Ridetur, chorda qui femper oberrat eadem:
Sic mihi qui multum ceffat, fit Choerilus ille,
Quem bis terve bonum cum rifu miror; et idem
Indignor, quandoque bonus dormitat Homerus.
Verum opere longo fas efl obrepere fomnum.
Ut p id u ra , poefis: erit quæ, fi propius ftes,
Te capiat magis; et quædam, fi löngius abftes.
Hæc amat obfcurum; volet hæc fub luce videri,
Judicis argutum quæ non formidat acumen :
Hæc placuit femel ; hæc decies repetita placebit.
O major juvenum, quamvis et voce paterna
Fingeris ad redum, et per te fapis; hoc tibi didum
Toile mémor : certis medium et tolerabile rebus
R ed e concedi : confultus juris, et ad o r
Caufarum mediocris abefl virtute diferti
Mefialæ-, nec fcit quantum Cafcellius Aulus;
Sed tamen in pretio eft: mediocribus elfe poetis
Non homines, non Di, non conceffere columnæ.
Ut gratas inter menfas fÿmphonia difcors,
Et craffum unguentum, et Sardo cum melle papaver
OfFendunt; poterat duci quia'coena fine iftis:
Sic animis natum inventumque poema juvandis,
Si paulum fummo deceffit, vergit ad imum.
Ludere qui nefcit, campeftribus abftinet armis ;
Indodufque pilæ, difcive, trochive, quiefcit;
Ne fpiffæ rifum tollant impune coronæ:
Oui nefcit verfus, tamèn audet fingere. Quid ni?
Liber et ingenuus, præfertim cenfus equeftrem
Summam
Summam nummorum, vitioque remotus ab omni.
Tu nihil invita dices faciefve Minerva:
Id tibi judicium eft, ea mens. Si quid tamen olim
Scripferis, in Meti defcendat judicis aures,
Et patris, et noftras; nonumque prematur in annum,
Membranis intus pofitis. Delere licebit
Quod non edideris : nefcit vox miffa reverti.
Silveftres homines facer interprefque Deorum
Cædibus et v id u fcedo deterruit Orpheus;
Didus ob hoc lenire tigres rabidofque leones.
Didus et Amphion, Thebanæ conditor arcis,
Saxa movere fono teftudinis, et prece blanda
Ducere quo vellet. Fuit hæc fapientia quondam,
Publica privatis fecernere, facra profanis ;
Concubitu prohibere vago ; dare jura marids ;
Oppida moliri ; leges incidere ligno.
Sic honor et nomen divinis vatibus atque
Carminibus venit. Poli hos infignis Homerus
Tyrtæufque mares animos in Martia bella
Verfibus exacuit. Didæ per carmina fortes,
Et vitæ monftrata via eft; et gratia regum
Pieriis tentata modis ; ludufque repertus,
Et longorum operum finis; ne forte pudori
Sit tibi Mufa lyræ folers, et cantor Apollo.
Natura fieret laudabile carmen, an arte,
Quæfitum eft. Ego nec ftudium fine divite vena,
Nec rude quid poflit video ingenium : alterius fie
Altera pofcit opem res, et conjurât amice.
Qui