Qui ftudet optatam curfu contingere metam,
Multa tulit fecitque p u e r; fudavit et aliit;
Abftinuit Venere et Baccho. Qui Pythia cantat
Tibicen, didicit prius, extimuitque magiftrum.
Nec fatis eft dixiffe : Ego mira poemata pango :
Occupet extremum fcabies : mihi turpe relinqui eft,
Et, quod non didici, fane nefcire fateri.
Ut præco, ad merces turbam qui cogit emendas;
Affentatores ju b e t ad lucrum ire poeta
Dives agris, dives poiitis in foenore nummis.
Si vero eft, u n d um qui re d e ponere poflit,
Et fpondere levi pro paupere, et eripere atris
Litibus implicitum ; mirabor, li fciet inter-
nofcere mendacem verumque beatus amicum.
Tu feu donaris, feu quid donare voles cui;
Nolito ad verfus tibi fados ducere plenum
Lætitiæ: clamabit enim : Pulchre, bene, red e !
Pallefce't; fuper his etiam ftillabit amicis
Ex oculis rorem ; faliet, tundet pede terram.
Ut qui condudi plorant in funere, dicunt
Et faciunt prope plura dolentibus ex animo: fie
Derifor vero plus laudatore movetur.
Reges dicuntur multis urgere culullis,
Et torquere mero, quem perfpexiife laborant,
An fit amicitia dignus. Si carmina condes,
Nunquam te fallant animi fub vulpe latentes.
Quintilio fi quid recitares : Corrige, fodes,
Hoc aiebat, et hoc. Melius te polfe negares,
Bis
Bis terque expertum fruftra ; delere jubebat,
Et male formatos incudi reddere verfus.
Si defendere delidum, quam vertere, malles;
Nullum ultra verbum, aut operam infumebat inanem,
Quin fine rivali teque et tua folus amares.
Vir bonus et prudens verfus reprehendet inertes,
Culpabit duros, incomtis allinet atrum
Tranfverfo calamo lignum; ambitiofa recidët
Ornamenta; parum claris lucem dare coget;
Arguet ambigue didum ; mutanda notabit;
Fiet Ariftarchus : nec dicet : Cur ego amicum
Offendam in nugis? Hæ nugæ feria ducent
In mala derifum femel, exceptumque finiftre.
Ut mala quem fcabies aut morbus regius urget,
Aut fanaticus error, et iracunda Diana ;
Vefanum tetigiife timent fugiuntque poetam,
Qui fapiunt: agitant pueri, incautique fequuntur.
Hic, dum fublimes verfus ru d a tu r, et errat,
Si veluti merulis intentus decidit auceps
In p u te um , foveamve; licet, Succurrite, longum
Clamet, io cives; non fit qui tollere curet.
Si quis curet opem ferre, et demittere funem ;
Qui fcis, an prudens hue fe dejecerit, atque
Servari nolit? dicam : Siculique poetæ
Narrabo interitum. Deus immortalis haberi
Dum cupit Empedocles, ardentem frigidus Ætnam
Infiluit. Sit jus, liceatque perire poetis.
Invitum qui fervat, idem facit occidenti.
Nec