Duo itaque dispersionis quasi centra sese obferunt, America soil, intertropica, et
Archipelagos Sundaicus, unde ab ilia in Africam occidentalem et Polynesiam, ab hoc in
Asiam continentalem et Africam orientalem, quaedam species extenduntur. Nulla tarnen
species utroque hoc regno Piperaccarum propria esse videtur, imo differentiae quaedam
non spemendac memorandae sunt, u t v. c. fruticosa indoles speciebus Asiaticis, herbacea
Americanis magis propria.
In America meridionali, regno JHeocicano et In d ia occidentali illud inprimis Florae
reunion occupant, quod in Jacquim honorem ejus nomine ornatum est atque inprimis a
Cacteis charactercm accepit, cuj usque temperatura media a 20° — 28f° centig. existimatur,
inter Aequatorem et lat. 30° bor. situm. Ex hoc aiitefti regnö in terrae mexicanae magis elc-
vatas regiones extenduntur, nimirum in regnum Bonplanjdii, cujus temperatura media inter
18°—26° continetur. Meridiem versus in Cinchonarum sire HumboLdtii regnum, parvo
licet numero, transgrediuntur, in montium Cordilleorum regionibus inter 20° lat. mer.
et 5° lat. bor. situm, media temperatura 20°—15°. Nec in ipso Escalloniarum et Cal-
ceolariarum sire Ruizii et Pavonii regno deficiunt, montosa soil. A n d ium loca, inter
20° lat. mer. et 5° bor., supra 9000 pedum altitudinem, (cujus temperatura a 15° ad 1° descends
), inhabitantes: ibi autem yix nisi herbaceae Piperomiae inveniuntur.
• Ultimi dispersionis Piperacearum limites ad meridiem yel ad septentrionem, siye ad montium
altitudines, difficilius indicantur. Piper orbiculatum, Poireto teste, et Piper alsinoides
Lam. in Carolina crescentes, itaque ad 35° lat bor. circiter adscendunt. Aliae satis alto
in montes adscendunt, u t Piper conjugatum RS., Piper macrorrhizon RS.; Piper andicola
H. B. in Alpes Peruviae. In America meridionali ab Aequatore tarnen yix longe recedere
yidentur, cum jam in Regno Chilensi rarissimae esse yidentur, ubi tarnen Pepromia. plam-
taginifolia Opiz a beato Haeneeo lecta est. Yix itaque ad 32° lat. merid. Piperaceae
hire yidentur. Pars American occidentals minorem Piperacearum copiam continere vide-
tu r. quam quae Oceanum Atlanticum spectat.
t Similis distributionis ratio est in A s ia ; ex insulis seil. Sundaicis in continentem trascen-
dunt et sensim diminuendo per insulas Jf/olluccenses, Philippines, Marianas in. Polynesian
insulas perveniunt, et in his turn ad Septentrionem tum ad Austrum late dispersae sunt,
cum ad 40° lat. merid. et ultro et ad 25° lat. bor. peryeniant.
In Asiae continentem ad boreales usque regiones sparsae quaedam species extenduntur»
Cl. Loureiro nempe jam dubiam speciem, P iper pinnatum Lour, in China invenit. Nuper
autem hac de re meliora docuit Cel. Royle , quibus jam evictum est, Piperaceas per In -
diam ad Gocdparam, S ilh e t, Nepaliam e t in valles montium Himalaya ad 30|° lat. bor.
peryenire. Ad radices montium illorum Indicorum in sylvaticds regionibus cum Scitamineis,
Orchideis, Bignoniaceis, Malvaceis, Anonaceis crescunt, inprimis tarnen in regione austro-
orientali, dum in boreali-occidentaii terrae Indicae parte, utpote multo frigidiori, desunt.
(Cf. Illustrations o f the Botany etc. o f Himalayan Mountains etc.).
• In Java insula distributionis leges Cl. B l um e observayit, e quibus equidem ad adjacentes
insulas absque multa dubitatione concludi potest. Incolunt regiones magis depressas,
cultas yalles, amnium et fluminum ripas, et u t reliquae plantae yolubiles et scandentes non
in montium altitudines hominis culturae expertes adscendunt. JLeguminosae scil., Con-
volvulaceae, Asclepiadeae, Czwurbitaceae, Ampelideae, Menispermeae, Rhamneae, P ip e •
raceeve rel. vaide diminuuntur, si ad altitudinem 4000 pedum in regiones sylyaticas ad seen-
das. (Cf. Verband. Bataviaasch Genootsch., Tom. XI. pag. 139—140.)
In insulis Philippinis* inprimis in insula Luzon plures species Piperacearum inventae sunt,
quas apte speciebus sundaicis, respectu distributionis geographicae, adscribere possumus!
Undecim species ib i, maximam partem, ab indefesso Haenke repertae sunt.
His breviter expositis, ea in Piperacearum supra globum terraqueum dispersionis ratio elu-
cescit, u t plantae intertropicae dici mereantur, quae yero inprimis in hemisphaera australi
supra tropicum in regiones subtropicas usque extenduntur. Neque tarnen unä continue zona
circa terrae globum distributae sunt, sed e duobus centris dispersae, in America et Asia
erientali-australi sibi oppositis, frequentiores sunt, quam in Africa et Polynesia, quae
quasi limites constituunt inter utramque Piperacearum zonae perigaeae partem.
C O NS P E C T U Si DI S TRI BUTI ONI S (1).
Numerus specierum omnium ~ 350.
America.
Numerus
, specierum 240
Continens. In d . occid.
200 48
A f r ic a .
11
occid. austri orient.
2 3 6
A s ia . P o ly n e sia .
61 4
Gontin. Insul.
21 40.
(J) Species, quarum pätriä inöognita aut dubia est ,c'h'ic cxclusac sunt.