DE NOVO PLANTARUM GENERE
E FAMILIA ARALIACEARUM.
Inter plantarum familias, quarum tum genera nondum adcurate defini La et e naturae
nutu constituta, turn plures species non nisi imperfecte descriptae aut adhuc inter se con-
fusae sunt, primum Araliaceae locum occupant.
Ordo autem, a J u s s ie v o rite definitus, in taxonomia regni vegetabilis? naturali s un uni
moment! est, cum tanquam intermedius catenae pluriradiatae annulus, ordines diversos
inter sese connectât. Typum Umbelliferarum in universum acmulans, ab illis tarnen inflo-
rescentia imperfecte umbellata, florum eyolutione centrifuga (?), elementis carpicis utplu-
rimum plus quam duobus, saepe quinariis pluribusque, maturis baud secedentibus, fructu
nunquam vittato , albumine carnoso rarius corneo, caulibus plerumque lignosis elatis non
raro scandentibus recedit, Ampelideisque accedit, quarum habitum et patriam sectatur
etsi inflorescentia nunquam oppositifolia, ovario infero, staminibus cum petalis alternanti-
bus caet. distinguatur. Hedera ilium cum Caprifoliaceis connectit; a Comeis fructu non
nucamentaceo et foliis stipidatis et ab Hamamelideis fructu non déhiscente, stipulis adnatis,
nec liberis et deciduis diifert.
Auctores Araliaceis stipulas negaverunt, sed ni fallor perperam. Nam etsi in basi dila-
tata petiolorum qualis in omnibus fere Araliaceis cernitur, non indubium stipularum con-
natarum rudimentum invenire velim, evidentissima haec organa adesse video ad infimam
petioli partem specierum Cussoniae Thujnb., pro parte cum petiolo connata, initio herbacea,
dein autem spinescentia (1). Stipulas omnino herbaceas, cauli arcte adpositas, et deinde
fere cum caulxs cortice coalitas et semper colore lacté viridi distinctas video in Aralia um~
braculifera Roxb. Angustae sunt in Â. spinosa L . , A. nudicauli L. et A. racemosa JL. Hac
ratione itaque omnino necessitudo Araliacéas inter et Ampelideas confirmatur (2).’
Evidentissimus in floribus Araliacearum nisus est in androecei vel gynoecei abortum, sc-
xusque separationem, ita u t , simili ac in pluribus Umbelliferis ratione, flores monqeco- t
dioecove-polygami inter illas inveniantur. His differentiis et iis quae e diversa partium
floralium numero colliguntur, auctores inprimis ad genera constituenda usi sunt, ad par*
•tium vegetationis similitudines et necessitudinem geographicam, aliaque momenta ad natu-
ralia genera invenienda utilissima, vix satis attendentes. Révéra plurima genera omnino
Tiionberoium in descriptions hujus generis ejusque specierum de stipulis nihil pre
a p la n t., Vol. I. pag. 11 — 12. et Flor. Çapensis, Vol. II. fasc. 1. pag. 181 — 182.
in vaginante petiolorum in Umbelliferis basi slipularunt eliam rudimentum statuendum ?
Cf. Ejus Jfova