S y« on. Cycas circinalis Aubert ou Petit-Thoüars, Histoire des Végétaux receuillis sur
tes îles de Franc e, la Réunion et Madagascar, Paris 1804. pag. 1 seqq.
I con. 1. c. Tabb. I et II.
Habitat in insula Madagascaria, ubi teste Thouarsio vocatur » la Samble du Madag
a s c a r — Ex opinione Cl. Rob. Brown liaec eadem arbor etiam in India orientali crescere
videtur.
Floret ineunte tempestate calida, no tempore quo alioquin frondes efformantur, quarum
vero locum nunc organa generationis tenent. Cum spadicum femineorum evolutio per
longius temporis spatium d u ret, arbor femina eodem anno frondes non e vol vit ; quod yero
obtinet in arbore mare, cujus spadices per brevius tempus increscunt.
JDescriptio. R. Brown jam suspicatus erat, Cycadem a Thouarsio in insula Madagascar
inyentam différé a yera Cycade circinali. Omnia yero quae de bac specie hucusque novimus,
Continentur citato Botanici Gallici opéré. Fieri posset, in Galliae kortis kanc arborent
coli : cum aütem Cl. auctor organa yegetationis vix aut non nisi breviSsime dëscrîpserit, et
arbores cultae yix unquam floreant, haec species in Hortis hodie certo determinari non
potest. — Haec autem auctor habet: Ouovis anno noya frondium corona efformatur ; conti-
nentur gemma squamosa ferrugineo tomento tecta. Ouando quinque ad sex pedes altitudinis
caudex attigerit, organa generationis eyolyuntur. Organorum màsculinorum evolutio sic
obtinet ; tempore quo alioquin frondes excrescunt, in eorum centro gemma praeter normam
tümida oritu r, cito aucta in coni formam, pulchro aurantio Colore ornati, 2—3 pedes alti,
diametro maximo unam quartam partem metiente: formatur autem ille contis axi central!;
cüi carnosae squamae horizontaliter affiguntur, quarum pars superior est fere plana, inferior
duobus planis constans ; apex elevatur et molle acumen format. Inferior pagina totà
tegitur globulis semilineam magnis, quaternatim inter sese junctis: sirnt quasi capsulae
coriaceae, quae maturitatis tempore fissura in duas kemisphaeras dissolvuntur, multo pul-
vere lutescenti scatentes, e globulis perexiguis confiato. Omnes partes exteriores harum
squamarum (spadicum) teguntur tomento ferrugineo illo, quod investit omnes junioreS
hujus stirpis partes. Amentum, masculum odorem spirat peringratum foetidum, e lon-
ginquo jam percipiendum. — Inflorescentia feminea alio modo evolvitur : Primo gemma
satis similis masculinae est, sed magis tumida, et in amplitudinem plus quam in longitu-
dinem increscens. Primo est conus valde applanatus; sed squamae ilium formantes, ape-
riu n tu r, et dum augentùr reflectuntur et tandem inter frondes refléxae omnirio dependent.
Plures earum series sunt, quae successive eyolyuntur, tota cvolutione per plures menses
perdurante. Squamae hae ubi perfecte evolutae sunt, sunt quasi crassa folia, explanata
ad | suae longitudinis, in acumen terminata ; ad late ra , non procul a basi et a parte ex-
pansa, utrinque 2 vel 3 foveae, cupulis similes cernuntur, quae includunt dimidiam partem
corporis subrotundi, 3 linearum diamctri, quod est ovarium , stylo brevi cylindrico tu-
buloso pervio, cujus paries interna in subjacens corpus carnosum transit. Ovarium sensim
increscens ovi fere formam induit, diametro maximo 3 et minore 2 pollicum, plus minus
compressum. Stylus persistit et pervius manct; solvitur tamen a maluro fructu. Hic est
d rupa, composita e testa solida, substantia carnosa tenui tecta, et intus includente nu-
cleum | partes cavitatis implentem, basi truncatum, formae conicae. Reliqua cavitas reple-
tu r substantia fungosa7 ad apiccm etiam extensa èt primum ibi nuclei obtegumentum formans.
Aliùd integiiinefiluni est, ex illo ortum, tubum styli primum intus investiens, versus
basin autem delitescens, adeo u t hune nudum relinquat. Tertium obtegumentum valde
tenue , non nisi in viventi fructu discernendum. Semen (la graine auct. nostri) resectis omnibus
tunicis îilbidum est, carnosum, apice paulloimpresso. Inplerisque va. fovea ilia 5—6
singuli pori conspiciuntur, viscida materie pleni, absque ullo embryonis vestigio (1), in al iis
embryo facile detegitur, per to turn fere perispermium extens us axis ad instar ; apex superior
acutus ; inferior terminatus in duos lobos obtusos inaequales, qui autem lobi sub hac forma
persistere non videntur, cum per germinationem non reperiantur. — Caeterum idem hic
apex in appendicem filiformem terminatur, qui videtur pénétrasse in tubum styli; infra
apicem fissura longitudinalis est, in medio plus minus aperta, ita ut intus squamulae cer-
n an tu r, verisimiliter rudimenta plantulae. ' E germinatione patet kanc fissuram esse origi-
nem duorum ramorum cotyledonis, et plumulam atque radiculam apicem occupare; unde
constat, embryonem esse inversum in cavitate perispermii. — Fructus adultus ovum gallinae
superat.
CYCAS AJNGULATA R. Brown.
‘ C. Caudice elato, frondium . . . ; i . stipite tetragöno Spinoso* rhachi fere ad apicem
usque ancipite, foliolis muticis supra concaviusculis, infimis abbreviatis, spadicibus mascu-
lis basi cimeatis, parte antherifera apice acuminato longiore, antheris globoso-ovatis bina-
tim-quinatimque conjunctis, spadicibus femineis modice pedunculatis 6— 10-floris, lamina
frondosa ovato-deltoidea inaequaliter dentato-serrata mucrone integerrimo longe acuminato
fere aequilonga, ovariis glabris globosis apiculatis*
SjrmoNTMoN.
Cycas angulata R. Brown Prodrom. Flor. Wov. "Rolland. Londin. pag. 348. edit. JNe e s
ab Esenb. pag. 205. '
I con. ined. F. Bauer, in Iliust. Flor. Nov. HoU. N°. 284 et 285.
H abitat in Novae Hollandiae intertropicae regionibus mari vicinis (R. Brown).
D escriptio. Hujus et sequentis speciei fusiores descriptiones confecimus ex eximiis
iconibus a Cel. Ferd. Bauer, divina prorsus arte, secundum naturam confectis et in Museo
Palatino Yindobonae nunc asservatis, quarum fidas delineationes qua est humanitate, dedit
Cel. Endlicher.
Arbor satis alta evadit. Frondium primarius character in rhachi antice ancipite, et
stipite tetragono, foliolis kaud acuminatis, sursumque concaviusculis versatur. Conus mas-
(1) »Le cône de (leurs mâles dure peu de temps un mois tout au plus, tandis que les femelles en employent' plusieurs
à développer leurs spatkes; il ne peut donc y avoir qu’une partie, qui profite de son ’nfluence.” Aueior 1, c.