Perfius hic per magna ncgotia dives habebat
Clazomenis, etiam lit.es cum Rege moleftas ;
Durus homo, atque odio qui poffet vincere Regem ;
Confidens tumidufque ; adeo fermonis amari,
Sifennas, Barros ut equis praecurreret albis,
Ad Regem redeo. Poftquam nihil inter utrumque
Convenit (hoc etenim funt omnes ju re molefti,
Ouo fortes, quibus adverfum bellum incidit. Inter
Hecftora Priamiden, animofum atque in ter Achillem
Ira fuit capitalis, ut ultima dividerei mors;
Non aliam ob caufam, nifi quod virtus in utroque
Summa fuit. Duo fi Difcordia vexet inertes ;
Aut fi difparibus bellum incidat, ut Diomedi
Curii Lycio Glauco ; difcedat pigrior, ultro
Muneribus miflìs) Bruto praetore tenente
Ditem Afiam, Rupili et Perii par pugnat, uti non
Compofiti melius cum Bitho Bacchius. In jus
Acres procurrunt ; magnum fpeflaculum uterque.
Perfius exponit caufam ; ridetur ab omni
Conventu ; laudat Brutum, laudatque cohortem ;
Solem Afiae Brutum appellai, ftellafque falubres
Appellai comites, excepto Rege : Canem illum,
Invifum agricolis fidus, veniife : ruebat
Flumen u t hibernum, fertur quo rara fecuris.
Tum Praeneftinus falfo multumque fluenti
Exprelfa arbufto regerit convicia; durus
Vindemiator, et inviflus, cui faepe viator
Cefliifet, magna coinpellans voce cucullum.
At
At Graecus, poftquam eft Italo perfufus aceto,
Perfius exclamat: Per magnos, Brute, Deos te
Oro, qui reges confueris tollere, cur non [eft.
Hunc Regem jugulas? Operum hoc, mihi crede, tuorum
S A T Y R A Vili.
/'"'V L IM truncus eram ficulnus, inutile lignum;
Cum faber, incertus fcamnum faceretne Priapum,
Maluit effe Deum. Deus inde ego, furum aviumque
Maxima formido ; nam fures dextra coercet,
Obfcoenoque ruber porreétus ab inguine palus :
Alt importunas volucres in vertice arundo
Terret fixa, vetatque novis confidere in hortis.
Huc prius anguftis ejetìa cadavera cellis
Confervus vili portanda locabat in arca.
Hoc miferae plebi ftabat commune fepulcrum,
Pantolabo fcurrae, Nomentanoque nepoti.
Mille pedes in fronte, trecentos cippus in agrum
Hic dabat ; haeredes monumentum ne fequeretur.
Nunc licet Efquiliis habitare falubribus, atque
Aggere in aprico fpatiari ; qua modo triftes
Albis informem fpeélabant ofiìbus agrum :
Cum mihi non tantum furefque feraeque fuetae
Hunc vexare locum curse funt atque labori,
Quantum carminibus quse verfant atque venenis
Humanos animos. Has nullo perdere poffum
Nec prohibere modo, fimul ac vaga Luna decorum
Protulit os, quin offa legant herbafque nocentes.
E e Vidi