lignei, altérais vicibus majores, adsunt et quinque medulläres. In ejüs parte inferiore,
ûifra ramusculi annul insertion«™, viginti quatuor fasciculi ligne! et qnteqne medulläres
numerantur. In intemodio subsequent! jam evidentius fasciculorum ligneorum incrementum
cernitur; transverse sei! extendontur, ita u t diameter transversus sectionis in pluribus jam
eum cum peripheria parallelum superet; quinque fasciculi medulläres sunt. In bienni et
trienni ramo jam alia res est. Circa medullam scilicet, in linea ffla viridi corticem inter et
medullam, septan aut octo vasomm fasciculi complanati (in sectione transversa sublunares;
facie concava meduUam spectante) cemu n tu r,a se invicem valde remold. Fasciculi ilM, jani in
•medulla annuaobvii, non numéro sed magnitudine increverunt et arctius sibi adpositi sunt,
nec tarnen conjunct! Yetastior caulis pars non procul a radice eandem medulla® et ejus
fasciculorum rationem exhibe t. Fasciculi autem extra medullam positi, itaque vere lignei
sunt numerosiores, circiter sedecim, in circulum dispositi, sed majoribus interstitiis cellu-
laribus (radiis medullaribus) a se invicem separati, in sectione transversa cunéiformes, quadrilatéral,
latere exterior! majori, interior! angustiori, lateralibus aequalibus. In P . Belle
cadem structura obtinet, sed stratum ligneum majori fasciculorum numéro componitur.
In ramulo bietmi Piperis magnoliaefolii nec vera meduUa neo strata liguea distingui
possunt, sed plures fasciculi (circiter viginti quinque) irregulariter, vix in circulis, dispositi
offenduntur, quorum exteriores novem crassiores, interiores sensim tenuiores sunt. Omnes
fere teretes sunt, et in caulis centra dense sibi adpositi nullum medulla® locum relinquunt. H f i ramo sununo annuo Piperis blandi tela ceUularis centrum versus laxior est, cellulis majoribus
conflate; fasciculi sparsi quatuor ad sex. Kami pars infra alterius rami insertioneni
in peripheria annulum e cellulis rubrotinctis offert, et multo majorem fascicrdorum quan-
titatem, quorum modo exteriores aliquatenus in regulärem circulum dispositi sunt. In caulis
parte adbuc magis inferiore evanuit annulus ille ru b er, sed major fasciculorum pars adest,
quorum minorés et majores absque ordine inter se dispositi sunt. In aliis autem annulus
ruber iterum conspicitur, sed tela cellularis extra annulum posita multo compactior ést
quam centralis.
; S im ili s et vix diversa in aliis speciebus herbaceis structura est, u t in P. verlieillalo, ru-
briccmli, canescenti, LamgdorJH. In P.verlwilluli parte inlima crassa vetuste omnino
«indem fasciculorum dispersorum dispositionem vidi.
I Neque tarnen haue structuram solummodo iis speciebus competere statuerem, quae herba-
cea® et molliorls compagis sunt, cum in iis quibus attactu duras et lignosus caulis est,
etiam observanda veniat.
II. Organa generations in paucis tentummodo observavi, et in siccis speciminibus
diflicilius examinantur. Saepius ovuU et seminis evolutionem in Pipere blando persecutes
sum, quae vera observationes omnino confirmant eas, quas Cl. Bi.dmf. de Pipere demo
■scripsit (cf. P'erhand. Batamaasch Genootsch. Tom. XI. pag. 149 — 152.). Iis autem satis
lucide declarator, majorem nuclei seminis partem formari albumine, embryonem inversum
•arete includente. Partium saltern reliquarum aliam explicationem proponere ausim, quam eo
tempore Cl. Bi.iime dédit, cui Ce! R. Browmi, MiBBtxir, Brokghiarti de ovulo vegetabili
disquisitiones tunc nondum innotuerant. Embryonem soil, omnino dicolytedoneum, cotyledo-
nibus duabus oppositis, pro more accuratissime descripsit et delineavit (1. c. Tab. II fig. 17).
Cl. Brume ita tarnen rem explicavit, u t cotyledones gemmulae et sacculum amnioticum co-
tyledoni Unicae aequipararet.
c o i r c L u s i o .
Quodsi omnia de Piperaceàrum structura observata perpenilam, non possum non has
plantas Dicolyledoneis adscribere, cum :
. 1. species lignosae révéra lignum forment exogenum;
2. quod folioram forma, nervorum distribute et reticulata anastomosis, Meotijledo-
neis potius quam Mamcotyledoneis propria sunt, u t et folioram situs plerumque opposites,
aut altemans cum praesente stipula decidua, confirmant.
.3. seminis structura mox exposita, et germinationis ratio, qua solus dicotyledonous cm-
bryo protruditur, vix dubium hac in re relinquunt.
Neque tamen omnino L ijlvaei sententia improbanda est, qui Piperis genus cum J r o con-
junxit.. Is enim in adfinitetibus primo in tu itu , sibi quasi inscius, inveniendis felteissimna
saepe fuit. Totus scilicet habitus Piperaeearum Urdidrùst simillimus est, ita ut si in map-
pa quasi geographica (L ik ïa e j ad exemptent) plantarum adfinitates multifarias exprimera ve-
lis, Monocotyledonearum et Dwotyledunearum régna ite sibi adponenda essent, ut Provin-
ciae adroidearwn et Piper aeearum se tangerent arctissime;
Ipsis scilicet Aroideis multifariae sunt cum aliis plantarum ordinibus adfinitates, ut cum
MuviaUbm, Usparagiyeis aliisque, de quibus elegans docteque B l u m e i disputetio conferri
meretur (cf. Bumphia, Tom. ! pag. 74), Est autem inprimis Pol/winarum tribus,
quae habita Piperaceas aemulat. Naturam enim similia entia in classibus etiam 1™ ^ a se
invicem remotis procreare, non hoc unp exempte comprabatam est,
. Haec vera non ite intellecta velim, transitem-inter JSndogenus et Exogenas ins familiis
prabari,- cum utramque plantarum dassem limite certo separatam credo, ut nuperrime ail-
huc probavit ingeniosus nobisque amicissimus D e c a is h e .
: Nihilominus autem Piper aeearum structura a reliquis fere, omnibus Dicolyledoneis
differt:
1. Dispositione dispersa fascicnloram ligneormn in speciebus herbaceis, in quibus tamen
ita incrementum obtinet, u t exogenum vocari debeat.
2. Ligno latioribus radiis medullaribus in prismata secto nec in zonas animas diviso, in
speciebus xylinis.
3* Fibris illis lignosis sparsis, per medullam decurrentibus in iis speciebus, quibus ob
lignum probe efformatum vera medulla perspicue est discriminata, Kara scilicet haec structura
in paucis modo plantis observata, in quibusdam Umbelliferis a Cel, D e Ca n d o l l e (cf.
Organographie végétale. Tom. I. pag. 164, Tab, III, fig. 3). et in ÏÏyctàgineis a Cl. E rne sto
M e i j e r (cf. De Houttuynia et Saurureis, pag, 40) visa est, Rectius tamen fortasse hae
fibrae, quas medullares cum Ca n d o l l eo diximtis , ad ipsum lignum rCferuntttr et tanquam
vagina medullaris imperfecta considerantur, quae majori, quam solet, intervallo a ligno
distat.
Ab altera parte in ipsis Ârmdeis non paUCa inveniuntur, quibus à reliquis Monocotyledon
nearum civibus aliquomodo recedunt. Nervorum nimirum anastomosis et reticulatio a vul-
gari Monocotyledonearum typo has plantas remove!, a quibus ramificationis caulium fre~