vatus anguMsque lateralibuS 15 circiter utrinque spinäs horizontales 1§—2 céntimëtrâ
distantes gerentibus. Rhachi sursum y aide attenuata, in Universum semitereti-subtetragona,
facie postica valde convexa prominente, faciebus duabus anticis, angulo antico yalde .elevato
obtusoqUe diremtis, excdvatis. Foliola utrinque fere 86, opposita et alterna, suprema omnia
alterna et magis approximata, omnia linearia, falcata, basi paullo angustata molliter acuminata,
ideo plus minus lanceolata, utrinque glaucO-yiridia, supra nitidula, inferius palli-
diora et.vix nitentia, nervo medio flavido sursum valde attenuato percursa. Foliola infini a
21 centim. longa, 1# lata,, media 25 longa, 1§ lata. Margo incrassatulus subrevolutus quasi
marginatus.
Conns spadicum -masculorum, in Hortô Edinensi Majo 1827 efformatus queirt Cl. Hooker 1. c.
descripsit, ita conformatus erat. Ex apice caudicis inter frondium coronam erumpens, fere
sessilis, 4 — 5 pollices (anglic.?) longtls ovoideus, compositus est spadicibus latis, laxe im-
bricatis, ferrugineo-hirsutis., quorum pars dimidia inferior pyramidata, horizöntaliter in-
sërta, pars dimidia superior sursum curvata et in acumen erectum longum producta. Fa-*
ciei inferiori partis inferioris numerosae antherae insertae sunt j nunc solitariae, nunc bi-
nae, ternae , quaternaeve (et tunc interne déhiscentes); omnes uniloculares, cômpagis
corneae, pollen includunt rotundatum, angulatum et pellucidum.
Spadices masculi in Herb. Wildenow. 1. c. asservati, nimis equidem vetusti e t manci *
acumen habent valde breve, suntque apice fere truncati. Antherae pallide fuscae, obi on-
gàe, àpice fissae, denique omnino uniliteraliter apertae, ternatim vel quaternatim conjun-
ctae ; tomentum parcum, fortasse deciduum.
Spadices feminei dense imbricati conum compomint oblongo-ôvoidéum, basi plurimis
squamis linearibus muni turn, 25 centim. longum, medio 15—16 crassum, e centro co-*
ronae frondosae caudicis prodientem, futurarumque frondium verisimiliter exilein gemmam
jam includentem. Apices singulorum spadicum, inferiorem coni partem occupantium inflexi
su n t, imperfectam quasi praefoliationem circinalem imitantes. Conus sensim magis evolu-
tu s, inprimis apicem versus tumescere solet, dum deorsum contrahitur, spadicibusque a se
invicem magis magisque recedentibus, tandem frondium ad instar explicatur,
Spadices in singulo cono numerosissimi, verisimiliter plus quam quinquaginta, e basi
stipitiformi lineari-lanceolati, ex utroque margine très pluresve fructus e propriis foveis
efformant (foveae utrinque 3—4 , sed complura ovaria non efEbrmantur), sursum in laminam
subconcavam rliombiformem longe acuminatam argute serratam terminantur;; r-r Spadix
20—25 centim. circiter longus, inferne 1|—‘2 centim. latus, laminae diameter transversus
maximus 3—4 centimetra. Serratiirae laminae utrinque ferme 15—20.
v Fructus oblongo-globosus, prunis majoribus, teste auctore Horti Malabarici , haud
absimilis, cortice glabro viridi nitente tectus, pöstea subflavus, et dein rubescens, grati
dulcisque saporis, cui subjectus est lignosus rufusque cortex, nucleùm continens candidum
sapore castaneis haud absimilem. Fructus integer, ex icone Hort. Mab. 4 centim. superat
longitudine, 3 latitudine. Putamen magis globosum 3 centim. in diam. longitudinali toti-
demque fere in transverso habet. » In Cycade circinali vera, auctoritate icoüis, descriptione
explicatae, quam Cel. Roxburgh ex India orientali nuper transmisit, cavitatem albuminis
replet substantia quaedam carnosa seu Yitellus, a funiculo contortuplicato suspensus, et
embryonem includens!” R. Rr. FI. Nov. Holl. ed. JLond. pag. 347. germ. pag. 203.
Incrementum et evolutio. » Cum arbor haec primum e terra erumpit nullum caudicis
fundamentum sub dio obtinet, sed conus prodit foliaceis tegminibus [squamis] cooperths,
.qui cum undique sese aperit, ac novelli foliorum surculi [frondes], tribus semet insequcn-
tibus ordinibus (in inferiore sedecim,.in medio noyem, in superiore serie octo) exeo pro-
deunt, pedetentim foliacea ilia tegmina sublevantur, u t qui primo ferme planus erat coni,
apex, acutius sensim, tandemque. rotundum acquirat cacumen, usque dum obtegentia ilia
foliola transitum concedere cogantur foliosis surculis, qui quo magis adolescunt, eo magis
explicantur, foliorumque ilia operijmenta versus datera diduçunt; atque ita foliosi surculi
majori spatio indigentes magis réclinant et ad latera vergunt, donee tandem ipsam caudicis.
peripheriam circumvestiunt, languidis tunc et marcescentibus eoi'um primis tegminibus,
quae dein decidunt, et sui stigmata relinquendo circularibus prominentibusque annulis earn
cingunt. Post haec inter ipsas arboris frondes novus exoritur conus priori plane similis, e
quo novelli alatorum foliorum rami denuo prodeunt ; quae foliorum productio toties reno-
v a tu r, quoad fructibus enitendis apta fiat a rb o r, quo tempore conus in humani capitis,
mao-nitudinem augetur ac undique sese aperiendo plures ramusculos reflexos fructibus or-
natos exhibet , et simulac aperitur novus ex ejus cavitate emergit foliigerus conus; quae,
foliipromi fructigerique coni vicissitudines toties fiunt, quousque viget arbor. Contingit
quoque nonmmquam, u t ex uno trunco quatuor aut quinque vertices enascantur, quum,
caudice ad viginti circiter pedum aititudinem aucto., fructipromus . conus, non unum, sed
plures includit novellos conos e quibus totidem prodeunt arboris vertices, id tamen raro.
observatur, et singulis arboribiis simplex plerumque adest vertex. ”
* » .... quoties foliorum rami cum foliaceis coni tegminibus marcescentibus decidunt (quod
Semel intra annum aut sesquiannum contingit) toties circulai! prominentique annulo caudex
cingitur et augetur.” »Indifferenter quocunque anni tempore vicissitudines suas patitur
ét foliipromos fructigerosque profert conos, atque a quinto sextove circiter sationis anno ad
centesimum et ultra frugifera est. ”
Propagation » Caeterum arboris hujus. tanta est fertilitas, u t recisus ejusdem ramus
terrae vel levins commissus in novam arborem progerminet ; quin imo expeiientia comper-.
turn dicitui', rejectum tnmei frustum novas radices emittëre, et in arborem denuo renasci;
quodque magis adhuc mirandum, si vel per annum vel etiam plures annos e terra evulsa
servetur sicca a rb o r, et postea terrae committatur, revirescere, cujus rei fidem faciunt
Japonenses, qui ob admirandam ejus cum ferro sympathiam arborem hanc Soteetsou, h. e,
a ferro virescentem nuncupant: haec quippe cum suis radicibus e terra evulsa et in aprico
loco siccata reviviscit, ubi arena fervida scoriis ferri admixta radici substernitur. Etiam
prodigii instar esset, si verum foret, quod de haç arbore referunt, viz. ramos a trunco
abruptos, clavisque ferreis eidem denuo affixos pristino virori reddi. Insuper ubi langue-
scit haec a rb o r, ramosque quasi emortua demittit, trunco davos ferreos infigunt, atque
ita ad virorem reduci perhibent. ”
Cum Ms satis quadrant quae de arborum Cyoadearum propagatione obserraTimus. Su-
perstitiosa tamen videntur quae de ferri in bujus arboris Yitam excitandam efficacia Japonenses
opinantur. Teri simüe etiam Yidetur, Cycadem reYolutam Me inteliigendam esse,
Ums domestims , médiats ac religiosus. # fru etib u s yesbuntur Malabarenses cum
sacobaro thomaeo, alioquin ahum reiinquunt adstrictam. Succus e noYellis foliorum surculis
expressus, atque exMbitus intestinorum cruciatus compescit, stomachi ardorem sedat,
Ct Yomitui cruento medetur. Fn c tig e ru s conus contusus, et m calaplasrnatis formam
31