AD M M C E N A T E M J E GROTUM.
O D E XVII.
Quo mortuo, negai Je velie vivere.
/ ’"''I U R me querelis exanimas tuis?
Nec Dis amicum eft, nec mihi, te prius « ■ •
Obire, Maecenas, mearum
Grande decus columenque rerum.
Ah ! te meae il partem animae rapit
Màturiorvis, quid moror alteram,
Nec carus aeque, nec fuperftes
Integer? Ille dies utramque
Ducet ruinam. Non ego perfidum
Dixi facramentum : Ibimus, ibimus,
Utcunque praecedes, fupremum
Carpere iter comites parati.
Me nec Chimaerae fpiritus igneae,.
Nec, fi refurgat, centimanus Gyas
Divellet unquam : fic potenti
Juftitiae placitumque Parcis.
Seu Libra, feu me Scorpius afpicit
Formidolofus, pars violentiox
Natalis horae ; feu tyrannus
Hefperiae Capricornus undae:
Utrumque noftrum incredibili modo
Confentit
Confentit aftrum. Te Jovis impio
Tutela Saturno refulgens
Eripuit, volucrifque fati
Tardavit alas ; cum populus frequens
Faufium theatris ter crepuit fonum:
Me truncus illapfus cerebro
Suftulerat, nifi Faunus itìum
Dextra levaifet, Mercurialium
Cultos virorum. Reddere viftimas
iEdemque votivam memento :
Nos humilem feriemus agnam.
O D E XVIII.
Mediocri Jua fortuna bedtus popularium luxum et
avaritiam infedatur.
N’ O N ebur, neque aureum
Mea renidet in domo lacunar :
Non trabes Hymettias
Premunt columnas ultima recifae
Africa : neque Attali
Ignòtus haeres regiam occupavi :
Nec Lacónicas mihi
Trahunt honeftae purpuras clientae.
At fides, et ingeni
Benigna vena eft ; pauperemque dives
Me petit. Nihil fupra
Deos laceffo, nec potentem amicum
Largiora