Lib. 4. indorfofbnjidt eriguntur. 177
corporis earina pinna, radiis 13 inftrudfa*, dorfali poftefiori.fi milis : retro
earn in eadem redfca ad caudam. ufque.difpofitæ funt 8 pinnube, iis
quæindorfo pares. Juxtacaudam in medio utriufque lateris, cutis in
pinnam quandam tenuatur, unde çorpus eo loci quodammodo quadra-
tum tit. Radiofæ branchiarum ca/funculæ pedfciniformes exiguæ funt & Bronchia.
rotundæ, ut in Pelamydibus. Ventriculus longus; rotundus, ad anum fere Ventriculus:
pertinens, in acutum definens. Hepar in tres dividitur lobosg medio Hepar.
pallidum, ve'rfus margines rubicundum- A medio namque pallido feu
croceo lineolæ quædam feu radii rubicundi conferti ad-extremos mar-:
gines tenduut. Lobus dexter cavitatem manifeftam habet, unde exo-
ntur vefictilafettù tenuis, prælonga, ad fundum Icilicet ventriculi & ul- CyflisfeUca,
terius dependens. Ad pylorum exinteftino Appendicum trunçi multi Ayopbyfet.
oriuntur, in infinitos ramos filis tenuiflimis fubtilitate pares divifi, &
parenchymate quodam firmati. Lien rubicundus, grandis, longus, \Lien,
pyloro fcilicet ad inteftini flexuni porrectus. Cor triquetrum, amplum. Cor.
Thynni gregales lunt : inveniuiitur autem non in mari Mediterraneo Locus.
duntaxat, quamvis ibi Frequentiores.& maximo numero, fed & in Ocea-
no: Penfantia enim (utdiximus) Corriubite vidimus in Oçeano Britan-
nico captum, cujus ventriculus Harengü minoribus feu Pilcbardis reple-
tus fuit.
Cordyla , P el amts, Thynmts feu Thunnus j & Orcynus uni us ejufdemque
pileis nomina funt, ætate differentis. Cum enim ( inquit hift. animal,
lib. 6. Cap. 17. Arijioteles) Thunni in Ponto pepererint, fiunt ex ovo quas $
alii vocant Seordylas ( funt qui Cordylas legunt ) JBys^antii Auxidas, ideo
quod, paucis diebus augefeunt & Ponto exeunt autumno una cum T.hunnts,
remeant vere jam Pelamydes fadee : 'Thunni quam Pelamydes anno uno majores
efie videntur. Eadem Plinius breviter fuo more repetit lib. 9. cap.
15. Atherueus lib, 7. Sojiratus injecundo dé Animalibus .Pelamyda Thyn|
nida vocari ait, cum vero major evaferit Thynnum, hoc r.urfus majorent
Orcynum : cumvero mirumin modum accreverit cete. Verum ex Pelamydibus
nunquam fieri Thynnos tic ut Arijioteles, Plinius, alüque è veteri-
bus opinantur, Gillius, Salviqnus, Scaliger affirmant, à pifeatoribus Li-
gurenfibus & Maffilientibus edodfi. Et fane ( inquit Scaliger ). corpulent
tia diver fa ejl aliquantulum fubtiliusintuenti, ProduUior Pelamis, & li-
nearum flamentis taniatim varia, quain Thynno funt nulla : quæ de pifee
quem leali hodie Pelamide.vocantvera. efle experientia didicimus. Pe-
lamide Vero Romanis dictum veterum Pelamydi eundem efle, cum &
nomen & fpeciesSt magnitudo conveniant, nbn eft cut dubitemus.
Thynni Græcisà verbo s*»» & interpoli to vSnlva, quodeftôp<^> dictifunt, Thynni nomt*
nt Grammatici volunt. Impetu enim &.furorè quodam fertur& agi- nis Etymon.
tur hie pileis, oeftro maxime infeftànte fub canis ortum. Gefnerus
Thunni nomen, probabili conjectural, ab Hebraico Thannin factum vi-
deriait, quod Cetum interprétantur vel pifeem magnum. At cèti no-
nien, ut vidimus, Thynno maxirtiq attribuitur.
Thynnos migratorios efleconftat: five ex Odèano mate mediterrà- Mïgratïo.
neum ingrediantur, five primum ex inferioribus Mediterranei locis a-
feendant donee in Pontum pervenerint ubi pariunt, ac rurfus egredi-
untur. Gefner. Primum nobis verifimilius videtur, & plures autores ha-r
bet. Oppiano etiam tefte fubeuntes capiunt primum Iberi •, deinde
Celtæ circa Eridani oftia, & vetufti incolæ Phocææ ; tertio Tyrrheni Sc
Siculi, inde pér totum mare difperguntur. v .
Thynnos non alibi quam in Ponto foetificare tradit Arijioteles,. eum-Loc#t tityfeh
quefecuti Plinius & Soltnus : ut vero Strabo refert, pariunt in Mseotide ntmt.
palude. Wottonus. Dextra ripa intrant Pontum, exeunt læva: id acci-
dere exiftimatur, quia dextro oculo plus cernunt, lævo hebete natura,
Plinius & Solinus ex Arifiotele. Rationem hanc falfam effe fufpicor, .
Vita Thynnislongiffima biénnio. Plinius, Arijioteles. Nos Thynnos Æ;as<
Z mu l to