I N C A N I D I A M V E N E F I C A M.
O D E V.
A T O Deorum quidquid in coelo regit
1 Terras et humanum genus,
Quid ifte fert tumultus ? e t quid omnium
Vultus in unum me truces ?
Per liberos te, fi vocata partubus
Lucina veris adfuit,
Per hoc inane purpuree decus precor,
Per improbaturum heec Jovem ;
Quid u t noverca me intueris; aut uti
Petita ferro bellua?
Ut haec tremente queftus ore conftitit
Infignibus raptis puer,
Impube corpus, quale poifet impia
Mollire Thracum peélora :
Canidia, brevibus implicata viperis
Crines et incomtum caput,
Ju b e t fepulcris caprificos erutas,
Ju b e t cupreffus funebres,
Et u n tìa turpis ova ranee fanguine,
Plumamque notìurnee ftrigis,
Herbafque, quas Iolcos atque Iberia
Mittit venenorum ferax,
Et
Et offa ab ore rapta jejunae canis,
Flammis aduri Colchicis.
At expedita Sagana, per totam domum
Spargens Avernales aquas,
Horret capillis ut marinus afperis
Echinus, aut currens aper.
Abaéta nulla Veia confcientia
Ligonibus duris humum
Exhauriebat, ingemens laboribus;
Quo poffet infoffus puer
Longo die bis terve mutatee dapis
Inemori fpeftaculo ;
Cum promineret ore, quantum exftant aqua
Sufpenfa mento corpora,
Exfutìa uti medulla, et aridum jecur
Amoris effet poculum,
Interminato cum femel fixae cibo
Intabuiffent pupulae.
Non defuiffe mafculae libidinis
Ariminenfem Foliam,
Et otiofa credidit Neapolis,
Et omne vicinum oppidum ;
Quee fiderà excantata voce Theffala,
Lunamque ccelo deripit.
Hic irrefeóìum feevo dente livido
Canidia rodens pollicem,
Quid dixit? aut quid tacuit? O rebus meis
Non infideles arbitree,
Nox