i If
i
h ^ <
l l ! '¡I
i it^Éi
Mil
ER10CAÜLACEAE: PAEPALANTHUS.
307
r a t a s intellcxil ut Coryinbosa sua Pktycaiiloii Mart.) ot Umbollala
(Actinoccphalum Kcke.). Nequc minus cl. Martius et
KuNTii has seciioncs naturae accomodatas esso censent.
Cl. Kuütii in monogrnphia sua dividendi rationem Bongardittiiam
acccpit, quod ilia omnino vestigia iiaturac scquatur. Quamquam
cam plerumquo rectius accuratiusquo quam cl. Bongard ipse
p o r f e c i t , ccterum tamcn affinitates specierum non ubiquo cognovit,
ita ut ea, quae ipse nova in dividendo genere addidit, non semper
s a t i s facían t.
Omnes species vel potius omnes sectiones, id quod jam cl.
Bongard contendit et Kunth nmrmavi t , in duas sectiones magnas
s e c c d u n t : in
1 ) species capitulis villo s i s (piloso-lanalis Bong J .
2 ) „ „ glabriusculis.
Scilicct non anxie verba Ula ipsa rimari debes. Etenim in
sectione priore nonnuUae species pusUlae capitulis ornantur minus
p i l o s i s , in altero autem quaedam capitulis perspicue pilosis ad moduni
subgeneris Tricliocft!\cis et ellam denso pilosis ad csemplum
Paepalanthi arenarii Cardn. et heferophjlli Kclie. gaudent. Ne que
u l l a nota invenitur, quae, quum in omnes cjusdcm scctionis species
cadal, civibus allerius desit, sod utraque scctio, characterlbus pluribus
i t a lamen, ut, non in omnL specie omnes conjuncti esse debeant,
o r n a l u r , quae alteri seclloni desuní. Itaque omnibus illis notis
r e s p e c t i s nuuquam d ubi a s liaerebis, cui sectioni species aliqua suppetens
adscribenda sit. Sic enim differunt.
P A E P A L A N T H U S
CAPITULIS VlLLOSIS. CAPITULIS GLABRIUSCULIS.
R a d i x
Lignosa vel si tenuis et annua | Plerumque sponglosa, rarlus sub-
BUbberbacea, nuuquam sponglosa. ! ligoosa.
F l o r i s feminei perigonii exterioris partes
Llberae vel basi connatae et se- ¡ Liberae, nunquam senectute rinectute
rigescentes explanataeque. | gescentes nee cxplanatae.
F l o r i s feminei perigonii interioris partes
liiberae, nunquajn margine medio ! Liberae vel (saepe) margine meconnaiaB.
dio conuatae.
Stigmata
Simplicia tgI bifida, acqua altitudine
vel vis altlus quam appendices
connata.
Simplicia, in una specie C^^. capillaceo
Kl.) bifida, saepe multo
alti us quam appendices connata.
P i l i supremi bractearuni et perigoniorum
Plerumque intus granulosi, obtusi,
subclavati, saepc tuberculati,
raro acutiusculi et intus laeves.
Seraper acuti et intus laeves, ñeque
subclavati ñeque tuberculati ñeque
iutus granulos!.
Quum capitula plcrumque in sectionc prima dense pilosa, in
a l t e r a vero glabra vel sparse pilosa evadant, distinctionem Bong
a r d i a n am obtinendam esse jur e censeo.
Quomodo flores utriusquo sexus collocati slnt, quod sectiones
d i s t i n c t a s praebere cl. KuxVthio visum est, ñeque ordlnem certuni
t e n e r e ncque ullius momenti esse, supra jam ostcndi.
S o d i o autem, quae capitulis villosis gaudet, species floribus
I r l m e r i s et dimeris instructas contlnet. Has vero, quae cum illis
n e c e s s i t u d i n e arctiore non conjunguntur, tanquam subgenus nomine
Dimerantho inditum jure distinguendas esse censeo.
Reliquae hujus sectionis species floniin structura modice disc
r e p a n t . Sed organorum vegetationis singiilari natura certissime
distlnguuMtnr.
308
Pedmiculis enim compluribiis, qui in «mim ad apiccm capit
u i a plura segregata vel in capitulum compositum aggregata ferent
em eoncrevcnmt, subgenus PlatycauLon Mart, n reiiquis recedit.
T u m pcduneulis nunierosis ad apiccm raniorum umbella exacta
confertis denium plcrumque dcciduis subgenus Actimceplialua
Kcke. (VmidMa Kong.) dignoscitor.
Delude bracteis involucrantibus utrinquc praescrtim intus pilos
i s , discum longe superautibns, radiantibus subgenus Xeraclis
Mari, (emendalum) ab omnibus dilTert.
Quae dcnique species restant, nequc nulla nota modo laudata
insignes sunt, subgenus Eupaepalanlhum Kclie. exhibent, quod
f o r t a s s e niterius dividendum est, quum Platjcaulon et Actinocophal
u s et Xeractis subgenera lege ac natura arctissimis limitibus circ
u m s c r i p t a constituant.
F l o r u m discrimina quamquam hand gravia tanicn, si Eupaop
a l a n t l mm oxcipias, in toto quoque subgenere semper constant.
Nam in Dimcrantbo stigmata bifida et perigonium femincura
e x t e r i u s per omnes aetates membranaceum semper remanent.
I n Platycaulo autem et Xeract ide stigmata quidcm bifida etiam
e v a d n n t , perigonium vero femineum exterius in scnectutc rigcscit
a t q u e in longitudinem augetur et cxplanatur. Quam specimina examiuanda
non semper »ores satis adultos liaberent, perigonii cxplicationem
investigare non ubique licuit. Quum vero in omnibus
Here senili instructis demum semper indnretur, non dubito, quin
r e l i q u a e etiam species in eo eonstent. In Xeractide deniqne perigonium
masculum intcrius intus pills conspcrgitur, quod^ in loto
- e n e r e glabrum evadit, uno Paepalmlho (Platycaulo) tricliopelala
Kcke. excepto, qui perigonii linibum cilintum gignit.
Turn in Actinoccpbalo stigmata Simplicia et perigonium temin
e um exterius semper membranaceum est.
Nee minus discrimina rudimenti pistilli et styli appendicum
exigua in eodem subgénero sibi constant. Pill etiam bractcaruin
et perigoniorum structura omnino congruunt, quamquam in speciebus
paucis a ratione subgeneri usitata aberrant.
I n subgcnere Eupaepalantlio vero partes iUae adeo non couveniunt.
Sunt enim species stigmatibus yel simplicibns vel bifidis,
p e r i g o n i o remineo exteriore vel semper membranaceo vel demum
- r igescenl e instructac. In nonnullis denique pusillis stylorum paries
non tam propter exiguitutem quam propter teneritatem et nifirm.-
t a t em omnes conglutinatae accuratius perspici vix possunt.
Secunda Sectio primaria capitulis glabriusculis ornata etiam
discedit in subgenera valde perspicua et i.abitu distinctissima, quae
p r a c t e r e a Dorum diseriminibus gravioribus in eodem subgcnere cous
t a n t i s s i m i s exeeUuut. Quilnis qmim florum dilTerentiis subgenera
facile dissocientur, in uUimis divisionibus demum orgauis vegetationis
neccsse est utamur.
T o t a haee Sectio (loribus trimcris instructa disjungitur la
divisiones duas, perigonii feminei interioris partibus ant liberis
( u t in sectione capitulis villosis instructa) aut margine medio
connatis.
Divisio vero perigonii feminei interioris partibus liberis pract
e r e a stylo peculiaritcr comparato continetur. Hie enim pro ratione
e r a s s u s triangulatus vel trialatus ovadit. Angulis autem extimis vcl
a l i s appendices, medio contra stylo stigmata insidcnt, plerumquu
appendicibus multo altius et interdura usque ad apicem connata.
H a c c igitur subdivisio, quomodo partes styli singulae posltae suit,
p r a e c i a r e demonstrat. Excipiuntur tamcn ab illa lege Paepalm-
Ihus crricliocalyx) Blanchelianus Kcke., qui styli appendicibus
c a r d , et P. (LopkophjllmO capillaceus KL, qui stylorum partibus
perbrevibus stigmatibusqne bifidis a reliquis totius sectionis
specicbus reccdit.
309 ERIOCAULACEAE: PAEPALANTHUS. 310
T o l a autem divlslo perigonio interiore másenlo seccdit in
alteras, quariim parles usque ad basin liberae, et in alteras quarum
partes superne in lubum cavuin coniiatae evadunl.
Perigonii interioris inascull partes vero prorsus liberae et
míirginibus se tegenlcs in imo tantum subgénero Lophophyllo occ
u r n i n t , quod foiils pilos equinos Imitantibus dccoioribus hnbitum
pcculiareni prae se fcrt. Species autem , quas cl. Bongard et
Kunth item perigonii iillus partibus liberis gaudere affirmant, ad
exoniplum Paepalanlhi (Eulepidis) eleijanlis K(h. et 7iit¿di Klh.,
atquc Paepalanlhi (Thysanocephali) vernonioidis Klh., perigonium
gigiiunt foliolis maxi m am partem qiildem libcrls, versus basin
(amen connatis. Imo in Paepalanlho (Psilocalyce) nnhigeiio Klh.
ilia usque ad medium et in Paepalanlho (Andraspidopside) verlicillnlo
Klh. multo altius connascuntur.
Subdivisio altera perigonii interioris masculi partibus connatis
instructa duplici modo variai, quatenus illao in tubimi aut usque
ad medium trilobuin aut in apice tantum leviter trilobum concreverunl.
Perigonium vero usque ad medium trllol)uni simul rigidulujn
ellam evadit ncque seiiecUite involvitur. Ejusmodi perigonio
praedltum est:
Subgenus Slephanophylliim (Guillemin), cujiis capitula prae-
Icr flores foUa etiam ct plerumque pedunculos procreant; atque
Subgenus Psilocali/x, cujus capitula ad modiim reliquorum
hiijusce familiae clvlum (loribus tantum gaudent.
Si perigonium interius in tubimi ad apicem breviter trilobum
connascilur, teniii-incmbranaccum evadit et in seuectuto plerumque
intrinsecus convolvitur, ad modum scctionis capitulis viilosis ornatae.
Hoc subdivisio altera iiotatur, unum subgenus 2)ichocali/cem
tiniplcctens, ciijiis species, propter capitula pilosa a cl. Bo.vcARn
sectioni capitulis villosis instfuctac adscriptae, a cl. Kunth arctiore,
affluitale conjunctls et capltuhim glabriusculum fcrcntibus justissime
sunt adniinieratae. Pili enim capitulo faciem albidam farinosam
ut lilis non praebent, sed exiles et saepo grisei et acuti ct
intus laeves apparent. Praelerca st>Ii structura pccullarls radicesque
nlbldae spongiosao Trichocniyccm luiic sectioni attribuì debere
(lemoustrant.
Divisio altera sectionis capitulis glabrhiscuüs ornalae, quae
perigonii interioris feminei partibus margine medio connatis praedila
est, discedit in duas subdivisiones, prout partes aut margine medio
basi propriore out margino medio apici propriore connatae sunt.
In subdivisione prima perigonii Interioris feminei folíola longiuscula
pertgonll exterioris portes perspicue et plerumque duplo
supcrant. Praetcrca subangusta, loco connato tanluni lallora, riglduia
el erecto evadimi. Slmul perigonium interiiis masculum profunde
In folíola tria rigidulo, erecta, versus basin tantum connata,
perigonium exterius supcraníia dlvldllur. Duo subgenera Jiac florum
structura coiisentlunt :
Thysunocephalus, ciijus flores eredi Involucrum superant,
qua re capitulum fere liabitum Cvnarac dcminulae prao se fcrt; ct
Eulepis (Bongard), cujus bracteac involucrantes florum discum
longe supcrant, radiant, el coloro albo quodammodo capitulum
Aiitliemidis simulmii. A subgénero Xeractide, cujus bracleae
clium radiant, capitulis bracteisque glabris (nec villosis) florumque
structura longissime reccdit.
In subdivisione altera quuni perigonii interioris feminei portes
margine magls superiore connascantur, pars libera inferior longior,
superior vero brcvior apices tantum follorum contlnens eva-
J't. Prncterca foliola superne tenui-mombranacca plerumque inlus
volvuutur et perigonium exterius longitudine vix ac ne vlx qiiulem
"ssequuntur. Propter apices involutos etiam breviorcs apparent. Perigonium
masculum Intcrius aut id Trlchocalycis et sectionis capi-
Eriocaul.
l u l l s viilosis oniati acquai, scilicet superno lenui-mcmbranaceum
l e v i t e r trilobum involutum filamenlis perigonio adbaerentibus longo
e x s e r t i s , aut tubus cavus a medio ad basin subcarnosHs in sonectulo
facile in Ires partes ^rliomboidales solubilis apicibus minus
i n v o l u t i s , filamenlis liberis quam perigonium exterius breviorlbus
evadit. Hoc perigonio interiore niasculo subgenus
Carphocephuíus ornatur, praetcrca caule clongato in speciminibus
miserrimis tantum ubl^revialo inslruclum.
Perigonii mascull inleriorid tubo cavo pryrsus tenui-membranaceo
involuto gaudent subgenera Psilocephalus et Jndraspidopsù,
caule perbrevi vcl (in Psilocepbalo) rarissime contra ordincm paull
l s p e r in longitudinem producto numila.
I n subgenere Psilocephalo rami fero semper prorsus desunt
vcl si in caule, semper ipso pcdunculifero, contra legem huic subgeneri
usitatam poulUsper elongalo odsunt, tfinicn eum prorsus
a e m u l a n t u r ct ubique folils aequalllcr vestili sunt.
Subgenus Andraspidopds bal; l(u ramp r um (qnl ab autorlbus
p l e r u m q u e caul es nomiimnlur) valde peculiari primo intuitu ab
omnibus reliquis dignoscitur. I-li enim nudi vel foliis brevibus
s p a r s l s obtccll apice cespilem follorum ct pcdunculorum densum
p r o f c r u n t , quum caulis Ipse semper porbrevls ncque unquam ad
pedunculos procreandos idoneus sit. Qunrundam specicrum rami
in locls panels mcdiis ellam vorlicillos follorum glgnunt, partibus
i n t e r vcrticillos posilis semper mtdis.
Quacras forsan, num subgenera ilia iiabltu valde diversa
florumque structura saepe longo discrepantla non potius tanquam
g e n e r a vera constituenda slnl, pracscrlim quum notae allae ctlam
n i i n o r l s momenti in quoque subgénero saepo eonstent. Equidem
nego. Flores enim in subgcncribus sectionis primao subjunctis
p a r um dilTerunl. In sectionc altera vero subgenera quaedam liabilu
valde alieno ornala florum structura prorsus convenuint, «1 Eulepls
et Tb)sanocepbalus vel Andraspldopsls ct Psllocepbalus. Contra
p r o p t e r babltum pecullarcm cerlissimis limitibus adeo sunt circums
c r i p t a , UÍ inagis quam divisiones generis ad species facllius cognoscendas
tantum proposilae valcant ct rectius tanquam subgenera
c o n s t i t u a n t i i r .
I t a q u e generis Paopalantbi species ad naturani cl verilatcni
p l a n e ac perspicue sic disponuiitur;
P A E P A L A N T H U S .
Scctio I. Capitala villosa (vid.
1. Flores dtiiieri:
2. Flores trimeri.
A. Pedunculi iiionoccpliuli.
a. Peduuculi exncte umbellati, subaequales,
di'tiium plcrumque decidui: . .
b. Pedunculi vcl soliiarii vel ¡iggrcgati,
vel uiiibeiiiito-fiisciculjiti, inaequales,
persistenles.
a. Ui-actciic involucranles disco loagiorcs,
radiiintes, iuLus pilosne: .
p. Bracteiie iavolucraiites nec discum
cxccdemes nec radiaiiles, iutus glabrae
:
B. Pedunculi pleiocepliali:
pag. 307).
Sui) gen.
DIMER^VNTHL'S.
Sp. 1—II.*)
ACTINOCEPIIALUS.
Sp. 12—31.
XERACTIS.
Sp. 82—13.
EUPAEPALANTHUS.
Sp. 44—114.
PLATYCALLON.
Sp. 115—142.
III hiinc descripturum sericm nonauliae species receptiie sunt, quae
Fior.ie Brasilieusis limitibus uou contiueolur. Hits notaviuius nu-
Jiiero uucis ( ) incluso.
39
• t S í Í K