rufula.
Gymnostomum microcarpon N e e s e t Hornsch. Bryol. germ.
Var. 8. palìidisetum. Folia terminalia magis comantia quam in
var. y, unde plantae innovationibus pluribus elongatae fas-
ciculato-foliosae conspiciuntur, b rev io ra , ten e rrim a , lineali-
lanceolata. Capsula minuta, ovalis, pedicello pallido breviore
vel longiore.
Gymnost palìidisetum et brerAsetum Nees e t Hornsch. 1. c.
Var. 6. rigidum. Pianta rig id a , fragilis. Folia stricta, solida, fusc
e s c e n lia , la tio ra , breviora. Capsula b adia, solida, operculo
breviore, crassiore.
Habit. In rupibus calcareis prope Osterode ubi Ehrhart spe-
eimina typica legit, ad saxa irrorata fontis salientis horti Nymphen-
burgensis prope Monachium, prope Basileam ad ripas saxosas calcareas
Rheni, pulcherrime prope MarsUlac Gali, merid., prope Mon-
treiix in caverna tophacea, caeterum in rupibus et muris p raeprimis
calcareis irroratis pe r regionem subalpinam omnium Alpium ;
haud ra ro socio Eucladio rerticillato in tophaceis stillantibus topho
obrutum. Varr. ¡3 et y in rupium praeprimis schistaceariim atque
graniticarum Alpium; prope Niderosiam et in Alpe Dovre Norvegiae,
in rupib. Cirque de Gavarni P y re n ., in valle St. Nicolas prope
Bormio T y r o l, in valle S a a s Valesiae, in Gastunia multisque aliis
locis Alpium legi : var. s in rupe irrorata tophacea prope Mon-
ireux ad Lemanum socio Trich. tophacea.
Fruct. matur. ad a e s ta tis finem.
Foliis acutis rigidioribus . capsula pachyderma, solida, rufa et badia, operculo
subulirostro unacum columella suhiato species haec facile a praecedente,
cum qua saepe commutatur, dignoscitur.
Caespitum densitas, plantarum altitudo et ramificatio, foliorum longitudo
atque capsulae forma quam maxime variabiles. vix caracteres ad species insti-
tuendes sat stabiles suppeditant et haud intelligcndum eur auctores acutissimi
Bryologiae germanicae species caracteribus lam parvi momenti instituerint.
Gen. 3. ANOECTANGIUM.
A n o e c t. e t Ile d ic ig ia e x p a r t e S chw-aegb .
Plantae perennes e rectae den se aggregatae pulvinato-caespi-
to s a e , dichotome f'astigiato-ra*mosae, usque versus apicem radiculosae.
F'olla in innovationibus annuis e basi ad summitatem a sc en dendo
majora, pentasticha, patenlia et p a tu la , lanceolata et e lanceolato
lineali-subulata, subtereti-costata, viridia, opaca, re ti in parte
superiore minuto rotundato-hexagono, chlorophylloso, in parte inferiore
hexagono-rectangulo et omnino re ctán g u lo hyalino. Fiores
dioici utriusque sexus axillares ; flores masculi gemmiformes, haud
raro in eodem ramulo ag g reg a ti, antheridia minuta paraphysata.
Capsula in pedicello mediocriter longo erecta, ovalis, ovata et subglobosa,
collo brevi tumidulo suffulta, gymnostoma, membrana laevi
tenaci angustius reticulata, operculo oblique et longissime rostrato,
annulo perangusto. Calyptra cuculiata, obliquata, in rostrum subuli-
forme producta. Sporae minutulae, ferrugineae. Tab. VHI.
Habitatio rupestris.
Gymnostomum Hedw. Sp. Muse, pro A . compacto. Nees et Hornsch.
Bryol. germ. Brid. Bryol. univ. e. a.
Anoectangium pro sp. omn. Bryol. eur. W ilson Bryol. Brit.
Zygodon C. Müller.
Genus paradoxum, toto habitu plantarum, modo crescendi erecto
atque ramificationis dichotomae fasligiatae a muscis acrocarpicis
haud discernendum, et in te r hos foliorum forma atque retículo,
capsulae indole atque calyptrae generi Gymnostomo adeo proximum
ut primo intuitu difficile ab eo distingueretur. Nullum caeterum inte
r Pieurocarpos genus ei consanguineum re p e ritu r, ita ut hospes
omnino p e regrinus inter hos videretur. Anoectangia non soli autem
sunt musei pleurocarpici sedem, ju re caracteruin naturalium, inte
r Acrocarpos tenentes aque regula universali discrepantes, exem-
plum pulcherrimiim hujusce exceptionis genus Fissidens praebet,
cujus species partim fructus terminales partim axillares profcrunt,
et etiam genus Cinclidotus cujus fructus axillares, rladogeni atque
terminales re p e riu n tu r; Mielichhoferiac equidem lain proxime ad
Hryaceas accedunt ut aegre ah eis separar! possint, qua ratione
non absurdum videbitur si Anoectangia Weisiaceis adjungo Gyiii-
noslomisqiie fere roiigenera puto.