1neo, gaude tuo, gaude etiam publico nomine, et quae fe.
quuntur. Neque fine magna animi commotione II Ep, 9,
Apollinarem impugnai, vt fe adiuijet in ornando Sexto
Erucio, Sed hie quoque valet illud: Ne quid nimis! Ita-
que Cicero in praeceptis fuis ponit et haec ; Sermo nimiis
Ottimi motibus et perturbaiionibus vacet , fit leuis ad exemplum
Socraticorum, minime que pertihax ; etiam in illis contemioni-
but, quae cum inimicijfimis fiunt, grauitatem retineat. Perturbano
animi, fiue voluptate iiimia geftientis, fiue ira,
metu, libidine agitati, quae eadem et corpus turbat, mo.
derationem et decorum fugit, multa facit et dicit, quae
poenitentiam trahant, et quae ratio max mutare laborer, fe
contriftat et alios, fimilisque videtur coeli aut maris tem-
peftati, quae mentes terret, non exhilarat, domos fubruit,
»on reficit, Lenitatem contra ingenn fedati et compofiti
cum coeli dementia prifci iam comparami» Romani, qui
ytrique idem pofuerunt nomen. Merito earn numeramus
in vitae condimenti®. Earn enim qui colit, is nulla cupi-
dine occoecatur in vero perfpiciendo, fed retto iudicio vale
t; non facile exacerbatur, fed vitam agit trarvquillam ;
non offendit alios et irritati, fed eos iuuat et fouet; non
egerit ex ore fuo vaftantem et lutulèntum verborum tor-
rentem, fed dulcia mella et falutaria eifundit, Confuefcant
igitur iuuenes, qui vitam fibi et aliis fuauem degere cu-
piunt, contrahere et fedare omnes appetitus, vt rationi
pareant, In eo autem.,ftudio multum iis forfan proderit,
fi (vt hoc repet am »qt premam) Culturae patientém commo-
dare aurem velint, epiftolamm Plinianarum lettio , in quibus
ilia,, quam diximus, ingenii compofiti lenitas clare loquitur.
Elucet in primis ex epiftolis i is, in quibus rerum,
quae narranti», indignitas et, turpitudo auttoris mentem
facile perturbare potuiiTent, Impróbat ilias, yt decet ani-
mum ho»eftum ; fed id facit moderate , quod eft ingenii
fedati. Sic II Ep. 14. notat impudeqtiam quorundam ado-
lefcentulorum, qui in centumuirali iudicio dicere audebant,
palamquq fibi mercede cohducebaut plaufores. Sic III Ep.
20 et IV Ep./ 25. notat licentiam Senatorum in comitiis,
et infulfam quorundam fcurrilitatem in fignandis tabellis.
Nec nimis piouetur peruerfis Reguli moribus defcribendis
II Ep. 20, IV Ep, 2. Ep. 7, Plures ille Plinii amicos in
peiniiciem coniecerat, ipfique Plinio laqueos olim fub Do-
irlitiano tetenderat ; nihilo tamen minus hie in colloquio
cum eo, quod I Ep. 5. refertur, grauitatem retinet, Quam
parum denique vel vltima pericula , ipfique Vefuuii arden-
tis terrores, valuer»» ad animum adolefcentulo excutiendum,
non fine admiratione difeimus ex VI Ep. 20. Ae-
quani illam mentem, quam eo loco fibi tribù», fi in communi
omnium pauore vere feruauit, poterat in eum transferri
illud, .
Éi Si fractus illabatur orbìs,
Impauidum ferient ruinae,
■ 'A Neque defunt loca, quibus Vel vniuerfe de fedandis
animi motibus praecipiat, vel fingulos amicos monitis fuis
mi;¡gare conetur. E priore genere letta dignae fune epifisi
ae V I I , 26 et V III, 22. quarum illa ad òmnes animi
pei-turbationes pértinet, haec ad iniqUitatem eorum, qui
nimis irafeuntur aliorum yiciis, eaque grauiifime puniunt.
Atque illa praecepta commode admouit amicis temere ira-
feentibus. Genitor animo grauiter commoto difceilerat a
coena, quamuis laetiflima, quia feurrae, cinaedi, morio-
nes menfis inerrauerant, eoque nomine queftus erat apud
Plinium. Is vero IX Ep, 17. ita refpondet, vt et lenem
futtm animum declaret, et Genitorem ad eandem mpdera-
tionem trabat. Quam multos, inquit, putas effe, quos aeque
ea, quibut ego et tu capimur et ducimur, partim vt ine•
pta, partim vt molefiijfima ofiendant ? — Demus igitur alienti
obleciationibus veniate, vt nójiris impetremus. Pater quidam
, eo praefente, immodica fe peritate filiuin caftigabat,
quod paullo fumtuofius equos et canes emeret. Hunc, iu-
y6ne digrelfo, non male admonuit, omnes homines errore
aliquo duci, adeoque iram in aliis caftigandis effe Coercen-
dam. IX Ep. 12. Sabiniano , cum liberto fuo temere et
iufto acerbius fuccenferet, IX Ep. 2x. praeclare commen-
dauit manfuetudinem, Talibus perlettis non poffumus no»
amare Plinii mores. Quid vero? Nonne et amicus iisdem
mòribus imbutus fuauis nobis et dulcis videatur ? Quodfi
Eoe eft, nonne et nos conemur, omnibus animi motibus
«bmponendis rationique fubiiciendis, ei quam fimillimos
exfiftere ?
» Qbiurgationes, quae in magna homiiium, quibus con-
iuntti fumus, multitudine et varietate nonnumquam inci-
dunt neceifariae, tam rarae in his epiftolis apparent, vt
^1 inde colligas, inuitrum Noftrum ad eas defeendiffe.
Paucas autem illas, quae occurrunt,: non clementia tantum,
quam Cicero fuadet, fed eximia etiam vrbaiutate, vt me- ,
dentes abfinthiai tetra faccharo aut melle, condiuit, ita
quidem, vt iucundas adeo fuiifé eas obiurgatis credendum
fit. Vrb&niifime fané IX Ep. 21. Sabiniano duritiem in li-
l^srto trattando, I Ep. 7. Ottauio temeritatem quandam in
E^ecàndo-, IV Ep; 29. Romano negligentiam in obeunde