luifiuofiffimum genus mortis, quae non ex natura, u e c 'B jn tu r , magnum ex ipfa neceilitate folatium eft; in iis
2 iatalis videtur. Nam vtcunque in illis, qui morbo fini- H v e ro , quos arceflita mors aufert, hie infanabilis dolor
untur, H p it, quod creduxitur potuifte diu viuere. Coreliium
^fcuidem iumma ratio, quae,,fapientibus pro neceilitate
quod tamen et f. 12, repeiit. effet eadem, quae naturali*. i.Beiì., ad hoe confiiium compulit, quamquam plurimas
Satis inepte etiam auclor, qui Cum enim Ciç. Ehil. I, 4. fi- B ^ e n d i caullas'habentem, optimum confcientiam, op»
fe in principio Epiftolae iam milker dixiflet, multa mihi im- Bimam famam , maximam audoritatem; praeterea fili-
coniolaius ellet, m fine negai- penderò videntur praeter natu- m r ■ .
let folatia fe ; reperire pofie. ram etiam, praeterque fatum ; vxorem, nepo em, orores, inteique tot pignora,
Aut igitur nodunr in fcirpo Gellius N. A. XIII, 1. difpu- B e r o s amicosî Sed tarn longa, tarn , iniqua valetudine
quaeiiuit, aut ego mentem rat, vtrum Cic. duo diuerfa ^ftonilidlabatur, vt haec tanta pretia viuendi mórtis ra -'
eius non aflequor. Affeftus exprimere yoluerit, an vnum, B j 0nibus vincerentur. T e r tio et trk e iìm o anno ( v t
autem facit, vt iam tantum vi- et inclinât in pofteriorem par- A-■ . ' -
rum iudicet, • quem nondum tem. Itaque et h. 1. Interpre- j liTendebatur ilio Taciti Agr, alibi et-et. conflict ab atur ipfo
nominauerat. et quidemjponte. tes diflentire et dubitare vi- [ I9. vtcunque facilius. ex ipfi [0110 fuo bene conueait gra-
Vtrumque feparatim cogitati deas. Apud Cic. d. 1. naturavi | t¿ceffitate. Hinc mors adea viari morbo, de quo libentet*
vult, et mortis acerbitatem et et fatum eodem redire certum .;|p!a, tam nàruraiis, quam vio- a Vest. adhibetur. Corn. Nep.
voluntatem. Sed pofteriori tan- puto ; quid enim aliud ei prae- [ lenta, neceffitas dicia. Tacit. X, 2, 4. pretia viuendi, res,
. turn, quippe grauiori, inhae- ter mortem naturalem et vim | '»lift. I , 3. Contra arcejfita propter qûas operae pretium,
ret, vimque eius explan at-, alienam accidere potuiflet? [.«hors, quam quls ipfe libi con- eit viuere. Laudauit Corte
ex ulcerare, vlcus excitare. Si Ap. Tacit. An. I I , 7 1 . fato ! fcifcit, Tarit. A. I, 5. Piin. H. N. 22, 6. . Addidero
vlcus excitatur in re bona, concedere et feelere intercidi \ miaefita mors. viuendr pretia deliciae luxus-
(v. c. in gratia ap. Cic. Brut, fibi opp. Eutrop. I, lo. Vale- 3. Ratio, momentum, cauiïa que. Sic et Tacit. Germ. 32.
4 2 .) illa corrumpiiur, fin in rius fataliter mortuus eft, i. i atouens.• pro necejfitate,vt ndeo pretia nafçenai. Mox f. g... re*.
re mata, vt in dolore, fit eius morbo. Vellej. II, 49, 1. feli- ; loreliii quoque mors ex ne- timcula vitae, fed f. 3. viuendi
incrementum. Saepius haec ces praedicat nonnullos, quod ieffitate. venifle videatur. caujfae.
formula reperitur, vt IX Ep. 9, quieta, aut certe non praecipi- f lîempe Stoici docebant, licere Tertio et trie. Non'temere
2. V i l i Ep. 23, I. tata, fatali morte functi Jint. ^Bomini mortem fibi confcifce- annus tam efifigenter notajtus;
ex natura. Hic excidiife pus Has ob caufias et di. 1. malim jp, cum aliis.de cauiHs, turn fi inde enim apparet, quam diu
to venit. Vestire drr. et bona, vnum mortis genus intelligere. feueftus morbum àttulerit-vel Corellius morbi dolores peiv
quae contingunt, et mala, Neque tarpeu huius interpre- Iifanabilem , vel animo offi- tulerit. praedicantem abeft a
quae ingruunt. v. Heinf. ad tatioilis adiuuandae cauiìa hoc ^Bentem. Senec. de Prouid.., plurimis Mff. et aliquot Editt.
• Ouid. Heroid. IV, 113. A na- magnoperevrgeamj quodmox £>. 6, extix Ep. 58. 70 et 77. fede.Corte. Patrius. „Videtu'c
turali morte diitingui potei!: nil nifi morbus commemora- W am Corelham, de qua IV Ep. „tacitae fufpicioni occurrere,
fatalis, cum quis vi aliena, tur ; potuit enim breuitatis ¡H ? '- forores, quaruni after* „cum podagra et tìmiles morbi
tamquam fato fie iubente, an- Rxxdâo fatum hic omitti. lupiit Mmucio Tufco. VII Ep., „intemperantiae -faepe circa
te diem perit. Sic certe ap. 2. Finiti et finire abfolute _ pignora fcil. 'caritatis non- „Venerem et Bacchum quali.
Cic. de Diu. II, ÿi fatales éxi" ■ pro, mori. Tacit. Hiil. I, 16. thodo liberi, fed et nepotes, „fateilites fint“ Gefner. Fidera.
tus Pompeii, Craffi, Caefa^is. finita luliorum domus. An. VI, W omnino confanguinei. V. huic rei faciunt etiam fequen-
Et quoniam de fato non fbrn- 50. Sic Tiberius finiuit. Vid. Paneg. 37, 4. Corte edidit tia, nam plerumque etc. perper
certum eft hpminum iu- ibi Heinlius. Vtcunque etiam $È>nera> quia fiç fcriptum re- fuccefjtones tradi exquifitius
dicium, propterea addi potuit cum adiecliuis et aduerbiis ita in Mff. Vofif. etRiccard. quam vulgate propagari, vt
videtur. Sed iam veteres fluc- coniungitur, vt h. 1. vtcunque • I 4; Anaphora in tam hic alia, lineamenta oris, itatura
tuarunt, annon fatalis mors magnum. Frultra igitur Emetti etindem vfum praeltat, quem corporis, mores,
T i - w ■ ■ m v d