A D A U G U S T UM.
O D E V.
Ut reditum in urbem maturet.
T ''\ IV I S orte bonis, optime Romulae
Cuftos gentis, abes jam nimium diu :
Maturum reditum pollicitus Patrum
Sancto concilio, redi.
Lucem redde tuae, dux bone, patriae:
Inftar veris enim vultus ubi tuus
Affuliit populo, gratior it dies,
Et foles melius nitent.
Ut mater juvenem, quem Notus invido
Flatu Carpathii trans maris aequora
Cunftantem fpatio longius annuo
Dulei diftinet a domo,
Votis omnibufque et precibus vocat,
Curvo nec faciem litore d emo v et:
Sic defideriis i&a fidelibus
Ouaerit patria Caefarem.
Tutus bos etenim rura perambulat:
Nutrit rura Ceres, almaque Fauftitas :
Pacatum volitant per mare navitae :
Culpari metuit fides:
Nullis
Nullis polluitur caita domus ítu p ris:
Mos et lex maculofum edomuit nefas:
Laudantur íimili prole puerperae:
Culpam Poena premit comes.
Quis Parthum paveat ? quis gelidum Scythen ?'
Quis Germania quos hórrida parturit
Foetus, incolumi Caefare? quis ferae
Bellum curet Iberiae?
Condit quifque diem collibus in fuis,
Et vitem viduas ducit ad arbores:
Hinc ad vina redit laetus, et alteris
Te meníis adhibet Deum.
Te multa prece, te profequitur mero
Defufo p ateris; et Laribus tuum
Mifcet numen, uti Graecia Caíloris
Et magni memor Herculis.
Longas O utinam, dux bone, ferias
Praeftes Hefperiae, dicimus integro
Sicci mane d ie ; dicimus uvidi,
Cum Sol Océano fubeft.
R 'i A D