i . I f " a ,
i 1 , 1 j I
fu
%¥U\ :
m ER I O C A U L A C E A E : ERIOCAULON (EÜERIOCAÜLON). TABULAE EXPLlCATAE. 5 0 0
. Planta usque 17-pollicaris. Caulìs simplex, nlbidiis, usque
i3-pollicaris. Folia allornaiitia, Ihicari-sclacea, laxa, glabra, 2—3
])oll. longa et loiigiora. Pedunculi ( 8—1 8 ) glabri, ä'/j—6'/.-
pollicarcs. Vaginae oblique fissae, lamina nioin brim acca denium
lacerata, glabrae, 1—1'/,-pollicnrcs. Cai'itui.a 2 lin. lata. Bba-
CTKAK INvoLUCRAN'lES obovatao, rotiuiJato-obtusac, glabrae. Uua-
CTKiVK KLOHES STIPANTES aClUnO. FlORES MASCUtl : PERIGOMI EXTEKioRis
partes poslice spalbaceo-coiinatac. Peiugonii interiouis lobi
siibaequales. Semina matura ovalia, celliilts gclatinosis tenerrimis
in parietibtis transversariis piloso-liicrassatis involuta, flaviila. Reliqua
ut in descript. Kniitli.
Crescit in Brasilia orientali: Si'llow; in Gui/ana yaUica: Leprieur
et Sayot ». 1330.
AppcDdix generis.
33. ERIOCAUr^ON SPARGANIOIDES Bono, caule porbrcvi;
foliis creclis lineari-lanceolalis obtusiiisculis reticulatis glabris; pe-
(iunculis glnbris; vaginis folio brevioribus glabris.
Eriocaulon sparganioides Bong. in Jd. Pclrop. Se. math.
Ser. VI. l 637. 1. 68. (w. med.) (v. s.)- Kfh. En. III. 580.
Slcudel Spiops. IL 283.
Kadicis fìbrae crossiiisculae, syouijiosaB, glabrae, albldae. Caulis
perljrcvis. Folia Iliicafi-Iaiiceolatii, obtusa, gtalira, menibraimcea, feiiestnito
inuUiiiervi.a, (t—8 poli, longa, medio ly» — 2 liii. lata. Pkduncui.i
(3) glabri, pliirlcostiUl, non torti, suhsollrii, 10 — la-pollicures, deniiim
loDgiorcs. Vaginae superne liixiusculae, oblique llssiie, lainlaii iicutluscula
apice leuui-iaeiiibriiiiiice.'i, glabrae, 4'/, —0-poi li cares. Bkactkak
iNvoi.ucKANTKs ovatae, exteriores obtusiusculae, interiores ucutae, oiiiuds
glabrae, iiieiiibriuiaceac, fliivesceutes. — l'iauta niniis jitvenilis.
Ali Er. Selloioiano Kth. var. ¡9. airiiie?
Crescit in Brasilia.
Species perperam (auquam Brasiliae cives declaratae.
ERIOCAULON I .HOTZKYI Sleudel S^7iops. Il 270. (v. s.)
= Er. Smilhü Ii. Br. osi Novae HoUandiae indigena.
ERIOCAULON PÜBIGEHUM Bong, in Act. Petrop. Sc.
math. Ser. VI. I. 628. I. 42. Cic- ined.) (v. s.). Kfli. En. HI.
575. Steudel Synops. II. 279. — Laclmocaiilon Michauxii Kth.
A cl. BONGAiin pro Brasiliae cive babitum crescit in America seplentriouali.
TABULAE EXPLlCATAE.
Tab. XXXVIII. Fig. L Tonina Ouvialilis, p. 302.
I I . Philüdice Hoffmannscggii var. ¡Ì. p. 305.
X X X I X . ,
X L . ' Paepalaiitluis speeiosus, p. 315.
X L I . - S
X l . l l . Paepalanthus amoenus, p. 316.
X L I I I . Paepalanthus Claussenianus, p. 323.
X L I V . PaepaiantbHS brasilicnsis, p. 324.
X L V . Pacpalanlbus falcifoUus, p. 327.
X L V L Fig. 1.
I I .
X L m Fig. I.
I I .
Paepalanthus ith\pliylUis, p. 334.
Paepalanthus Hilairei, p. 332.
Paepalanthus lanato-albus, p. 342.
Paepalanthus ni> oceplialus var.
p. 357.
X I . V I I I . Fig. I. Paepalanthus sessiliflorus, p. 361.
I I . Paepalaiithus micropliyllus, p. 373.
I I I . Paepalanthus blepharocneinis var.
p. 376.
X L I X . Pacpalanlbus Regclianus, p. 3S6.
L . Paepalanthus Klotzsohianus, p. 389.
L I . Fig. I. Paepalanthus melaleucus, p. 396.
I L Paepalanthus vellozloides, p. 401.
L l l . Paepalanthus pianifoliiis, p. 413.
L I I I . Fig. I. Paepalanthus iluitans, p. 415.
I I . Paepalanthus capillaceus, p. 415.
I I I . Paepalanthus propinquus, p. 418.
L I V . Paepalanthus hixurians, p. 418.
L V . Fig. I. Paepalanthus pilulifer, p. 425.
I I . Paepalanthus nubigena, p. 420.
I I I . Paepalanthus Blanchetianus, p. 422.
L V I . Paopalantiius xeranthemoides, p. 4.S2.
LVH. Fig. I. Paepalanthus nivcus var. rr., p. 435.
I I . Paepalanthus anthcmidiHorus, p. 440.
L V I I I . Fig. 1. Paepalanthus fertilis, p. 448.
I I . Paepalanthus Steudelianus, p. 450.
L X I X . Fig. i. Paepalanthus gracilis var. c., p. 461.
n . Paepalanthus appressiis, p. 468.
L X . Fig. I. Mesanthemum Prescottianum, p. 472.
I I . Eriocaulon pvgmaeum, p. 477.
HI. Eriocaulon griseuni, p. 479.
I . X I . Fig. I. Eriocaulon paluslre, p. 480.
I I . Eriocaulon Sellowiantim, p. 485.
I I I . Eriocaulon rosulaluin, p. 487.
L X I I . Fig. I. Eriocaulon gibbosum, p. 489.
I I . Eriocaulon inodcstuni, p. 493.
L X I I I . Eriocaulon mclanoceplialuui, p. 498.
501 E R I O C A U L A C E A E : TABULAE E X P L l CATAE . RATIONES GEOGRAPHÏCAE.
I c o n e s post texlus irapressionem in tabulis additae.
A(i tab. XLIV. Fig. I[. Paepalanthus vcrticillatus, p. 449.
I IL Paepalanthus distichoph^ l lus, p. 349.
L V I I . Fig. in. Paepalanthus laricifolius, p. 441.
Ad tab. LVI L Fig. IV. Paepalanthus pUnnosus, p. 337.
L X . Fig. IV. Paepalanthus helniinlliorrhizus, p. 443.
L X I L Fig. III. Eriocaulon niacrobolax, p. 484.
1. Flos masculus.
8. Floris niascull perigoniuni esterlus
8. Floris iiiiisculi perlgoniiiia iuterius
4. Po Ile u.
6. Flos femlneus,
C. Floris femluei perigouiuiii exterlus
7. Floris feiiiinei perigouiuin interius
8. Perigouii interioris e flore feiiiiuco
9. Pistilliim.
10. Gcruien.
11. Stylus.
18. Fructus dehisceus.
18. Singuliis loculus dehisceas.
14. Seineu.
15. Testa vel ejus pars.
Tabuhis babitutii referentes
Ctnb. XLI I I . XL1V.3 beatus 6. Biscnof
ci. auctor Fa. Koerxicke.
(CU13-X).
(corolho.
Cciilys).
Ccorolla).
pars.
S i g l a .
10. Pseudopilus testile.
17. Pilus ex apice bractearum et perigouii exterioris.
18. Pilus e receptiiculo.
1». Pilus glaudulifer bracteae involucrautis exterioris.
80. Capituluui.
SI. Uractea iuvoluorans.
28. Uractea noreiii stipans.
23. Pianta tota.
84. Foli uni.
J). Diagramma floris.
sta. Scauieu vel stainiua,
stg. Stigaiata.
ap. Appeudices.
coni pi un
'F, Prof.
e. Embrj'o.
j. Pars junior,
fi. Pars senilis.
pp. Pars apice involuta.
c. Organum clausuiii.
r. Organum parte quadam remota.
a. Pars antice visa.
p. Postice, inde ab axe visum,
I. A latere visum.
0. Pars male evoluta,
w. Partis altera forma,
'î' Pars vi expansu.
II Sectio verticalis. — Sectio iiorizontalis.
VI. n. Magnitudo naturalis,
"l" Magnitudo aucta.
» Ci. C. F. S0,„,„, B„..,i.e.sl. e. L™ . P . , „ . „ ™ „ . s
tai. nc,ddl,„g.„sls .t ftnb. XL. XLW.) cl. J. plo,„,. Vl„„„ic.nmsls. on,„as .xl,ib«ii
D E ERIOCAULACEAEUM ftATIONlBDS GEOG
R A P H I C I S .
E r i o c a u l a c e a e similes locos simili modo incoluiit,
q u am iioslrae Cyjjeraceae. Maguus eiiiiii eanmi imm
e r u s praesertim gejieris Eriooaiili cum speciiiiiiiibiis
e j u s d e m vel alius speciei coiisocialus crescit in pahidos
i s areuisque udis ant ad margiues eornm lluviorumve.
P a u c a e aquam pi-ofiindiorem desiderant eauique ad modnm
Myriophylli vel Ceralopliylli vel Callitriclies freq
i i e n t a n l . 7'ales sunt species caule fluitanle inslruclae
ili India orientali Eriooanlon selnceum L., intermedium
Kcke., turn in Brasilia el Guyana gallica Jiriocaulim
melanocephttlum, deniqne Toniiut flmiatilis
s u b aqnis Venezuelae, Gnyaiiae, Brasiliae septentrion
a l i s subinersa. Aliae praeserliin Paepalaiitlii species
p u s i l l a e uumerosissiinis specimiuibus in solo luimidiusc
u l o , quod ill Europa Exacum fililbrine et Radiolam
M i l l e g r a i i am tenet, consociaiilur (St. Hi lai r e Voy. dans
l e Distr. d. Diam. I. 3 3 7 . et II. 9().> Coiiiplures eliam
in savannis siccis proveniuiit. Nonnuliae_ denique in
I n d i a orientali tanquam berbae inutiles segetibiis sunt
i n t e r m i x t a e : Eriocaulon onjxelorum Mart., trilobum
Ham., quae in agris Orijza saliva L. cnltis, atque
Eriocaulon sexavifulare L. et (¡uinquangulare L.,
q u a e ibidem el in borlis Cinnamomo zeylanico cons
i t i s occurruut.
Kriocnul.
Q n a l i t a t e el natura soli neglect a in altitudine etiaui
f e r e quaque inveniuntur a litloribns maris calidis nsq
u e ad frigidos monies praeallos. In Brasilia eiiim
q u a m q n e terrae elevationem a planitie profundissima
u s q u e ad suminos montes Itacolunii (5400') et Ilambé
C 5 6 9 0 0 occupant; in Guyana anglica Paepalanthus
Sclwmburt/kii et fhwescens in alliludiiie 6000'; in
E c u a d o r Eriocaulon microcepiialum in regione alpina
i d q u e ill Mexi c o in alt. 7000' ; in Vene-iuela Paepalant/
ms Fmickeanus in alt. 8000' , andicola in alt.
8 6 0 0 ' , Truxillensis in alt. 10(100', meridensis in alt.
1 1 0 0 0 ' ; in N o v a Granata deniqne decem omnes spec
i e s bucusque ibi iiiventae inter 8000'—12000' llorent.
P r a e s e r t i m species e seclione subgeneris Platycauli
c a p i t u l i s in apice pedmiciili capitato-aggregatis ornata
a t q u e noinmllae subgeneris Eupaepalaiilbi summos har
nm terrarum montes incolunt. Alpinm vero illi incol
a e vel nt ii, qui plaiiitiem occupant, paludibus vitam
a t q u e vigorem reddunl, vel rupinui fissuras ornant.
I n Indiae orieutalis etiam monlibus Sikkim-ILmalaya
E r i o c a u l o n quodd.am usque ad 10000' ascendere cl. J.
1). UoOKEa in libro Himalayan Journals II. l l . i . refert.
D i s s e m i i i a t a e sunt a gradu 35 lalitndiilis meridioi
i a l i s usque ad 57» lai. borealis. Unicum vero Briocaulon
seplanaulare tain longe ad boreaiu procedit in
i n s u l a Skye prope Scotiam jacenle ef in Hibernia.
Q u o d quum Americani borealem orientem versus us-
6 3
y'À