esset accensendum, diversum nomen géhericum, Bram iam , a Lamarckio jam inditum con-
servari. Utrumque igitur sequent! modo definimus:
HERPESTES Gaertn. f il ., Mella Vand.
Calyx inaequalis, foliolis tribus exterioribus latioribus (subcordatis), duobus interioribus cari-
natis. Corolla r in g e n s , bilabiata, labio superiore bilobo, inferiore trilobo. Stamina quatuor
didynama, antheris discretis. Ovarium cinctum disco lo n g e d e n t a to . Stigma bifidum. Capsula
bilocularis, dissepimento placentifero, valvulis bipartitis.
Herbae oppositifoliae, pedunculis axillaribus saepe bibracteatis.
Hujus generis e speciebus brasiliensibus archetypus e st: Herpestes lanigera Cham, et Schl.
in Linnaea, 1827. p . 673.
BRAMIA L am. , Calytriplex Ruiz et Pav.
Calyx inaequalis, foliolis tribus exterioribus latioribus, duobus interioribus carinatis. Corolla
c am p a n u la t a subregulariter quinquedda, laciniis suboblongis. Stamina quatuor didynama, antheris
discretis. Ovarium absque dentibus cingentibus. Stigma depress© - capitatum, vel emar-
gmatum. Capsula bilocularis, dissepimento placentifero, valvulis bipartitis.
Herbae oppositifoliae, procumbentes et reptantes, pedunculis axillaribus bibracteatis.
Hüjus generis typus est: Gratiola Monnieria L ., quae C alytriplex obovata R . et P .,
planta in regionibus tropicis utriusque orbis vulgaris.
OBSERVATIO III. In describendis his, quae praecedunt, e Scrophularinarum familia gèneribus
characteres aliquot introduximus, qui aut inter Botanicos minus recepti, aut pauci aestimati,
digni tarnen videntur, in quos ulterius examinandos artis peritos incitemus. Primum vero, plan-
tarum in caule ramisque duplicem quoad horum facies angulosque disposition cm terminis distin-
guendo, praeëunte cl. Link io in Philos, hot. p. 142. caules et ramos Scrophularinarum c a th e d r o s
appcllavimus, tales scilicet qui, juniore quidern statu distincte tetragoni, ipsorum facies nervo
foliorum inde exortorum • medio opponant, quum e contrario in aliarum plantarum ordinibus
(e. g. Rubiacearum) anguli nervo foliorum primario s. petiolo respondeant. Haec autem inter
plantas diversitas eo majorem sibi exposcit dignitatem, quo a caulis ramorumque forma non
solum foliorum in illis dispositio, sed etiam florum forma pendere videatur, quippe quos tam-
quam plurium foliorum communi axi circumactorum compendium dense compactum recte con-
sideraveris. Nullum etenim, qui talia secum perpenderit, fugiet, corollas irreguläres in plantis
caule angulato donatis esse frequentiores, ac in tereticaulibus, cujus rei exempla Scrophularinae,
Verbenaceae, Labiatae, immo Leguminosae sistunt, comprobantibus ex altera parte Solaneis,
Boragineis, Hydroleaceis pluribusque aliis, quae flores reguläres in caulibus teretibus exhibent.
Ulteriora de hisce rebus, quum Morphologiam generalem spectent, ab hujus libri indole abhorrent,
quin heic in eas excurrere liceat. — Alia porro Scrophularinarum conditio, in quam animum in-
tendere necesse nobis videatur, est staminum didynamia in plerisque ita comparata, ut stamina
postica s. superiora (i. e* binorum labiorum e commissuris emergentia) breviora ac in Universum
minus evoluta inveniantur anticis s. inferioribus (inter labii inferioris lobos laterales et medium
enatis). Quam quidern rationem pariter in Labiatis observas, praesertim diandris, quarum
stamina postica castrata atque in dentium subularumve speciem diminuta sunt, anticis solummodo
integris. Haec autem organorum masculorum diminutio in iisdem floris locis non semper
obtinet, sed ordine quasi inversp, antica interdum decurtat antherisve spoliât, posticis simul
probe evolutis (cujus rei exemplum in Gratiola o fficin a li et in Hemimeri invenies), concomitante
hanc conditionem singulari corollae- structura, labio nimirum superiore latiore, magisque
patulo immo saepius trilobo nec bilobo. Resupinationem veram floris hoc recte appellares. —
Denique iterum, quod in hujus operis volumine secundo pag. i 35 jam monuimus, repetere baud
superfluum duximus : placentas Scrophularinarum superius et inferius ab axi floris latus semper
occupare. Pendet vero hie situs a situ foliorum pericarpicorum postico et anlico, quae placentas
efformant nunc ex ipso solummodo margine tumente, nunc simul ex superaddita e fundo fruetüs
transmissa quasi pedunculi materie, qua quidern differentia placentae oriuntur sic dictae marginales,
in Gentianeis, et centrales (quasi partim originitus liberae) in Scrophularinis frequentiores
id quod jam in vol. praecedentis pag. n 8. et i 3 i . innuimus. Directionem autem horum foliorum
pericarpicorum in floribus lateralibus observandam diximus, quippe q u i, ratione habita floris
in omni inflorescentia aut in ejus ramo Ultimi vel superioris, latus posticum (illi obversum) et latus
anticum (ab illo deflectens) offerant. Caeterum foliorum pericarpicorum situs quum in diversis
floribus tam diversus sit , ut in quolibet ab axi latere uspiairç inveniantur, . is forte a vero haud
ita longe aberraret, qui quinarium illorum numerum in Dicotyledpneis tamquam archetvpum
consideraverit, ac nonnullorum, in certis florum generibus, defectum diverso in loco obtinen-
tem pro certo illorum charactere eo magis habuerit, quo persistentium dignitas, secundum axin
considerata in diversis eadem esse non possit.